Ghazal No. 474: I am your admirer, my dear, and I know that you know.

غزل شماره ۴۷۴: هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

I am your admirer, O dear, and I know that you know,

That you both see the unseen and read the unwritten.

هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

What can the blamer understand between lover and beloved?

A blind eye does not see especially hidden secrets.

ملامتگو چه دریابد میان عاشق و معشوق

نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی

Scatter your tresses and bring the Sufi to foot-playing and dancing,

For from every patch of his cloak, you scatter thousands of idols.

بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص آور

که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی

The opening of the work of the longing ones is in that beloved eyebrow,

For God's sake, sit for a breath and untie the knot from your forehead.

گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبند است

خدا را یک نفس بنشین گره بگشا ز پیشانی

The angel in prostration to Adam intended to kiss your ground,

For in your beauty, he saw a grace beyond human limits.

ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد

که در حسن تو لطفی دید بیش از حد انسانی

The illuminator of our eyes is the breeze of the beloved's tresses,

May this gathering, O Lord, not have sorrow from the wind of distraction.

چراغ افروز چشم ما نسیم زلف جانان است

مباد این جمع را یا رب غم از باد پریشانی

Alas for the nocturnal pleasure that passed in the sleep of dawn,

You do not know the value of time, O heart, except when you are left behind.

دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت

ندانی قدر وقت ای دل مگر وقتی که درمانی

Being weary of companions is not the way of wisdom,

Endure the difficulty of the journey in remembrance of the time of ease.

ملول از همرهان بودن طریق کاردانی نیست

بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی

The thought of the circle of his tresses deceives you, Hafez,

Be careful not to move the ring of impossible fortune.

خیال چنبر زلفش فریبت می‌دهد حافظ

نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی