Ghazal No. 379: My head is intro, and I speak aloud.
غزل شماره ۳۷۹: سرم خوش است و به بانگ بلند میگویم
My head is happy and I say loudly
That I seek the breeze of life from the cup
سرم خوش است و به بانگ بلند میگویم
که من نسیم حیات از پیاله میجویم
The frown of asceticism does not sit on the face of intoxication
I am a happy dervish, carrying the cloak of pain
عبوس زهد به وجه خمار ننشیند
مرید خرقه دردی کشان خوش خویم
I became a legend in wandering and the eyebrow of the beloved
He drew his polo mallet in the curve of his own, as I say
شدم فسانه به سرگشتگی و ابروی دوست
کشید در خم چوگان خویش چون گویم
If the elder of the Magians does not open the door to his face
Which door should I knock on, where should I seek a solution
گرم نه پیر مغان در به روی بگشاید
کدام در بزنم چاره از کجا جویم
Do not blame me in this meadow for my wildness
For I go as I have been raised
مکن در این چمنم سرزنش به خودرویی
چنان که پرورشم میدهند میرویم
You see the monastery and the tavern in between
God is witness that wherever he is, I am with him
تو خانقاه و خرابات در میانه مبین
خدا گواه که هر جا که هست با اویم
The dust of the path of the seeker is the alchemy of good fortune
I am the servant of the kingdom of that amber-scented dust
غبار راه طلب کیمیای بهروزیست
غلام دولت آن خاک عنبرین بویم
From the joy of the narcissus, I am intoxicated and tall
Like a tulip, I have fallen with the cup on my lips
ز شوق نرگس مست بلندبالایی
چو لاله با قدح افتاده بر لب جویم
Bring wine, for according to Hafez's decree, from a pure heart
We will sell the dust of deceit with the blessing of the cup
بیار می که به فتوی حافظ از دل پاک
غبار زرق به فیض قدح فروشویم
Ghazal No. 379: My head is intro, and I speak aloud.
Book: Divan of Hafez