Ghazal No. 488: In the morning, the voice of the tavern calls for fortune.
غزل شماره ۴۸۸: سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی
At dawn, the tavern's angel called for prosperity
Saying, return, for this threshold is ancient
سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی
گفت بازآی که دیرینه این درگاهی
Drink our goblet like Jamshid, for from the surface of both worlds
The radiance of the world-seeing cup will give you awareness
همچو جم جرعه ما کش که ز سر دو جهان
پرتو جام جهان بین دهدت آگاهی
At the tavern's door, there are carefree dervishes
Who take and give the crown of kingship
بر در میکده رندان قلندر باشند
که ستانند و دهند افسر شاهنشاهی
A brick under the head and feet on the seven stars' peak
Behold the power's hand and the rank of the exalted
خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای
دست قدرت نگر و منصب صاحب جاهی
Our head and the tavern's door, whose roof's edge
Reached the sky and its wall is this short
سر ما و در میخانه که طرف بامش
به فلک بر شد و دیوار بدین کوتاهی
Do not traverse this stage without the companionship of Khidr
It is darkness, fear the danger of misguidance
قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهی
If they grant you the kingdom of poverty, O heart
The least of your realm would be from the moon to the fish
اگرت سلطنت فقر ببخشند ای دل
کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهی
If you do not know how to breathe in poverty, do not lose it
The seat of mastery and the council of Turan kingship
تو دم فقر ندانی زدن از دست مده
مسند خواجگی و مجلس تورانشاهی
Hafez, naïve in greed, have some shame from this tale
What is your deed that you seek the highest paradise
حافظ خام طمع شرمی از این قصه بدار
عملت چیست که فردوس برین میخواهی
Ghazal No. 488: In the morning, the voice of the tavern calls for fortune.
Book: Divan of Hafez