Ghazal No. 477: Two clever friends, and two portions of ancient wine.

غزل شماره ۴۷۷: دو یار زیرک و از باده کهن دو منی

Two clever friends and two measures of old wine,

Leisure, a book, and a corner of a meadow.

دو یار زیرک و از باده کهن دومنی

فراغتی و کتابی و گوشه چمنی

I will not give this state for the world and the hereafter,

Even if assemblies follow me at every moment.

من این مقام به دنیا و آخرت ندهم

اگر چه در پی ام افتند هر دم انجمنی

Whoever gave the corner of contentment for the treasure of the world,

Sold the Egyptian Joseph for the lowest price.

هر آن که کنج قناعت به گنج دنیا داد

فروخت یوسف مصری به کمترین ثمنی

Come, so that the prosperity of this workshop does not decrease,

Whether by asceticism like yours or by libertinism like mine.

بیا که رونق این کارخانه کم نشود

به زهد همچو تویی یا به فسق همچو منی

Because of the whirlwind of events, one cannot see,

In this meadow, whether there was a rose or a jasmine.

ز تندباد حوادث نمی‌توان دیدن

در این چمن که گلی بوده است یا سمنی

Look in the mirror of the cup, the painting of the unseen,

That no one remembers such a wondrous time.

ببین در آینه جام نقش بندی غیب

که کس به یاد ندارد چنین عجب زمنی

From these hot winds that passed over the side of the garden,

It is strange that there is still the scent of a rose and the color of a wild rose.

از این سموم که بر طرف بوستان بگذشت

عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی

Strive for patience, O heart, for God will not abandon,

Such a precious gem in the hand of Ahriman (the devil).

به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند

چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی

The temperament of the world is corrupted in this calamity, Hafez,

Where is the thought of a wise man and the opinion of a Brahmin?

مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ

کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی