Ghazal No. 375: Sufi, come, so that we may remove the cloak of hypocrisy.

غزل شماره ۳۷۵: صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم

Sufi, come, let us discard the cloak of hypocrisy

And draw a line of nullification over this deceitful act

صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم

وین نقش زرق را خط بطلان به سر کشیم

We place the offerings and gifts of the monastery towards the wine

And wash the cloak of hypocrisy in the tavern's water

نذر و فتوح صومعه در وجه می‌نهیم

دلق ریا به آب خرابات برکشیم

If tomorrow they do not grant us the garden of paradise

We will pull the youths from the garden and the houris from heaven

فردا اگر نه روضه رضوان به ما دهند

غلمان ز روضه حور ز جنت به درکشیم

Let us joyfully jump out from the assembly of the Sufis

Pillage the wine and take the beloved in our embrace

بیرون جهیم سرخوش و از بزم صوفیان

غارت کنیم باده و شاهد به بر کشیم

Let us revel, or else they will drag us in regret

On the day we move our soul to another world

عشرت کنیم ور نه به حسرت کشندمان

روزی که رخت جان به جهانی دگر کشیم

The secret of God, which is hidden in the unseen

Let us drunkenly lift its veil from the face

سر خدا که در تتق غیب منزویست

مستانه‌اش نقاب ز رخسار برکشیم

Where is a glimpse of his brow, so like the new moon

We may drive the sphere of heaven in the curve of the golden polo stick

کو جلوه‌ای ز ابروی او تا چو ماه نو

گوی سپهر در خم چوگان زر کشیم

Hafez, it is not our place to boast such things

Why should we stretch beyond our limits

حافظ نه حد ماست چنین لاف‌ها زدن

پای از گلیم خویش چرا بیشتر کشیم