Ghazal No. 431: I kiss her lips and sip the wine.
غزل شماره ۴۳۱: لبش میبوسم و در میکشم می
I kiss her lips and drink wine
I have found the way to the water of life
لبش میبوسم و در میکشم می
به آب زندگانی بردهام پی
I cannot reveal her secret to anyone
Nor can I see anyone with her
نه رازش میتوانم گفت با کس
نه کس را میتوانم دید با وی
She kisses the cup and drinks blood
She sees her face and her disposition blossoms like a rose
لبش میبوسد و خون میخورد جام
رخش میبیند و گل میکند خوی
Give me the wine cup and do not mention Jamshid
Who knows who Jamshid was and when he lived
بده جام می و از جم مکن یاد
که میداند که جم کی بود و کی کی
Play the harp behind the veil, O moon-like minstrel
Pluck its strings so I may roar from it
بزن در پرده چنگ ای ماه مطرب
رگش بخراش تا بخروشم از وی
The flower brought its seat from seclusion to the garden
Roll up the carpet of piety like a bud
گل از خلوت به باغ آورد مسند
بساط زهد همچون غنچه کن طی
Do not leave the drunkard longing for her eyes
In memory of her ruby lips, O cupbearer, give wine
چو چشمش مست را مخمور مگذار
به یاد لعلش ای ساقی بده می
The soul does not seek separation from that form
For the blood of her cup flows in its veins and sinews
نجوید جان از آن قالب جدایی
که باشد خون جامش در رگ و پی
Hold your tongue for a while, O Hafez
Hear the story of the speechless from the reed
زبانت درکش ای حافظ زمانی
حدیث بی زبانان بشنو از نی
Ghazal No. 431: I kiss her lips and sip the wine.
Book: Divan of Hafez