Ghazal No. 397: Come from the door, and light up our bedroom.

غزل شماره ۳۹۷: ز در در آ و شبستان ما منور کن

Enter through the door and illuminate our chamber

Perfume the air of the spiritual assembly

ز در درآ و شبستان ما منور کن

هوای مجلس روحانیان معطر کن

If the jurist advises you not to love

Give him a cup and tell him to refresh his mind

اگر فقیه نصیحت کند که عشق مباز

پیاله‌ای بدهش گو دماغ را تر کن

I have entrusted my heart and soul to the beloved's eyes and brows

Come, come, and gaze upon the arch and view

به چشم و ابروی جانان سپرده‌ام دل و جان

بیا بیا و تماشای طاق و منظر کن

The star of the night of separation does not emit light

Ascend to the palace roof and light the moon's lamp

ستاره شب هجران نمی‌فشاند نور

به بام قصر برآ و چراغ مه برکن

Tell the treasurer of paradise that the dust of this gathering

Should be sent as a gift to paradise along with the incense burner

بگو به خازن جنت که خاک این مجلس

به تحفه بر سوی فردوس و عود مجمر کن

I am weary of this patched garment and cloak

With one gesture, turn me from a Sufi to a dervish

از این مزوجه و خرقه نیک در تنگم

به یک کرشمه صوفی وشم قلندر کن

When the beauties of the garden are under your command

Flirt with the jasmine and show off to the cypress

چو شاهدان چمن زیردست حسن تواند

کرشمه بر سمن و جلوه بر صنوبر کن

The meddlesome self tells many tales, O Saqi

Do not lose your focus, and pour the wine into the goblet

فضول نفس حکایت بسی کند ساقی

تو کار خود مده از دست و می به ساغر کن

The veil of perception has become the ray of beauty

Come and illuminate the pavilion of the sun

حجاب دیده ادراک شد شعاع جمال

بیا و خرگه خورشید را منور کن

The desire for the sweetness of your union was not within our reach

Refer me to your ruby lips like sugar

طمع به قند وصال تو حد ما نبود

حوالتم به لب لعل همچو شکر کن

Kiss the rim of the goblet, then give it to the drunkards

With this gesture, refresh the minds of the companions

لب پیاله ببوس آنگهی به مستان ده

بدین دقیقه دماغ معاشران تر کن

After attending the feasts and loving the moon-faced ones

Memorize the poetry of Hafez in whatever you do

پس از ملازمت عیش و عشق مه رویان

ز کارها که کنی شعر حافظ از بر کن