Ghazal No. 371: We have placed the lesson of the dawn on the path of the tavern.
غزل شماره ۳۷۱: ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
We placed the lesson of dawn on the path to the tavern
We set the result of prayer on the path to the beloved
ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم
It burns the harvest of a hundred wise ascetics
This scar that we placed on the mad heart
در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم
The eternal king gave us the treasure of love's sorrow
So we set our face in this ruined abode
سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد
تا روی در این منزل ویرانه نهادیم
I will not let the love of idols enter my heart after this
We placed the seal of his lips on the door of this house
در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مهر لب او بر در این خانه نهادیم
One cannot be a hypocrite in this cloak any longer
We established the foundation of this rogue's way
در خرقه از این بیش منافق نتوان بود
بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم
As this wandering ship goes, in the end
We placed our life on that one precious pearl
چون میرود این کشتی سرگشته که آخر
جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم
Praise be to God that like us, without heart and faith
We named that one as wise and sage
المنه لله که چو ما بیدل و دین بود
آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم
We were content with a thought of you, like Hafez
O Lord, what a beggar's ambition and stranger's disposition we set
قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ
یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم
Ghazal No. 371: We have placed the lesson of the dawn on the path of the tavern.
Book: Divan of Hafez