Ghazal No. 400: O my flirtatious one, my high-flying enchantress.
غزل شماره ۴۰۰: بالابلند عشوهگر نقشباز من
My tall, coquettish, playful beloved
Shortened the long story of my asceticism
بالابلند عشوه گر نقش باز من
کوتاه کرد قصه زهد دراز من
Did you see, O heart, how in the end, old age, asceticism, and knowledge
Were undone by the glance of my playful beloved
دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم
با من چه کرد دیده معشوقه باز من
I fear for the ruin of my faith that is taken away
By the arch of your eyebrow in my prayer presence
میترسم از خرابی ایمان که میبرد
محراب ابروی تو حضور نماز من
I thought to hide the mark of love with the deceitful robe
But the tear was a tattler and revealed my secret
گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق
غماز بود اشک و عیان کرد راز من
My beloved is intoxicated and does not remember the companions
Blessings upon my compassionate Saqi
مست است یار و یاد حریفان نمیکند
ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من
O Lord, when will that breeze blow, whose fragrance
Turns the scent of his kindness into my remedy
یا رب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن
گردد شمامه کرمش کارساز من
I paint a picture on water with my tears now
Until my illusion becomes aligned with the truth
نقشی بر آب میزنم از گریه حالیا
تا کی شود قرین حقیقت مجاز من
Like a candle, I laugh while I cry at myself
To see what my burning and lamenting does with your stone heart
بر خود چو شمع خنده زنان گریه میکنم
تا با تو سنگ دل چه کند سوز و ساز من
O ascetic, if your prayer does not bring results
Then my nightly intoxication and secret conversations with the beloved
زاهد چو از نماز تو کاری نمیرود
هم مستی شبانه و راز و نیاز من
Hafez burned with tears, O breeze, tell his state
To my king, who nurtures friends and melts enemies
حافظ ز گریه سوخت بگو حالش ای صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من
Ghazal No. 400: O my flirtatious one, my high-flying enchantress.
Book: Divan of Hafez