Ghazal No. 351: I swear I will not abandon the season of flowers.

غزل شماره ۳۵۱: حاشا که من به موسم گل ترک می کنم

How could I abandon the wine in the season of flowers

I boast of wisdom, when would I do such a thing

حاشا که من به موسم گل ترک می کنم

من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

Where is the minstrel so I can spend all the yield of piety and knowledge

On the lute, harp, and the sound of the flute

مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم

در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

My heart grew weary of the school's clamor

For a while, I will also serve the beloved and the wine

از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت

یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم

When was there loyalty in the world, bring the wine cup

So I may recount the tale of Jamshid and Kavus

کی بود در زمانه وفا جام می بیار

تا من حکایت جم و کاووس کی کنم

I am not afraid of the black letter, for on the Day of Resurrection

With his grace and favor, I will end a hundred such letters

از نامه سیاه نترسم که روز حشر

با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم

Where is the morning messenger to complain about the night of separation

With that blessed fortune, I will follow a happy pursuit

کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق

با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم

This borrowed life that the beloved entrusted to Hafez

One day I will see his face and surrender it to him

این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست

روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم