Ghazal No. 370: What are you seeking from us in terms of righteousness? We called to the intoxicated ones.

غزل شماره ۳۷۰: صلاح از ما چه می‌جویی؟ که مستان را صلا گفتیم

Why do you seek piety from us, when we called the intoxicated to the feast?

Around the circle of your drunken narcissus, we offered prayers for well-being.

صلاح از ما چه می‌جویی که مستان را صلا گفتیم

به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم

Open the tavern door for me, for nothing came of the cloister's door,

Believe it if you will; if not, this is what we said, and so be it.

در میخانه‌ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود

گرت باور بود ور نه سخن این بود و ما گفتیم

O cupbearer, I have fallen to ruin because of your eyes, yet

A calamity that comes from the beloved, we welcomed a thousand times over.

من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده‌ام لیکن

بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتیم

If you do not forgive me, in the end, you will regret it.

Keep in mind the meaning of what we once said in your service.

اگر بر من نبخشایی پشیمانی خوری آخر

به خاطر دار این معنی که در خدمت کجا گفتیم

I said your stature was like the cypress, but it brought much shame,

Why did we make such a comparison? Why did we utter this slander?

قدت گفتم که شمشاد است بس خجلت به بار آورد

که این نسبت چرا کردیم و این بهتان چرا گفتیم

My liver has turned to blood like the musk pouch; nothing less is needed,

As punishment for speaking wrongly of the curls of your tresses.

جگر چون نافه‌ام خون گشت کم زینم نمی‌باید

جزای آن که با زلفت سخن از چین خطا گفتیم

You became fire, O Hafez, but it did not catch with the beloved,

As if we told the breeze tales of the rose's faithlessness.

تو آتش گشتی ای حافظ ولی با یار درنگرفت

ز بدعهدی گل گویی حکایت با صبا گفتیم