Ghazal No. 357: In the tavern of the magi, I see the light of God.
غزل شماره ۳۵۷: در خرابات مغان نور خدا میبینم
In the tavern of Maghān, I see the light of God
What a wonder I see, what light from where I see
در خرابات مغان نور خدا میبینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم
Do not display your splendor to me, O King of Pilgrims, for you
See a house, but I see the house of God
جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو
خانه میبینی و من خانه خدا میبینم
I wish to unravel the musk from the tresses of idols
It is a distant thought, for surely I see error
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا میبینم
The burning of the heart, flowing tears, the sigh of dawn, the lament of night
All this I see from the glance of your grace
سوز دل اشک روان آه سحر ناله شب
این همه از نظر لطف شما میبینم
Every moment, from your face, I strike a path of imagination
To whom shall I say what I see behind this veil
هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال
با که گویم که در این پرده چهها میبینم
No one has seen from the musk of Khotan and the musk of China
What I see every dawn from the morning breeze
کس ندیدهست ز مشک ختن و نافه چین
آن چه من هر سحر از باد صبا میبینم
Friends, do not fault Hafez for his amorous glances
For I see him among your lovers
دوستان عیب نظربازی حافظ مکنید
که من او را ز محبان شما میبینم
Ghazal No. 357: In the tavern of the magi, I see the light of God.
Book: Divan of Hafez