Ghazal No. 393: I am the one famous in the city for my love.

غزل شماره ۳۹۳: منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

I am the one famous in the city for loving

I am the one who has not stained my eyes with evil

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

We are loyal, bear blame, and remain happy

For in our way, it is infidelity to be distressed

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن

I asked the elder of the tavern what the path to salvation is

He asked for a cup of wine and said to conceal faults

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات

بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن

What is the heart's desire from viewing the world's garden

It is to pick flowers from your face with the people's eyes

مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست

به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن

In wine worship, I cast my image on the water

So that I may destroy the image of self-worship

به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب

که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن

I rely on the mercy of your hair, otherwise

If there is no pull from that side, what is the use of trying

به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه

کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن

We will turn the reins to the tavern from this gathering

For it is necessary not to hear the preaching of the hypocrites

عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس

که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن

Learn love with a beautiful face from the beloved's line

For it is pleasant to circle around the beautiful ones' cheeks

ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب

که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن

Do not kiss anything but the cupbearer's lips and the wine cup, Hafez

For it is a mistake to kiss the hands of piety sellers

مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ

که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن