Ghazal No. 351: I swear I will not abandon the season of flowers.
غزل شماره ۳۵۱: حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
How could I abandon the wine in the season of flowers
I boast of wisdom, when would I do such a thing
حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل میزنم این کار کی کنم
Where is the minstrel so I can spend all the yield of piety and knowledge
On the lute, harp, and the sound of the flute
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم
My heart grew weary of the school's clamor
For a while, I will also serve the beloved and the wine
از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
When was there loyalty in the world, bring the wine cup
So I may recount the tale of Jamshid and Kavus
کی بود در زمانه وفا جام می بیار
تا من حکایت جم و کاووس کی کنم
I am not afraid of the black letter, for on the Day of Resurrection
With his grace and favor, I will end a hundred such letters
از نامه سیاه نترسم که روز حشر
با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم
Where is the morning messenger to complain about the night of separation
With that blessed fortune, I will follow a happy pursuit
کو پیک صبح تا گلههای شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم
This borrowed life that the beloved entrusted to Hafez
One day I will see his face and surrender it to him
این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم
Ghazal No. 351: I swear I will not abandon the season of flowers.
Book: Divan of Hafez