Ghazal No. 344: I have spent my life searching, taking a step each day.

غزل شماره ۳۴۴: عمریست تا من در طلب، هر روز گامی می‌زنم

For a lifetime, every day I take a step in pursuit

Every moment, I raise my hand in intercession for a good name

عمریست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم

دست شفاعت هر زمان در نیک نامی می‌زنم

Without my radiant moon, to pass my day

I set a trap on a path, catching a bird in a snare

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود

دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

Where is the throne, where is the rose-faced one, where is the image of loyalty and love

Now in love, I bet my all

اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو

حالی من اندر عاشقی داو تمامی می‌زنم

In hopes of getting news of the shadow of the tall cypress

I shout the love song from every direction towards the graceful walk

تا بو که یابم آگهی از سایه سرو سهی

گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش خرامی می‌زنم

Although I know that the treasure of heart's peace will not grant my heart's desire

I draw an imaginary picture, seeking an omen of permanence

هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل

نقش خیالی می‌کشم فال دوامی می‌زنم

I know that it will end sorrow, bringing forth a colorful tale

This blood-shedding sigh that I take every morning and evening

دانم سر آرد غصه را رنگین برآرد قصه را

این آه خون افشان که من هر صبح و شامی می‌زنم

Although I am absent from him and repentant from wine like Hafez

In the assembly of the spiritual ones, I occasionally take a cup

با آن که از وی غایبم و از می چو حافظ تایبم

در مجلس روحانیان گه گاه جامی می‌زنم