Ghazal No. 467: From that wine of love, every raw soul is perfected.
غزل شماره ۴۶۷: زان می عشق، کز او پخته شود هر خامی
From that wine of love, every immature one becomes mature
Although it is the month of Ramadan, bring the cup
زان می عشق کز او پخته شود هر خامی
گر چه ماه رمضان است بیاور جامی
Days have passed since my poor hand did not grasp
The curls of a cypress-like figure with silver arms
روزها رفت که دست من مسکین نگرفت
زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی
Fasting is an honored guest, O heart
Consider its company a gift and its departure a reward
روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی
The clever bird no longer flies to the monastery
Because there is a trap set in every gathering of preaching
مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد
که نهادهست به هر مجلس وعظی دامی
I do not complain about the ill-tempered ascetic, it is the custom
That when a morning rises, an evening follows it
گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است
که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی
When my beloved strolls to view the garden
O messenger breeze, deliver a message from me to her
یار من چون بخرامد به تماشای چمن
برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی
That companion who drinks clear wine day and night
Will he ever remember the sorrow drinker
آن حریفی که شب و روز می صاف کشد
بود آیا که کند یاد ز دردآشامی
Hafez, if the just king does not give justice to your heart
You will achieve the difficult desire through self-will
حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد
کام دشوار به دست آوری از خودکامی
Ghazal No. 467: From that wine of love, every raw soul is perfected.
Book: Divan of Hafez