Ghazal No. 384: I burn from your separation, turn away your face from cruelty.

غزل شماره ۳۸۴: می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

I am burning from your separation, turn your face away from injustice

Separation has become our calamity, O Lord, turn away the calamity

می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان

The moon appears on the green earth of the world

Until it rises, turn your foot on its back

مه جلوه می‌نماید بر سبز خنگ گردون

تا او به سر درآید بر رخش پا بگردان

Throw the ghoul away, meaning in spite of the hyacinth

Eat the grass of the meadow like the morning breeze, turn away

مر غول را برافشان یعنی به رغم سنبل

گرد چمن بخوری همچون صبا بگردان

The intoxication of reason and religion, go out, drunk

Break the hat on your head, turn away from the cloak

یغمای عقل و دین را بیرون خرام سرمست

در سر کلاه بشکن در بر قبا بگردان

O light of the eyes of the intoxicated, in the midst of my expectation

Play the harp of sorrow and the cup, or turn away

ای نور چشم مستان در عین انتظارم

چنگ حزین و جامی بنواز یا بگردان

The world writes a beautiful line on its face

O Lord, turn away the bad writing from our beloved

دوران همی‌نویسد بر عارضش خطی خوش

یا رب نوشته بد از یار ما بگردان

Hafez, your luck from the beautiful ones is not more than this

If you are not satisfied, turn away the decree of fate

حافظ ز خوبرویان بختت جز این قدر نیست

گر نیستت رضایی حکم قضا بگردان