Ghazal No. 364: We, without sorrow, are intoxicated and have lost our hearts.
غزل شماره ۳۶۴: ما بیغمان مست دل از دست دادهایم
We, without sorrow, have lost our hearts, intoxicated
We are the confidants of love and the companions of the cup of wine
ما بی غمان مست دل از دست دادهایم
همراز عشق و همنفس جام بادهایم
Many bows of blame have been drawn against us
Until we have revealed our own affairs from the eyebrow of the beloved
بر ما بسی کمان ملامت کشیدهاند
تا کار خود ز ابروی جانان گشادهایم
O rose, you have borne the wound of the morning breeze
We are the poppies that are born with the wound
ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیدهای
ما آن شقایقیم که با داغ زادهایم
If the elder of the Magians is tired of our repentance
Say, pour the pure wine, for we are standing with excuses
پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد
گو باده صاف کن که به عذر ایستادهایم
The work is from you, O guide of the path, help
We give up and have fallen from the path
کار از تو میرود مددی ای دلیل راه
کانصاف میدهیم و ز راه اوفتادهایم
When I see the tulip and the cup in the midst of the affair
See this wound that we have placed on the bloody heart
چون لاله می مبین و قدح در میان کار
این داغ بین که بر دل خونین نهادهایم
You said, Hafez, what is all this color and imagination
See the wrong picture, for we are the same simple tablet
گفتی که حافظ این همه رنگ و خیال چیست
نقش غلط مبین که همان لوح سادهایم
Ghazal No. 364: We, without sorrow, are intoxicated and have lost our hearts.
Book: Divan of Hafez