Ghazal No. 491: I have made the moon's brow visible in my eyes.
غزل شماره ۴۹۱: به چشم کردهام ابروی ماه سیمایی
I have set my eyes on the brow of a moon-faced beauty
I have drawn the image of a green-lined thought somewhere
به چشم کردهام ابروی ماه سیمایی
خیال سبزخطی نقش بستهام جایی
There is hope that the decree of my love play
Will come to the royal decree from that arched brow
امید هست که منشور عشقبازی من
از آن کمانچه ابرو رسد به طغرایی
My head is lost, my eyes burnt from waiting
In the desire for the head and eyes of the assembly's adornment
سرم ز دست بشد چشم از انتظار بسوخت
در آرزوی سر و چشم مجلس آرایی
My heart is troubled, I will set fire to the cloak
Come and see whom it makes a spectacle
مکدر است دل آتش به خرقه خواهم زد
بیا ببین که کرا میکند تماشایی
On the day of the event, make my coffin from the cypress
For we go to the mourning of the tall one
به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید
که میرویم به داغ بلندبالایی
I, the dervish, have given the reins of my heart to someone
Who does not care about the crown and throne
زمام دل به کسی دادهام من درویش
که نیستش به کس از تاج و تخت پروایی
In the place where the beauties strike with glances
Do not be surprised to see a head fallen at a foot
در آن مقام که خوبان ز غمزه تیغ زنند
عجب مدار سری اوفتاده در پایی
For me, whose moon is in the chamber
How could I care about the brilliance of the star
مرا که از رخ او ماه در شبستان است
کجا بود به فروغ ستاره پروایی
What is separation and union? Seek the friend's pleasure
For it is a pity to wish for anything but him
فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب
که حیف باشد از او غیر او تمنایی
Pearls will rise from the fish in offering out of longing
If Hafez's ship reaches the sea
درر ز شوق برآرند ماهیان به نثار
اگر سفینه حافظ رسد به دریایی
Ghazal No. 491: I have made the moon's brow visible in my eyes.
Book: Divan of Hafez