Ghazal No. 454: From the street of the beloved comes the breeze of the new year's wind.
غزل شماره ۴۵۴: ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
From the beloved's abode comes the breeze of the Nowruz wind
If you seek help from this breeze, it will ignite the lamp of your heart
ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
If, like the flower, you possess anything, spend it in joy for God's sake
For Qarun was led astray by his obsession with hoarding gold
چو گل گر خردهای داری خدا را صرف عشرت کن
که قارون را غلطها داد سودای زراندوزی
The nightingale is so drunk from the ruby wine of the rose's cup
That it sang a triumphant song to the turquoise sky
ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است
که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی
Go to the desert to shake off the dust of sorrow from your lap
Come to the garden to learn from the nightingale the art of singing ghazals
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
O heart, since eternal life is not possible in this turquoise pavilion
Seize the opportunity of joy in triumph and good fortune
چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست
مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی
The way to fulfill others' desires is to renounce your own
The crown of lordship is earned by stitching together this renunciation
طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی
I speak in veiled words; emerge like a rose from the bud
For the rule of the Lord of Nowruz lasts no more than five days
سخن در پرده میگویم چو گل از غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی
I do not know why the dove laments by the stream
Perhaps it too, like me, bears a sorrow day and night
ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی
I have pure wine, clear as life itself, yet the Sufi criticizes it
O God, may no wise man ever face a bad fate
میای دارم چو جان صافی و صوفی میکند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی
Your sweet beloved has departed; now sit alone, O candle
For such is the decree of the heavens, whether you accept it or burn with sorrow
جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع
که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی
Through arrogance, one cannot be deprived of the means of joy
Come, cupbearer, for fortune reaches the ignorant with greater ease
به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم
بیا ساقی که جاهل را هنیتر میرسد روزی
Drink wine in Asaf's gathering during the glorious Nowruz
For the drop from your cup grants the world the spirit of Nowruz
می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش
که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی
It is not only Hafiz who prays for Turan Shah, the master
Through Asaf's praise, the world seeks a celebration and a Nowruz
نه حافظ میکند تنها دعای خواجه تورانشاه
ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی
His grace is the altar of heart and vision for the pious
His forehead is a day of victory and triumph for early risers
جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده
جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی
Ghazal No. 454: From the street of the beloved comes the breeze of the new year's wind.
Book: Divan of Hafez