Ghazal No. 482: O heart, why do you not walk in the path of love?

غزل شماره ۴۸۲: ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی

O heart, you do not pass through the alley of love

You have all the tools but do not use them

ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی

اسباب جمع داری و کاری نمی‌کنی

The polo mallet of fate is in your hand, but you do not strike the ball

The falcon of victory is in your grasp, but you do not hunt

چوگان حکم در کف و گویی نمی‌زنی

باز ظفر به دست و شکاری نمی‌کنی

This blood that surges in your liver

You do not use it for the color and scent of a painting

این خون که موج می‌زند اندر جگر تو را

در کار رنگ و بوی نگاری نمی‌کنی

The creation's breath did not become fragrant like the morning breeze

Because you do not lay it on the dust of the friend's alley

مشکین از آن نشد دم خلقت که چون صبا

بر خاک کوی دوست گذاری نمی‌کنی

I fear you will not take a sleeve of flowers from this garden

Because you do not endure the thorn from its garden

ترسم کز این چمن نبری آستین گل

کز گلشنش تحمل خاری نمی‌کنی

In the sleeve of your soul, there are a hundred musk pouches

But you do not sacrifice them for a beloved's lock of hair

در آستین جان تو صد نافه مدرج است

وان را فدای طره یاری نمی‌کنی

You cast the delicate and delightful goblet and wine to the ground

And do not consider the calamity of hangover

ساغر لطیف و دلکش و می افکنی به خاک

و اندیشه از بلای خماری نمی‌کنی

Hafez, go, for serving the king of the time

Even if everyone does it, you will not do it

حافظ برو که بندگی پادشاه وقت

گر جمله می‌کنند تو باری نمی‌کنی