Ghazal No. 384: I burn from your separation, turn away your face from cruelty.
غزل شماره ۳۸۴: میسوزم از فراقت روی از جفا بگردان
I am burning from your separation, turn your face away from injustice
Separation has become our calamity, O Lord, turn away the calamity
میسوزم از فراقت روی از جفا بگردان
هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان
The moon appears on the green earth of the world
Until it rises, turn your foot on its back
مه جلوه مینماید بر سبز خنگ گردون
تا او به سر درآید بر رخش پا بگردان
Throw the ghoul away, meaning in spite of the hyacinth
Eat the grass of the meadow like the morning breeze, turn away
مر غول را برافشان یعنی به رغم سنبل
گرد چمن بخوری همچون صبا بگردان
The intoxication of reason and religion, go out, drunk
Break the hat on your head, turn away from the cloak
یغمای عقل و دین را بیرون خرام سرمست
در سر کلاه بشکن در بر قبا بگردان
O light of the eyes of the intoxicated, in the midst of my expectation
Play the harp of sorrow and the cup, or turn away
ای نور چشم مستان در عین انتظارم
چنگ حزین و جامی بنواز یا بگردان
The world writes a beautiful line on its face
O Lord, turn away the bad writing from our beloved
دوران همینویسد بر عارضش خطی خوش
یا رب نوشته بد از یار ما بگردان
Hafez, your luck from the beautiful ones is not more than this
If you are not satisfied, turn away the decree of fate
حافظ ز خوبرویان بختت جز این قدر نیست
گر نیستت رضایی حکم قضا بگردان
Ghazal No. 384: I burn from your separation, turn away your face from cruelty.
Book: Divan of Hafez