Ghazal No. 437: O tale of paradise, tell us of your story from your corner.
غزل شماره ۴۳۷: ای قصه بهشت ز کویت حکایتی
O story of paradise, a tale from your alley
The description of a fairy's beauty is a narrative of your face
ای قصه بهشت ز کویت حکایتی
شرح جمال حور ز رویت روایتی
The breaths of Jesus from your ruby lips are a subtlety
The water of Khidr from your sweet lips is an allegory
انفاس عیسی از لب لعلت لطیفهای
آب خضر ز نوش لبانت کنایتی
Every piece of my heart has a story of sorrow
Every line of your character and every verse of your mercy
هر پاره از دل من و از غصه قصهای
هر سطری از خصال تو و از رحمت آیتی
When did you become the fragrance of the spiritual assembly
If the flower did not have your scent
کی عطرسای مجلس روحانیان شدی
گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی
We burned in the desire for the dust of the beloved's door
Remember, O breeze, you did not support us
در آرزوی خاک در یار سوختیم
یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی
O heart, your knowledge and life were wasted in vain
You had a hundred resources and did not make use of them
ای دل به هرزه دانش و عمرت به باد رفت
صد مایه داشتی و نکردی کفایتی
The scent of my roasted heart has spread across the horizons
This inner fire will spread to others as well
بوی دل کباب من آفاق را گرفت
این آتش درون بکند هم سرایتی
In the fire, if the thought of her face comes to mind
Cupbearer, come, for there is no complaint from hell
در آتش ار خیال رخش دست میدهد
ساقی بیا که نیست ز دوزخ شکایتی
Do you know Hafez's intention from this pain and sorrow
From you, a coquetry, and from the king, a favor
دانی مراد حافظ از این درد و غصه چیست
از تو کرشمهای و ز خسرو عنایتی
Ghazal No. 437: O tale of paradise, tell us of your story from your corner.
Book: Divan of Hafez