Ghazal No. 471: Who will bring the caress of my lover’s pen?

غزل شماره ۴۷۱: ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

Who will convey a caress from my beloved?

Where is the messenger of the morning breeze, if it is showing kindness?

ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

کجاست پیک صبا گر همی‌کند کرمی

I compared and the device of reason in the path of love,

Is like a dewdrop that draws a line on the sea.

قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق

چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

Come, for my dervish's cloak, although it is pawned in taverns,

You will not see a single dirham of endowment in my name.

بیا که خرقه من گر چه رهن میکده‌هاست

ز مال وقف نبینی به نام من درمی

The talk of how and why gives a headache, O heart,

Take the cup and rest a moment from your life.

حدیث چون و چرا درد سر دهد ای دل

پیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی

The physician who sits by the roadside does not know the pain of love,

Go and seek, O dead-hearted one, a breath of Christ.

طبیب راه نشین درد عشق نشناسد

برو به دست کن ای مرده دل مسیح دمی

My heart is weary of hypocrisy and the drum under the rug,

To the point that I will raise a banner at the door of the tavern.

دلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیم

به آن که بر در میخانه برکشم علمی

Come, for those who know the value of time sell both worlds,

For a cup of pure wine and the company of a beloved.

بیا که وقت شناسان دو کون بفروشند

به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی

The permanence of pleasure and luxury is not the way of love,

If you are our companion, drink the sting of sorrow.

دوام عیش و تنعم نه شیوه عشق است

اگر معاشر مایی بنوش نیش غمی

I do not complain, but the cloud of the friend's mercy,

Did not give a drop to the parched field of the liver-thirsty.

نمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوست

به کشته زار جگرتشنگان نداد نمی

Why do they not buy with a single reed of sugar that one

Who made a hundred sugar-scatterings from a reed pen?

چرا به یک نی قندش نمی‌خرند آن کس

که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی

The fitting praise of your worth, O king, is not in the hands of Hafez,

Except for a night prayer and a morning supplication.

سزای قدر تو شاها به دست حافظ نیست

جز از دعای شبی و نیاز صبحدمی