Ghazal No. 424: Do not separate from me, for you are the light of my eyes.

غزل شماره ۴۲۴: از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای

Do not leave me, for you are the light of my eyes

The comfort of my soul and the companion of my fleeing heart

از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای

آرام جان و مونس قلب رمیده‌ای

Lovers cannot let go of your skirt

You have torn the shirt of their patience

از دامن تو دست ندارند عاشقان

پیراهن صبوری ایشان دریده‌ای

May no harm come to you from the eye of your fortune, for

In love, you have reached the pinnacle of beauty

از چشم بخت خویش مبادت گزند از آنک

در دلبری به غایت خوبی رسیده‌ای

Do not deprive me of his love, O jurist of the age

I excuse you, for you have not seen him

منعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان

معذور دارمت که تو او را ندیده‌ای

That reproach which the friend made to you, O Hafez

Perhaps you have stretched your foot beyond your own mat

آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا

بیش از گلیم خویش مگر پا کشیده‌ای