Ghazal No. 382: When you come, read a prayer for the weary.
غزل شماره ۳۸۲: فاتحهای چو آمدی بر سر خستهای بخوان
When you come, read a prayer for the weary soul
Open your lips, for the ruby of your lips gives life to the dead
فاتحهای چو آمدی بر سر خستهای بخوان
لب بگشا که میدهد لعل لبت به مرده جان
The one who came to ask and read the prayer and is leaving
Say, I will make a breath that will take the soul with it
آن که به پرسش آمد و فاتحه خواند و میرود
گو نفسی که روح را میکنم از پی اش روان
O physician of the weary soul, look at my tongue
For this breath and the smoke of my chest is the weight of my heart on my tongue
ای که طبیب خستهای روی زبان من ببین
کاین دم و دود سینهام بار دل است بر زبان
Although the fever of my bones was caused by the warm love and has gone
Like my fever, the fire of love does not leave my bones
گر چه تب استخوان من کرد ز مهر گرم و رفت
همچو تبم نمیرود آتش مهر از استخوان
The state of my heart is in the fire of your mole, it is my homeland
My eyes are weary and weak from those two eyes of yours
حال دلم ز خال تو هست در آتشش وطن
چشمم از آن دو چشم تو خسته شدهست و ناتوان
Show me the sign of my fever from the water of your two eyes and see
My pulse, which does not show any sign of life
بازنشان حرارتم ز آب دو دیده و ببین
نبض مرا که میدهد هیچ ز زندگی نشان
The one who has always given my cup for pleasure
Why does my cup take me to the physician at all times
آن که مدام شیشهام از پی عیش داده است
شیشهام از چه میبرد پیش طبیب هر زمان
Hafez, from the water of life, your poem gave me a drink
Leave the physician, come and read the prescription of my drink
حافظ از آب زندگی شعر تو داد شربتم
ترک طبیب کن بیا نسخه شربتم بخوان
Ghazal No. 382: When you come, read a prayer for the weary.
Book: Divan of Hafez