Ghazal No. 425: He was dragging his robe as he sipped the golden wine.

غزل شماره ۴۲۵: دامن‌کشان همی شد در شرب زرکشیده

She walked gracefully, her robe embroidered with gold

A hundred moon-faced beauties tore their silk pockets in jealousy

دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده

صد ماه رو ز رشکش جیب قصب دریده

From the heat of the wine's fire around her face's glow

Like dewdrops on a rose petal

از تاب آتش می بر گرد عارضش خوی

چون قطره‌های شبنم بر برگ گل چکیده

Her words were eloquent and sweet, her stature tall and agile

A delicate and beautiful face, and lovely elongated eyes

لفظی فصیح شیرین قدی بلند چابک

رویی لطیف زیبا چشمی خوش کشیده

Her soul-enhancing ruby, born from the water of grace

Her graceful cypress, nurtured in luxury

یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده

شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده

Behold her captivating ruby lips and her heart-stirring smile

See her pleasant walk and her graceful steps

آن لعل دلکشش بین وان خنده دل آشوب

وان رفتن خوشش بین وان گام آرمیده

That black-eyed gazelle escaped from our trap

Friends, what should I do with this frightened heart

آن آهوی سیه چشم از دام ما برون شد

یاران چه چاره سازم با این دل رمیده

For God's sake, do not distress the discerning ones as much as you can

The world is not loyal, O light of both eyes

زنهار تا توانی اهل نظر میازار

دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده

How long shall I endure reproach from your enchanting eyes

One day, be coquettish, O chosen beloved

تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت

روزی کرشمه‌ای کن ای یار برگزیده

If your noble mind was offended by Hafez

Return, for we have repented from what was said and heard

گر خاطر شریفت رنجیده شد ز حافظ

بازآ که توبه کردیم از گفته و شنیده

I will speak much gratitude in servitude to the master

If that ripe fruit falls into my hands

بس شکر بازگویم در بندگی خواجه

گر اوفتد به دستم آن میوه رسیده