Ghazal No. 368: Rise, so that we may seek freedom from the door of the tavern.

غزل شماره ۳۶۸: خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم

Rise so we may seek openness from the door of the tavern

Let us sit on the path of the friend and seek a desire

خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم

به ره دوست نشینیم و مرادی طلبیم

We do not have provisions for the pilgrimage of union

Unless we beg for provisions at the tavern door

زاد راه حرم وصل نداریم مگر

به گدایی ز در میکده زادی طلبیم

Although our tear-stained eyes flow,

We seek a pure-hearted messenger to him

اشک آلوده ما گر چه روان است ولی

به رسالت سوی او پاک نهادی طلبیم

May the pleasure of your sorrow's burn be forbidden on our hearts

If we seek recompense for the cruelty of your love's sorrow

لذت داغ غمت بر دل ما باد حرام

اگر از جور غم عشق تو دادی طلبیم

One cannot place the dot of your mole on the slate of sight

Unless we seek a pencil from the eye's pupil

نقطه خال تو بر لوح بصر نتوان زد

مگر از مردمک دیده مدادی طلبیم

A coquetry from your sweet lips, the heart desired earnestly

Your smiling lips said, let us seek something more

عشوه‌ای از لب شیرین تو دل خواست به جان

به شکرخنده لبت گفت مزادی طلبیم

As long as there is a prescription for the lovesick heart

We seek a black line from your hair's shadow

تا بود نسخه عطری دل سودازده را

از خط غالیه سای تو سوادی طلبیم

Since your sorrow can only be found in a happy heart

We seek a joyful mind in hope of your sorrow

چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد

ما به امید غمت خاطر شادی طلبیم

How long will you sit at the school's door, Hafez

Rise so we may seek openness from the door of the tavern

بر در مدرسه تا چند نشینی حافظ

خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم