Ghazal No. 470: My heart is full of pain, alas, where is the remedy?
غزل شماره ۴۷۰: سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
The heart is full of pain, oh, alas, a remedy
The heart is weary from loneliness, for God's sake, a companion
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
Who can have peace from the swift-moving sky
Cupbearer, give me a cup so I may rest for a moment
چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی
I told the wise one to see these conditions, he laughed and said
A difficult day, a strange affair, a troubled world
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
I burned in the pit of patience for that beautiful candle
The king of the Turks is indifferent to our state, where is a Rostam
سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل
شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی
In the path of love, safety and comfort are calamities
Cursed be that heart that seeks a remedy for your pain
در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی
There is no path in the alley of roguery for those who seek pleasure and grace
A traveler is needed who burns the world, not an immature carefree one
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست
رهروی باید جهان سوزی نه خامی بیغمی
A human does not come to hand in the earthly world
Another world must be made and a new human
آدمی در عالم خاکی نمیآید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی
Rise, let us give our thoughts to that Samarkandi Turk
From whose breeze the scent of Mulian's stream comes
خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی
What does Hafez's weeping measure before the independence of love
In this sea, seven seas appear as a dewdrop
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی
Ghazal No. 470: My heart is full of pain, alas, where is the remedy?
Book: Divan of Hafez