Ghazal No. 377: One night, we will raise our hands and make a prayer.

غزل شماره ۳۷۷: ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم

Let us raise our hands one night and pray

And find a solution for the sorrow of your separation from somewhere

ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم

غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم

The heart has become ill from the hands of friends, help

So that we can bring its doctor and give it medicine

دل بیمار شد از دست رفیقان مددی

تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم

The one who was unjustly angry and struck me with his sword and left

May God bring him back so that we can make peace

آن که بی جرم برنجید و به تیغم زد و رفت

بازش آرید خدا را که صفایی بکنیم

The root of joy has dried up, where is the path to the tavern

So that we can grow and flourish in that atmosphere

خشک شد بیخ طرب راه خرابات کجاست

تا در آن آب و هوا نشو و نمایی بکنیم

Seek help from the minds of the libertines, O heart, or not

It is a difficult task, lest we make a mistake

مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه

کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم

The shadow of the bird with little patience will not do anything

We will seek help from the shadow of the monkey-like beloved

سایه طایر کم حوصله کاری نکند

طلب از سایه میمون همایی بکنیم

My heart has escaped from the veil, where is the sweet-tongued Hafez

So that we can make a new melody with his words and ghazals

دلم از پرده بشد حافظ خوشگوی کجاست

تا به قول و غزلش ساز نوایی بکنیم