Ghazal No. 454: From the street of the beloved comes the breeze of the new year's wind.

غزل شماره ۴۵۴: ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

From the beloved's abode comes the breeze of the Nowruz wind

If you seek help from this breeze, it will ignite the lamp of your heart

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

If, like the flower, you possess anything, spend it in joy for God's sake

For Qarun was led astray by his obsession with hoarding gold

چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن

که قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی

The nightingale is so drunk from the ruby wine of the rose's cup

That it sang a triumphant song to the turquoise sky

ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است

که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی

Go to the desert to shake off the dust of sorrow from your lap

Come to the garden to learn from the nightingale the art of singing ghazals

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

O heart, since eternal life is not possible in this turquoise pavilion

Seize the opportunity of joy in triumph and good fortune

چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست

مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی

The way to fulfill others' desires is to renounce your own

The crown of lordship is earned by stitching together this renunciation

طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن

کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی

I speak in veiled words; emerge like a rose from the bud

For the rule of the Lord of Nowruz lasts no more than five days

سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی

که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

I do not know why the dove laments by the stream

Perhaps it too, like me, bears a sorrow day and night

ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست

مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی

I have pure wine, clear as life itself, yet the Sufi criticizes it

O God, may no wise man ever face a bad fate

می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش

خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

Your sweet beloved has departed; now sit alone, O candle

For such is the decree of the heavens, whether you accept it or burn with sorrow

جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع

که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی

Through arrogance, one cannot be deprived of the means of joy

Come, cupbearer, for fortune reaches the ignorant with greater ease

به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم

بیا ساقی که جاهل را هنیتر می‌رسد روزی

Drink wine in Asaf's gathering during the glorious Nowruz

For the drop from your cup grants the world the spirit of Nowruz

می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش

که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی

It is not only Hafiz who prays for Turan Shah, the master

Through Asaf's praise, the world seeks a celebration and a Nowruz

نه حافظ می‌کند تنها دعای خواجه تورانشاه

ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی

His grace is the altar of heart and vision for the pious

His forehead is a day of victory and triumph for early risers

جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده

جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی