Ghazal No. 407: I saw the green field of the sky and the sickle of the new moon.

غزل شماره ۴۰۷: مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو

I saw the green field of the sky and the sickle of the new moon

I remembered my slain ones and the time of harvest

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو

یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

I said, O fortune, you were asleep, and the sun rose

It said, despite all this, do not despair of the past

گفتم ای بخت بخفتیدی و خورشید دمید

گفت با این همه از سابقه نومید مشو

If you ascend pure and untainted like the Messiah to the sky

From your lamp, a hundred rays will reach the sun

گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک

از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو

Do not rely on the thieving star of the night, for this trickster

Stole the crown of Kaykavus and the belt of Kaykhosrow

تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار

تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو

Though the earring of gold and ruby may weigh heavy on the ear

The era of beauty is fleeting, listen to the advice

گوشوار زر و لعل ار چه گران دارد گوش

دور خوبی گذران است نصیحت بشنو

May the evil eye stay far from your mole, for in the field of beauty

It plays a pawn that takes the pledge from the moon and the sun

چشم بد دور ز خال تو که در عرصه حسن

بیدقی راند که برد از مه و خورشید گرو

O sky, do not sell this grandeur, for in love

The harvest of the moon is worth a stream, and the cluster of Pleiades is worth two barleycorns

آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق

خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو

The fire of asceticism and hypocrisy will burn the harvest of faith

Hafez, cast away this woolen cloak and go

آتش زهد و ریا خرمن دین خواهد سوخت

حافظ این خرقه پشمینه بینداز و برو