Ghazal No. 412: I have an eye that sheds blood from the hand of that bow-shaped eyebrow.

غزل شماره ۴۱۲: مرا چشمی‌ست خون‌افشان ز دست آن کمان‌ابرو

I have an eye that weeps blood from the hand of that bow-like eyebrow

The world will see much turmoil from that eye and that eyebrow

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

I am a slave to the eye of that Turk, who in sweet drunken sleep

Her face is the beauty of the garden, and her eyebrow is a musk-scented canopy

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی

نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

My body has become a crescent from this grief, for with the curve of her eyebrow

What moon could show itself from the arch of the sky's eyebrow?

هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش

که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو

The rivals are unaware, and we, from that eye and forehead, every moment

There are thousands of messages, and the doorkeeper is between the eyebrows

رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم

هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو

For the reclusive souls, her forehead is a wondrous flower garden

Where over the edge of its jasmine field, the eyebrow roams gracefully

روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست

که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو

No one will speak of other houris and fairies with such beauty

For this one has such an eye, and that one has such an eyebrow

دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی

که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو

You, with a heart of stone, do not tie the veil of your hair, and I fear

That the curve of that beloved eyebrow may turn my prayer niche

تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم

که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

Though Hafez was a clever bird in loyalty

The eye of that bow-like eyebrow captured him with the arrow of a glance

اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری

به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو