Ghazal No. 485: O cupbearer, there is the shadow of a cloud, spring, and the bank of a stream.

غزل شماره ۴۸۵: ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

O cupbearer, it is the shadow of the cloud, spring, and by the stream

I will not say what to do if you are a person of heart, you tell me

ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی

The scent of unity does not come from this picture, rise

Wash the stained cloak of the Sufi with pure wine

بوی یک رنگی از این نقش نمی‌آید خیز

دلق آلوده صوفی به می ناب بشوی

The world is of low nature, do not rely on its mercy

O world-seer, do not seek steadfastness from the base

سفله طبع است جهان بر کرمش تکیه مکن

ای جهان دیده ثبات قدم از سفله مجوی

I give you two pieces of advice, listen and take a hundred treasures

Enter through the door of joy and do not seek faults

دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر

از در عیش درآ و به ره عیب مپوی

Be grateful that you have reached spring again

Plant the root of goodness and seek the path of investigation

شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار

بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی

If you seek the beloved's face, make the mirror worthy

Otherwise, flowers and lilies will never bloom from iron and copper

روی جانان طلبی آینه را قابل ساز

ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی

Open your ears, for the nightingale is lamenting

Master, do not neglect, smell the flower of success

گوش بگشای که بلبل به فغان می‌گوید

خواجه تقصیر مفرما گل توفیق ببوی

You said that from our Hafez comes the scent of hypocrisy

Bravo to your soul that you sensed it well

گفتی از حافظ ما بوی ریا می‌آید

آفرین بر نفست باد که خوش بردی بوی