Ghazal No. 371: We have placed the lesson of the dawn on the path of the tavern.

غزل شماره ۳۷۱: ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

We placed the lesson of dawn on the path to the tavern

We set the result of prayer on the path to the beloved

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

محصول دعا در ره جانانه نهادیم

It burns the harvest of a hundred wise ascetics

This scar that we placed on the mad heart

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش

این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

The eternal king gave us the treasure of love's sorrow

So we set our face in this ruined abode

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد

تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

I will not let the love of idols enter my heart after this

We placed the seal of his lips on the door of this house

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را

مهر لب او بر در این خانه نهادیم

One cannot be a hypocrite in this cloak any longer

We established the foundation of this rogue's way

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود

بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم

As this wandering ship goes, in the end

We placed our life on that one precious pearl

چون می‌رود این کشتی سرگشته که آخر

جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم

Praise be to God that like us, without heart and faith

We named that one as wise and sage

المنه لله که چو ما بی‌دل و دین بود

آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم

We were content with a thought of you, like Hafez

O Lord, what a beggar's ambition and stranger's disposition we set

قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ

یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم