Ghazal No. 469: The scent of the cupbearer came, and my passion increased.

غزل شماره ۴۶۹: أتت روائح رند الحمیٰ و زاد غرامی

The scents of the desert wanderer came and increased my longing

May my precious soul be sacrificed for the dust at the friend's door

اتت روائح رند الحمی و زاد غرامی

فدای خاک در دوست باد جان گرامی

Hearing the friend's message is happiness and well-being

Who will convey my greetings to Sa'ad

پیام دوست شنیدن سعادت است و سلامت

من المبلغ عنی الی سعاد سلامی

Come to the evening of strangers and see my tears

Like clear wine in a Syrian goblet

بیا به شام غریبان و آب دیده من بین

به سان باده صافی در آبگینه شامی

When the bird sings from the acacia tree

Do not separate the cooing of my dove from its garden

اذا تغرد عن ذی الاراک طائر خیر

فلا تفرد عن روضها انین حمامی

The day of separation from the beloved will soon end

I saw the tents' domes from the hills of the sanctuary

بسی نماند که روز فراق یار سر آید

رایت من هضبات الحمی قباب خیام

How delightful is the moment you come and I greet you

Welcome, you have come to a good place

خوشا دمی که درآیی و گویمت به سلامت

قدمت خیر قدوم نزلت خیر مقام

Your distance made me melt like the crescent moon

Although I have not fully seen your moon-like face

بعدت منک و قد صرت ذائبا کهلال

اگر چه روی چو ماهت ندیده‌ام به تمامی

If I am called to eternity and become a breaker of vows

My soul will not be pleased and my sleep will not be sweet

و ان دعیت بخلد و صرت ناقض عهد

فما تطیب نفسی و ما استطاب منامی

I hope to see you soon with good fortune

You joyful in command, and I as a servant

امید هست که زودت به بخت نیک ببینم

تو شاد گشته به فرماندهی و من به غلامی

Your delightful poetry, Hafez, is like a thread in honey

Which sometimes surpasses Nizami's verse in charm

چو سلک در خوشاب است شعر نغز تو حافظ

که گاه لطف سبق می‌برد ز نظم نظامی