Ghazal No. 472: Praise be to God for the justice of the sultan.
غزل شماره ۴۷۲: احمد الله علی معدلة السلطان
I praise God for the justice of the Sultan,
Ahmad Sheikh Uways, the good Ilkhanid.
احمد الله علی معدلة السلطان
احمد شیخ اویس حسن ایلخانی
Khan, son of Khan, and Emperor of Emperor lineage,
He who deserves to be called the soul of the world.
خان بن خان و شهنشاه شهنشاه نژاد
آن که میزیبد اگر جان جهانش خوانی
The unseen has believed in your fortune without seeing,
Greetings to you, who are worthy of such divine grace.
دیده نادیده به اقبال تو ایمان آورد
مرحبا ای به چنین لطف خدا ارزانی
If the moon rises without you, they will cleave it in two,
The Ahmadid state and the divine miracle.
ماه اگر بی تو برآید به دو نیمش بزنند
دولت احمدی و معجزه سبحانی
The splendor of your fortune captivates the hearts of both king and beggar,
May the evil eye be far away, for you are both life and beloved.
جلوه بخت تو دل میبرد از شاه و گدا
چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی
Break the Turkish forelock, for in your destiny is,
The generosity and effort of Khaghani and Genghis Khan.
برشکن کاکل ترکانه که در طالع توست
بخشش و کوشش خاقانی و چنگزخانی
Although we are far away, we raise the cup in your memory,
Distance is no obstacle in a spiritual journey.
گر چه دوریم به یاد تو قدح میگیریم
بعد منزل نبود در سفر روحانی
From the flower of Pars, no bud of joy has blossomed,
Hail to the Tigris of Baghdad and the Rayhani wine.
از گل پارسیم غنچه عیشی نشکفت
حبذا دجله بغداد و می ریحانی
The head of a lover that is not the dust of the beloved's door,
How can it be free from the hardship of wandering?
سر عاشق که نه خاک در معشوق بود
کی خلاصش بود از محنت سرگردانی
O morning breeze, bring the dust of the beloved's door,
That Hafez may illuminate his heart's eye with it.
ای نسیم سحری خاک در یار بیار
که کند حافظ از او دیده دل نورانی
Ghazal No. 472: Praise be to God for the justice of the sultan.
Book: Divan of Hafez