Ghazal No. 459: This sweet line you draw on the rosy face.
غزل شماره ۴۵۹: زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی
With this beautiful design that you draw on your rose-like cheek,
You draw a line on the page of the rose and the rose garden.
زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی
خط بر صحیفه گل و گلزار میکشی
The tear, a recluse of my heart's sanctuary,
You drag from beyond seven veils to the marketplace.
اشک حرم نشین نهانخانه مرا
زان سوی هفت پرده به بازار میکشی
The lazy-faced (lover), like the morning breeze, with the scent of your tresses,
You constantly draw into work in the fetters of a chain.
کاهل روی چو باد صبا را به بوی زلف
هر دم به قید سلسله در کار میکشی
Every moment, remembering that wine-colored lip and intoxicated eye,
You draw me from my solitude to the house of hangover.
هر دم به یاد آن لب میگون و چشم مست
از خلوتم به خانه خمار میکشی
You said, 'Your head will be bound to our stirrup,'
It is easy if you bear the burden of this load.
گفتی سر تو بسته فتراک ما شود
سهل است اگر تو زحمت این بار میکشی
What remedy can I devise for my heart with your eye and eyebrow?
Alas, from this bow that you draw upon my sick (heart).
با چشم و ابروی تو چه تدبیر دل کنم
وه زین کمان که بر من بیمار میکشی
Come back, for the evil eye is warded off from your face,
O fresh rose, who draws your skirt away from this thorn.
بازآ که چشم بد ز رخت دفع میکند
ای تازه گل که دامن از این خار میکشی
Hafez, what else do you seek from the pleasures of the world?
You drink wine and caress the beloved's tresses.
حافظ دگر چه میطلبی از نعیم دهر
می میخوری و طره دلدار میکشی
Ghazal No. 459: This sweet line you draw on the rosy face.
Book: Divan of Hafez