Ghazal No. 467: From that wine of love, every raw soul is perfected.

غزل شماره ۴۶۷: زان می عشق، کز او پخته شود هر خامی

From that wine of love, every immature one becomes mature

Although it is the month of Ramadan, bring the cup

زان می عشق کز او پخته شود هر خامی

گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

Days have passed since my poor hand did not grasp

The curls of a cypress-like figure with silver arms

روزها رفت که دست من مسکین نگرفت

زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی

Fasting is an honored guest, O heart

Consider its company a gift and its departure a reward

روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل

صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی

The clever bird no longer flies to the monastery

Because there is a trap set in every gathering of preaching

مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد

که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی

I do not complain about the ill-tempered ascetic, it is the custom

That when a morning rises, an evening follows it

گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است

که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی

When my beloved strolls to view the garden

O messenger breeze, deliver a message from me to her

یار من چون بخرامد به تماشای چمن

برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی

That companion who drinks clear wine day and night

Will he ever remember the sorrow drinker

آن حریفی که شب و روز می صاف کشد

بود آیا که کند یاد ز دردآشامی

Hafez, if the just king does not give justice to your heart

You will achieve the difficult desire through self-will

حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد

کام دشوار به دست آوری از خودکامی