Ghazal No. 354: With your dark lashes, you made thousands of breaches in my faith.

غزل شماره ۳۵۴: به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

With your dark eyelashes, you have made thousands of breaches in my faith

Come, so that from your ailing eyes, I may pluck thousands of sorrows

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

O companion of my heart, whose friends have been forgotten

May I never live a day where I sit without remembering you

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد

مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

The world is old and unstable; woe to this slayer of Farhad

Whose deceit and trickery have wearied my sweet soul

جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد

که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم

From the heat of separation's fire, I am drenched in sweat like a rose

Bring, O night breeze, a gust so I may gather that dew

ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل

بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم

The transient and eternal worlds are sacrifices for the beloved and the cupbearer

For I see the sovereignty of the world as a mere byproduct of love

جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی

که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم

If the beloved chooses another in my place, they are the ruler

May it be forbidden for me to choose life in place of the beloved

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست

حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

The nightingale sang 'Good morning'; where are you, cupbearer? Rise

For the thought of last night's dream is creating an uproar in my head

صباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز

که غوغا می‌کند در سر خیال خواب دوشینم

On the night of my departure, I shall rise from my bed to the palace of heavenly maidens

If, at the moment of death, you are the candle by my bedside

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین

اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم

The tale of longing that is recorded in this letter

Surely, it is without error, for Hafez himself inspired me

حدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد

همانا بی‌غلط باشد که حافظ داد تلقینم