Ghazal No. 492: A greeting like the fragrance of a familiar acquaintance.
غزل شماره ۴۹۲: سلامی چو بوی خوش آشنایی
A greeting like the pleasant scent of familiarity
To those people, the light of my eyes
سلامی چو بوی خوش آشنایی
بدان مردم دیده روشنایی
A salutation like the light in the hearts of the devout
To that candle of the sanctuary of piety
درودی چو نور دل پارسایان
بدان شمع خلوتگه پارسایی
I see none of my companions left
My heart bled from sorrow, O Saqi, where are you?
نمیبینم از همدمان هیچ بر جای
دلم خون شد از غصه ساقی کجایی
Do not turn your face away from the Magi's neighborhood, for there
They sell the key to solving problems
ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا
فروشند مفتاح مشکل گشایی
Although the bride of the world is of utmost beauty
She exceeds in the manner of unfaithfulness
عروس جهان گر چه در حد حسن است
ز حد میبرد شیوه بیوفایی
If my weary heart has any ambition
It will not seek balm from the callous-hearted
دل خسته من گرش همتی هست
نخواهد ز سنگین دلان مومیایی
Where do they sell the wine that overthrows the Sufi?
For I am tormented by hypocritical piety
می صوفی افکن کجا میفروشند
که در تابم از دست زهد ریایی
The companions broke the bonds of fellowship
As if there had never been any familiarity
رفیقان چنان عهد صحبت شکستند
که گویی نبودهست خود آشنایی
If you abandon me, O greedy soul
I will rule as a king in my begging
مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع
بسی پادشایی کنم در گدایی
I will teach you the alchemy of happiness
Separation, separation from bad company
بیاموزمت کیمیای سعادت
ز همصحبت بد جدایی جدایی
Do not complain about the injustice of time, O Hafez
What do you know of God's work, O servant?
مکن حافظ از جور دوران شکایت
چه دانی تو ای بنده کار خدایی
Ghazal No. 492: A greeting like the fragrance of a familiar acquaintance.
Book: Divan of Hafez