Ghazal No. 367: I have the fatwa of the old sage of the magi, and it is an ancient promise.

غزل شماره ۳۶۷: فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم

I follow the decree of the Magian elder, an ancient saying,

That wine is forbidden where the beloved is not a companion.

فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم

که حرام است می آن جا که نه یار است ندیم

I will tear apart this robe of hypocrisy—what else can I do?

For the soul, companionship with the unlike is a grievous torment.

چاک خواهم زدن این دلق ریایی چه کنم

روح را صحبت ناجنس عذابیست الیم

Hoping that the beloved's lips may pour a drop upon me,

For years, I have dwelled at the door of the tavern.

تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من

سال‌ها شد که منم بر در میخانه مقیم

Has my long-standing service been forgotten by her?

O morning breeze, remind her of our ancient pact.

مگرش خدمت دیرین من از یاد برفت

ای نسیم سحری یاد دهش عهد قدیم

Even if, after a hundred years, you pass by my grave,

My crumbled bones will rise from the dust, dancing.

بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری

سر برآرد ز گلم رقص کنان عظم رمیم

The beloved took my heart with a hundred promises,

Seemingly, a noble character does not forget such a pact.

دلبر از ما به صد امید ستد اول دل

ظاهرا عهد فرامش نکند خلق کریم

Tell the bud not to despair in its tight enclosure,

For it will find aid from the morning breeze and the breath of the zephyr.

غنچه گو تنگ دل از کار فروبسته مباش

کز دم صبح مدد یابی و انفاس نسیم

O heart, seek a cure for yourself from another door,

For the lover's pain is not healed by the remedies of the sage.

فکر بهبود خود ای دل ز دری دیگر کن

درد عاشق نشود به به مداوای حکیم

Learn the gem of wisdom, for it is what you will take with you,

For gold and silver belong to others by fate.

گوهر معرفت آموز که با خود ببری

که نصیب دگران است نصاب زر و سیم

The snare is tight unless the grace of God becomes your ally,

Otherwise, man will not triumph over the accursed Satan.

دام سخت است مگر یار شود لطف خدا

ور نه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم

Hafez, if you lack silver and gold, what of it? Be grateful,

For what is better than the fortune of eloquent words and a sound nature?

حافظ ار سیم و زرت نیست چه شد شاکر باش

چه به از دولت لطف سخن و طبع سلیم