Ghazal No. 346: I am not the rogue who would abandon the cupbearer and the wineglass.
غزل شماره ۳۴۶: من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
I am not that libertine to forsake the beloved and the cup
The censor knows that I rarely abandon such acts
من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم
I, who have often criticized the repentant
Would be mad to repent of wine in the season of flowers
من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها
توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم
Love is the precious pearl, and I the diver, with the tavern as my sea
I have submerged myself in it, who knows when I shall emerge
عشق دردانهست و من غواص و دریا میکده
سر فروبردم در آن جا تا کجا سر برکنم
The tulip holds the cup, the narcissus is drunk, yet we are called sinful
I have many grievances, O Lord, whom should I make my judge?
لاله ساغرگیر و نرگس مست و بر ما نام فسق
داوری دارم بسی یا رب که را داور کنم
Rein in your steed for a moment, O my city-ruining Turk
So I may adorn your path with gold and jewels of my tears
بازکش یک دم عنان ای ترک شهرآشوب من
تا ز اشک و چهره راهت پرزر و گوهر کنم
I, who possess treasures of ruby and garnet in my tears
How could I desire the grace of the high-starred sun?
من که از یاقوت و لعل اشک دارم گنجها
کی نظر در فیض خورشید بلنداختر کنم
When the morning breeze washed the collection of flowers with kind waters
Call me crooked-hearted if I look upon the pages of the ledger
چون صبا مجموعه گل را به آب لطف شست
کجدلم خوان گر نظر بر صفحه دفتر کنم
The heavens’ oaths and covenants are not very reliable
I make my vows with the goblet and my pacts with the cup
عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار
عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم
I, who in begging hold the treasure of kingship in my hand
How could I covet the lowly favors of fortune’s wheel?
من که دارم در گدایی گنج سلطانی به دست
کی طمع در گردش گردون دون پرور کنم
Though I am dust-stained in poverty, shame on my ambition
If I wet my skirt in the waters of the sun’s fountain
گر چه گردآلود فقرم شرم باد از همتم
گر به آب چشمه خورشید دامن تر کنم
If the beloved’s grace prefers lovers to burn in fire
I am narrow-sighted if I long for the fountain of Kawthar
عاشقان را گر در آتش میپسندد لطف دوست
تنگ چشمم گر نظر در چشمه کوثر کنم
Last night, her ruby lips gave coquettish promises to Hafez
But I am not one to believe such tales from her
دوش لعلش عشوهای میداد حافظ را ولی
من نه آنم کز وی این افسانهها باور کنم
Ghazal No. 346: I am not the rogue who would abandon the cupbearer and the wineglass.
Book: Divan of Hafez