Ghazal No. 468: Who will take my message to the kings, for I am but a beggar?

غزل شماره ۴۶۸: که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی؟

Who will take a message from me, the beggar, to the kings

That in the alley of the wine sellers, two thousand Jams are in a cup

که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی

که به کوی می فروشان دو هزار جم به جامی

I have become ruined and infamous, yet I still hope

That with the effort of the beloveds, I will achieve good reputation

شده‌ام خراب و بدنام و هنوز امیدوارم

که به همت عزیزان برسم به نیک نامی

You who sell alchemy, cast a glance at our heart

For we have no goods and have set a trap

تو که کیمیافروشی نظری به قلب ما کن

که بضاعتی نداریم و فکنده‌ایم دامی

Strange is the loyalty of the beloved who showed no favor

Neither a message in a letter nor a greeting with a pen

عجب از وفای جانان که عنایتی نفرمود

نه به نامه‌ای پیامی نه به خامه‌ای سلامی

If this wine is raw, if that companion is mature

It is a thousand times better than a thousand mature raw ones

اگر این شراب خام است اگر آن حریف پخته

به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی

Do not lead me astray, O Sheikh, with the beads of the rosary

For a clever bird, if it falls, will not fall into any trap

ز رهم میفکن ای شیخ به دانه‌های تسبیح

که چو مرغ زیرک افتد نفتد به هیچ دامی

I am ready to serve you, buy me with kindness and do not sell

For a servant rarely falls into the blessing of slavery

سر خدمت تو دارم بخرم به لطف و مفروش

که چو بنده کمتر افتد به مبارکی غلامی

Where should I take my complaint, to whom should I tell this tale

That your lips were our life and you had no permanence

به کجا برم شکایت به که گویم این حکایت

که لبت حیات ما بود و نداشتی دوامی

Release the arrow of your eyelashes and spill Hafez's blood

For no one will take revenge on such a killer

بگشای تیر مژگان و بریز خون حافظ

که چنان کشنده‌ای را نکند کس انتقامی