Ghazal No. 374: Come, let us scatter flowers and pour wine into the goblet.

غزل شماره ۳۷۴: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

Come, let us scatter flowers and pour wine into the goblet

Let us break the heavens' ceiling and create a new design

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

If sorrow raises an army to shed the lovers' blood

The cupbearer and I will charge and overthrow its foundation

اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد

من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم

Let us pour rosewater into the crimson wine

And throw sugar into the censer for the fragrance-spreading breeze

شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم

نسیم عطرگردان را شِکَر در مجمر اندازیم

As long as we have a pleasant stream, play a happy tune, minstrel

So we may sing and dance, casting worries aside

چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش

که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم

O morning breeze, cast the dust of our being to that noble one

So that the king of beauties may look upon us

صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز

بود کان شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم

One boasts of wisdom, another weaves miracles

Come, let us present these judgments to the judge

یکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافد

بیا کاین داوری‌ها را به پیش داور اندازیم

If you desire the paradise of Eden, come with us to the tavern

So that one day we may cast from the wine jar into the Pond of Abundance

بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه

که از پای خمت روزی به حوض کوثر اندازیم

Eloquence and pleasant singing are not practiced in Shiraz

Come, Hafez, so we may place ourselves in another land

سخندانیّ و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز

بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم