Ghazaliat - List of Ghazals

لیست غزلیات حافظ

Ghazal 1: O Saki, pass around and offer the cup

غزل شماره ۱: الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها

Ghazal 2: Where is righteousness and where am I in my ruined state

غزل شماره ۲: صلاح کار کجا و من خراب کجا

Ghazal 3: If that Shirazi Turk would take my heart in hand

غزل شماره ۳: اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

Ghazal 4: O morning breeze, kindly tell that graceful gazelle

غزل شماره ۴: صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

Ghazal 5: My heart is slipping away, O spiritual ones, for God's sake

غزل شماره ۵: دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

Ghazal 6: Who will deliver this prayer to the Sultan's attendants?

غزل شماره ۶: به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را؟

Ghazal 7: Come, O Sufi, for the cup is a clear mirror

غزل شماره ۷: صوفی بیا که آینه صافیست جام را

Ghazal 8: O Saki, rise and pass the cup

غزل شماره ۸: ساقیا برخیز و درده جام را

Ghazal 9: The garden is once again in the glory of youth

غزل شماره ۹: رونق عهد شباب است دگر بستان را

Ghazal 10: Last night our spiritual guide came from the mosque to the tavern

غزل شماره ۱۰: دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

Ghazal 11: O Saki, illuminate our cup with the light of wine

غزل شماره ۱۱: ساقی به نور باده برافروز جام ما

Ghazal 12: O radiance of the moon of beauty, from your shining face

غزل شماره ۱۲: ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

Ghazal 13: Dawn is breaking and the clouds are gathering

غزل شماره ۱۳: می‌دمد صبح و کله بست سحاب

Ghazal 14: I said, O sultan of the beautiful ones, have mercy on this stranger

غزل شماره ۱۴: گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

Ghazal 15: O holy beloved, who will remove your veil?

غزل شماره ۱۵: ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت؟

Ghazal 16: The curve that your playful eyebrow cast into the bow

غزل شماره ۱۶: خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

Ghazal 17: The breast burned from the heart's fire in grief for the beloved

غزل شماره ۱۷: سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

Ghazal 18: O Saki, blessed be the arrival of Eid to you

غزل شماره ۱۸: ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

Ghazal 19: O morning breeze, where is the beloved's resting place?

غزل شماره ۱۹: ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست؟

Ghazal 20: The fast has ended, Eid has come, and hearts have risen

غزل شماره ۲۰: روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

Ghazal 21: My heart and faith departed, and the beloved rose in reproach

غزل شماره ۲۱: دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

Ghazal 22: When you hear the words of the spiritual ones, don't say they're wrong

غزل شماره ۲۲: چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

Ghazal 23: The vision of your face accompanies us on every path

غزل شماره ۲۳: خیال روی تو در هر طریق همره ماست

Ghazal 24: Don't seek devotion, covenant, and righteousness from drunken me

غزل شماره ۲۴: مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

Ghazal 25: The red rose has bloomed and the nightingale became intoxicated

غزل شماره ۲۵: شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

Ghazal 26: Disheveled locks, sweating, smiling lips, and drunk

غزل شماره ۲۶: زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

Ghazal 27: My beloved came to the Magian temple, a cup in hand

غزل شماره ۲۷: در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

Ghazal 28: By the master's soul, ancient truth, and righteous covenant

غزل شماره ۲۸: به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

Ghazal 29: With thoughts of you, what need have we for wine?

غزل شماره ۲۹: ما را ز خیال تو چه پروای شراب است؟

Ghazal 30: Your tress bound a thousand hearts with a single strand of hair

غزل شماره ۳۰: زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

Ghazal 31: That Night of Power which the mystics say is tonight

غزل شماره ۳۱: آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

Ghazal 32: When God drew the form of your heart-opening eyebrow

غزل شماره ۳۲: خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

Ghazal 33: What need has the recluse for spectacle?

غزل شماره ۳۳: خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

Ghazal 34: The portico of my eyes is your dwelling place

غزل شماره ۳۴: رواق منظر چشم من آشیانه توست

Ghazal 35: Go about your business, O preacher, what is this outcry? (attributed to multiple authors)

غزل شماره ۳۵: برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست *(منتسب به چند نفر)

Ghazal 36: Since the tip of your tress fell into the hands of the breeze

غزل شماره ۳۶: تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

Ghazal 37: Come, for the palace of hope has very weak foundations

غزل شماره ۳۷: بیا که قصر امل سخت سست بنیادست

Ghazal 38: Without the love of your face, my day has no light left

غزل شماره ۳۸: بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

Ghazal 39: What need has my garden for cypress and pine?

غزل شماره ۳۹: باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است؟

Ghazal 40: Thanks be to God that the tavern door is open (attributed to multiple authors)

غزل شماره ۴۰: المنة لله که در میکده باز است *(منتسب به چند نفر)

Ghazal 41: Although the wine brings joy and the wind scatters roses

غزل شماره ۴۱: اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

Ghazal 42: To tell you the state of my heart is my desire

غزل شماره ۴۲: حال دل با تو گفتنم، هوس است

Ghazal 43: The garden courtyard brings delight and friends' company is pleasant

غزل شماره ۴۳: صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

Ghazal 44: Now that in the flower's palm the wine cup is pure

غزل شماره ۴۴: کنون که بر کف گل جام باده صاف است

Ghazal 45: In these times, a friend who is free from fault

غزل شماره ۴۵: در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

Ghazal 46: Flowers in arms, wine in hand, and the beloved to our desire

غزل شماره ۴۶: گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

Ghazal 47: To the tavern's lane, every wayfarer who knew the path

غزل شماره ۴۷: به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

Ghazal 48: The Sufi learned the hidden secret from wine's radiance

غزل شماره ۴۸: صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

Ghazal 49: The highest paradise is the dervishes' solitude

غزل شماره ۴۹: روضه خلد برین خلوت درویشان است

Ghazal 50: In the snare of your tress, the heart is afflicted by itself

غزل شماره ۵۰: به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

Ghazal 51: The blood-thirsty saturated ruby is my beloved's lip

غزل شماره ۵۱: لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌، لب یار من است

Ghazal 52: It's been a while that love for idols is my religion

غزل شماره ۵۲: روزگاریست که سودای بتان دین من است

Ghazal 53: I am the one whose monastery is the corner of the tavern

غزل شماره ۵۳: منم که گوشه میخانه خانقاه من است

Ghazal 54: From weeping, the people of my eyes sit in blood (attributed to multiple authors)

غزل شماره ۵۴: ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است *(منتسب به چند نفر)

Ghazal 55: The curl of your tress is a trap for both faith and infidelity

غزل شماره ۵۵: خم زلف تو دام کفر و دین است

Ghazal 56: The heart is the pavilion of their love

غزل شماره ۵۶: دل سراپرده محبت اوست

Ghazal 57: That dark-complexioned one who holds the world's sweetness

غزل شماره ۵۷: آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

Ghazal 58: Our devoted head and the threshold of the beloved

غزل شماره ۵۸: سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

Ghazal 59: I hope for kindness from the presence of the friend

غزل شماره ۵۹: دارم امید عاطفتی از جناب دوست

Ghazal 60: That famous messenger who arrived from the friend's realm

غزل شماره ۶۰: آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

Ghazal 61: O morning breeze, if your path takes you to the beloved's land

غزل شماره ۶۱: صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

Ghazal 62: Welcome, O messenger of the yearning ones, deliver the beloved's message

غزل شماره ۶۲: مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

Ghazal 63: None has seen your face, yet you have a thousand rivals

غزل شماره ۶۳: روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

Ghazal 64: Though showing off skill before the beloved is impolite

غزل شماره ۶۴: اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

Ghazal 65: What is sweeter than pleasure, companionship, garden and spring?

غزل شماره ۶۵: خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟

Ghazal 66: Sing, O nightingale, if you wish to be my friend

غزل شماره ۶۶: بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

Ghazal 67: O Lord, from whose home is this heart-illuminating candle?

غزل شماره ۶۷: یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست؟

Ghazal 68: My moon left this week, and to my eyes it's been a year

غزل شماره ۶۸: ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

Ghazal 69: There is no one who hasn't fallen for those twisting tresses

غزل شماره ۶۹: کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

Ghazal 70: The pupil of our eye gazes at nothing but your face

غزل شماره ۷۰: مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

Ghazal 71: The outward-worshipping ascetic knows nothing of our state

غزل شماره ۷۱: زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

Ghazal 72: The path of love is a path that has no end

غزل شماره ۷۲: راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست

Ghazal 73: There is no gaze that isn't brightened by the radiance of your face

غزل شماره ۷۳: روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

Ghazal 74: The product of the workshop of existence is not just this

غزل شماره ۷۴: حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

Ghazal 75: The slumber of your enchanting narcissus eyes is not without purpose

غزل شماره ۷۵: خواب آن نرگس فتان تو، بی چیزی نیست

Ghazal 76: In this world, I have no refuge except your threshold

غزل شماره ۷۶: جز آستان توام در جهان پناهی نیست

Ghazal 77: A nightingale held a beautiful rose petal in its beak

غزل شماره ۷۷: بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

Ghazal 78: You saw that the beloved had nothing but thoughts of cruelty and tyranny

غزل شماره ۷۸: دیدی که یار، جز سر جور و ستم نداشت

Ghazal 79: Now that paradise's breeze blows from the garden

غزل شماره ۷۹: کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

Ghazal 80: Don't fault the libertines, O pure-natured ascetic

غزل شماره ۸۰: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

Ghazal 81: At dawn, the meadow bird said to the newly bloomed flower

غزل شماره ۸۱: صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

Ghazal 82: That fairy-faced Turk who left our presence last night

غزل شماره ۸۲: آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

Ghazal 83: If your musk-scented tress committed an error, let it be

غزل شماره ۸۳: گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

Ghazal 84: Saki, bring wine for the month of fasting has passed

غزل شماره ۸۴: ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

Ghazal 85: We didn't taste a drop from those ruby lips, and they departed

غزل شماره ۸۵: شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

Ghazal 86: Come, Saki, for the beloved has unveiled their face

غزل شماره ۸۶: ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

Ghazal 87: Your beauty, in alliance with grace, has conquered the world

غزل شماره ۸۷: حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت؛

Ghazal 88: I heard a sweet saying that the elder of Canaan spoke

غزل شماره ۸۸: شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

Ghazal 89: O Lord, make it so that my beloved safely

غزل شماره ۸۹: یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

Ghazal 90: O hoopoe of the morning breeze, I send you to Saba

غزل شماره ۹۰: ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

Ghazal 91: O one absent from sight, I entrust you to God

غزل شماره ۹۱: ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

Ghazal 92: My prince, you walk so gracefully that I die for you head to toe

غزل شماره ۹۲: میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

Ghazal 93: What grace it was when suddenly the drop of your pen

غزل شماره ۹۳: چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

Ghazal 94: From that heart-consoling friend, there's gratitude with complaint

غزل شماره ۹۴: زان یار دل‌نوازم، شکری است با شکایت

Ghazal 95: The breeze of your curling tresses keeps me constantly intoxicated

غزل شماره ۹۵: مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

Ghazal 96: Our pain has no cure, help!

غزل شماره ۹۶: درد ما را نیست درمان الغیاث

Ghazal 97: You who sit like a crown upon the beauties of the land

غزل شماره ۹۷: تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

Ghazal 98: If in your faith the lover's blood is permissible

غزل شماره ۹۸: اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

Ghazal 99: My heart in desire for the blessed face

غزل شماره ۹۹: دل من در هوای روی فرخ

Ghazal 100: Yesterday the wine-seller elder, may he be remembered well

غزل شماره ۱۰۰: دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

Ghazal 101: What is this hidden wine and pleasure? A baseless affair

غزل شماره ۱۰۱: شراب و عیش نهان چیست؟ کار بی‌بنیاد

Ghazal 102: Last night the wind brought news of the traveling beloved

غزل شماره ۱۰۲: دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

Ghazal 103: May the day of lovers' union be remembered

غزل شماره ۱۰۳: روز وصل دوستداران یاد باد

Ghazal 104: May your beauty be the sun of every gaze

غزل شماره ۱۰۴: جمالت آفتاب هر نظر باد

Ghazal 105: If the Sufi drinks wine in moderation, may it be sweet to him

غزل شماره ۱۰۵: صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

Ghazal No. 106: May your body never need the grace of physicians.

غزل شماره ۱۰۶: تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

Ghazal No. 107: May your beauty ever increase.

غزل شماره ۱۰۷: حسن تو همیشه در فزون باد

Ghazal No. 108: O king, may the ball of the heavens remain under your chogan (mallet).

غزل شماره ۱۰۸: خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

Ghazal No. 109: It has been a while since the beloved has sent a message.

غزل شماره ۱۰۹: دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

Ghazal No. 110: In my old age, the passion of youth has come over me.

غزل شماره ۱۱۰: پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

Ghazal No. 111: The reflection of your face appeared in the mirror of the goblet.

غزل شماره ۱۱۱: عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

Ghazal No. 112: The one who gave your face the hues of roses and jasmine.

غزل شماره ۱۱۲: آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

Ghazal No. 113: Last night, the violet spoke to the rose and gave a sweet sign.

غزل شماره ۱۱۳: بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

Ghazal No. 114: The phoenix of lofty fortune will fall into our trap.

غزل شماره ۱۱۴: همای اوج سعادت به دام ما افتد

Ghazal No. 115: Plant the tree of friendship so that it may bear the fruit of your heart's desire.

غزل شماره ۱۱۵: درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

Ghazal No. 116: The one who beholds the beauty and charm of the beloved.

غزل شماره ۱۱۶: کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

Ghazal No. 117: Our heart, in the presence of your face, feels detached from the meadow.

غزل شماره ۱۱۷: دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

Ghazal No. 118: The one who holds the goblet in hand.

غزل شماره ۱۱۸: آن کس که به دست، جام دارد

Ghazal No. 119: A heart that reveals the unseen and holds the goblet of Jam.

غزل شماره ۱۱۹: دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

Ghazal No. 120: I have an idol whose hyacinth-like hair casts a shadow over the rose.

غزل شماره ۱۲۰: بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

Ghazal No. 121: Whoever has a collected mind and a gentle beloved.

غزل شماره ۱۲۱: هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

Ghazal No. 122: Whoever safeguards the side of the people of God.

غزل شماره ۱۲۲: هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

Ghazal No. 123: The minstrel of love has such a wondrous tune and melody.

غزل شماره ۱۲۳: مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

Ghazal No. 124: The one whose hyacinth-like locks carry the fragrance of musk.

غزل شماره ۱۲۴: آن که از سنبل او، غالیه تابی دارد

Ghazal No. 125: That witness is not defined by a lock of hair or a slender waist.

غزل شماره ۱۲۵: شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

Ghazal No. 126: A soul without the beauty of the beloved has no desire for the world.

غزل شماره ۱۲۶: جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

Ghazal No. 127: The radiance of your countenance is unmatched by the moon.

غزل شماره ۱۲۷: روشنی طلعت تو ماه ندارد

Ghazal No. 128: There is no beauty in the city that can steal my heart.

غزل شماره ۱۲۸: نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

Ghazal No. 129: If not for wine, the sorrow of the heart would not leave our memory.

غزل شماره ۱۲۹: اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

Ghazal No. 130: At dawn, the nightingale shared its tale with the breeze.

غزل شماره ۱۳۰: سحر بلبل حکایت با صبا کرد

Ghazal No. 131: Come, for the celestial Turk has looted the fasting table.

غزل شماره ۱۳۱: بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

Ghazal No. 132: A mystic purified himself with the bright water of wine.

غزل شماره ۱۳۲: به آب روشن می عارفی طهارت کرد

Ghazal No. 133: The Sufi set the trap and unveiled the trick.

غزل شماره ۱۳۳: صوفی نهاد دام و سر حقه، باز کرد

Ghazal No. 134: A nightingale suffered heartbreak and reaped a rose.

غزل شماره ۱۳۴: بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

Ghazal No. 135: Like the wind, I shall head toward the lane of the beloved.

غزل شماره ۱۳۵: چو باد، عزم سر کوی یار خواهم کرد

Ghazal No. 136: One cannot place a hand in the curls of those locks.

غزل شماره ۱۳۶: دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

Ghazal No. 137: She stole my heart and hid her face from me.

غزل شماره ۱۳۷: دل از من برد و روی از من نهان کرد

Ghazal No. 138: Remember the one who did not think of us at the time of departure.

غزل شماره ۱۳۸: یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

Ghazal No. 139: I placed my face on her path, yet she did not pass by me.

غزل شماره ۱۳۹: رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

Ghazal No. 140: The beloved left without informing the heartbroken ones.

غزل شماره ۱۴۰: دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

Ghazal No. 141: Did you see, O heart, what the sorrow of love did this time?

غزل شماره ۱۴۱: دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

Ghazal No. 142: Friends, the daughter of the vine renounced modesty.

غزل شماره ۱۴۲: دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

Ghazal No. 143: For years, the heart sought the goblet of Jam from us.

غزل شماره ۱۴۳: سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

Ghazal No. 144: Only then can you gaze into the goblet of Jam.

غزل شماره ۱۴۴: به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

Ghazal No. 145: What intoxication is this? I do not know who turned toward us.

غزل شماره ۱۴۵: چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد

Ghazal No. 146: At dawn, the morning breeze brings the scent of the beloved's locks.

غزل شماره ۱۴۶: صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

Ghazal No. 147: Last night, the gentle breeze brought me news.

غزل شماره ۱۴۷: نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

Ghazal No. 148: When my beloved holds the goblet in her hand.

غزل شماره ۱۴۸: یارم چو قدح به دست گیرد

Ghazal No. 149: My heart follows no path but the love of moon-faced beauties.

غزل شماره ۱۴۹: دلم جز مهر مه‌رویان، طریقی بر نمی‌گیرد

Ghazal No. 150: If the cupbearer pours wine like this into the goblet.

غزل شماره ۱۵۰: ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

Ghazal No. 151: To spend a moment with sorrow is not worth the entire world.

غزل شماره ۱۵۱: دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

Ghazal No. 152: In the beginning, the radiance of your beauty shone brightly.

غزل شماره ۱۵۲: در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

Ghazal No. 153: At dawn, the king of the east raised his banner over the mountains.

غزل شماره ۱۵۳: سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

Ghazal No. 154: Play a tune to which a sigh can harmonize.

غزل شماره ۱۵۴: راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

Ghazal No. 155: If I follow her, it will stir up turmoil.

غزل شماره ۱۵۵: اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

Ghazal No. 156: None can match my beloved in beauty, character, and loyalty.

غزل شماره ۱۵۶: به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

Ghazal No. 157: Anyone obsessed with your green script is lost in thought.

غزل شماره ۱۵۷: هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

Ghazal No. 158: Me denying wine! What kind of tale is this?

غزل شماره ۱۵۸: من و انکار شراب! این چه حکایت باشد؟

Ghazal No. 159: The mystic's wine is not always pure and untainted.

غزل شماره ۱۵۹: نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

Ghazal No. 160: Solitude is delightful if my beloved is with me.

غزل شماره ۱۶۰: خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

Ghazal No. 161: How can a sorrowful mind inspire eloquent poetry?

غزل شماره ۱۶۱: کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

Ghazal No. 162: The flower has arrived, and there is nothing sweeter than that.

غزل شماره ۱۶۲: خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

Ghazal No. 163: A flower without the beloved's face is not beautiful.

غزل شماره ۱۶۳: گل بی‌رخ یار خوش نباشد

Ghazal No. 164: The breath of the morning breeze will soon scatter musk.

غزل شماره ۱۶۴: نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

Ghazal No. 165: My love for the dark-eyed ones will never leave my mind.

غزل شماره ۱۶۵: مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

Ghazal No. 166: The day of separation and the night of parting from the beloved finally ended.

غزل شماره ۱۶۶: روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

Ghazal No. 167: A star shone, and the moon graced the gathering.

غزل شماره ۱۶۷: ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

Ghazal No. 168: My soul melted, hoping to heal the heart, but it did not happen.

غزل شماره ۱۶۸: گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

Ghazal No. 169: We see no friendship in anyone; what happened to the companions?

غزل شماره ۱۶۹: یاری اندر کس نمی‌بینیم، یاران را چه شد؟

Ghazal No. 170: The recluse ascetic went to the tavern last night.

غزل شماره ۱۷۰: زاهد خلوت‌نشین، دوش به می‌خانه شد

Ghazal No. 171: Last night, a herald of glad tidings came from Asif's domain.

غزل شماره ۱۷۱: دوش از جناب آصف، پیک بشارت آمد

Ghazal No. 172: Your love is a sapling of wonder.

غزل شماره ۱۷۲: عشق تو نهال حیرت آمد

Ghazal No. 173: During my prayers, I remembered the curve of your eyebrow.

غزل شماره ۱۷۳: در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

Ghazal No. 174: Rejoice, O heart, for the morning breeze has returned once more.

غزل شماره ۱۷۴: مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

Ghazal No. 175: The morning breeze came to congratulate the old wine-seller.

غزل شماره ۱۷۵: صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

Ghazal No. 176: At dawn, the grace of wakefulness came to my bedside.

غزل شماره ۱۷۶: سحرم دولت بیدار به بالین آمد

Ghazal No. 177: Not everyone who displays beauty knows how to captivate hearts.

غزل شماره ۱۷۷: نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

Ghazal No. 178: Whoever became close to the beloved remained in their sanctuary.

غزل شماره ۱۷۸: هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

Ghazal No. 179: The good news arrived that the days of sorrow will not last.

غزل شماره ۱۷۹: رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

Ghazal No. 180: O pistachio, you smile sweetly at the story of sugar.

غزل شماره ۱۸۰: ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

Ghazal No. 181: From now on, my hand will seek the hem of that tall cypress.

غزل شماره ۱۸۱: بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

Ghazal No. 182: You haven’t written to me for several days now.

غزل شماره ۱۸۲: حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

Ghazal No. 183: At dawn last night, they freed me from sorrow.

غزل شماره ۱۸۳: دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

Ghazal No. 184: Last night, I saw angels striking at the tavern.

غزل شماره ۱۸۴: دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند

Ghazal No. 185: Will there ever be a standard to assess the true worth?

غزل شماره ۱۸۵: نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟

Ghazal No. 186: If the wine-seller fulfills the needs of the carefree ones.

غزل شماره ۱۸۶: گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

Ghazal No. 187: O heart, burn, for your burning can accomplish great deeds.

غزل شماره ۱۸۷: دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

Ghazal No. 188: That meddler faults me for my carefree ways and love.

غزل شماره ۱۸۸: مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کند

Ghazal No. 189: If the bird of fortune once again takes flight.

غزل شماره ۱۸۹: طایر دولت اگر باز گذاری بکند

Ghazal No. 190: The day your musk-filled pen remembers us.

غزل شماره ۱۹۰: کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

Ghazal No. 191: Who is it that, out of kindness, will remain loyal to us?

غزل شماره ۱۹۱: آن کیست کز روی کرم، با ما وفاداری کند

Ghazal No. 192: Why does my swaying cypress not yearn for the garden?

غزل شماره ۱۹۲: سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند؟

Ghazal No. 193: In our game of glances, the unaware remain bewildered.

غزل شماره ۱۹۳: در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

Ghazal No. 194: When the jasmine-scented ones settle the dust of sorrow, they bring peace.

غزل شماره ۱۹۴: سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند، بنشانند

Ghazal No. 195: The servants of your intoxicated narcissus are crowned ones.

غزل شماره ۱۹۵: غلام نرگس مست تو تاجدارانند

Ghazal No. 196: Those who turn dust into alchemy with their gaze.

غزل شماره ۱۹۶: آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

Ghazal No. 197: If the beloveds captivate hearts in this manner.

غزل شماره ۱۹۷: شاهدان گر دلبری زین سان کنند

Ghazal No. 198: I asked when your lips and mouth will bring me joy?

غزل شماره ۱۹۸: گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند؟

Ghazal No. 199: The preachers who display this grandeur in the pulpit and altar.

غزل شماره ۱۹۹: واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

Ghazal No. 200: Do you know what the harp and lute convey?

غزل شماره ۲۰۰: دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند؟

Ghazal No. 201: Pure wine and a charming cupbearer are two traps on the path.

غزل شماره ۲۰۱: شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

Ghazal No. 202: Will the doors of the taverns ever open?

غزل شماره ۲۰۲: بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

Ghazal No. 203: For years, our ledger was bound to the wine.

غزل شماره ۲۰۳: سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

Ghazal No. 204: Remember the time when you secretly glanced at us.

غزل شماره ۲۰۴: یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

Ghazal No. 205: As long as the tavern and wine have a name and sign.

غزل شماره ۲۰۵: تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

Ghazal No. 206: Before this, lovers' thoughts were more about you.

غزل شماره ۲۰۶: پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

Ghazal No. 207: Let us remember when my dwelling was at your street's end.

غزل شماره ۲۰۷: یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

Ghazal No. 208: When the weary have the desire but lack the strength.

غزل شماره ۲۰۸: خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

Ghazal No. 209: The killing of this weary soul was not destined by your sword.

غزل شماره ۲۰۹: قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

Ghazal No. 210: Last night in our circle, the story was of your tresses.

غزل شماره ۲۱۰: دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

Ghazal No. 211: Last night, they came with a glowing countenance.

غزل شماره ۲۱۱: دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود

Ghazal No. 212: Yesterday at dawn, I happened upon one or two goblets.

غزل شماره ۲۱۲: یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود

Ghazal No. 213: The gem of the treasury of secrets is still the same.

غزل شماره ۲۱۳: گوهر مخزن اسرار همان است که بود

Ghazal No. 214: I saw in a pleasant dream that a goblet was in my hand.

غزل شماره ۲۱۴: دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود

Ghazal No. 215: O Lord, what commotion was there in the tavern's alley at dawn?

غزل شماره ۲۱۵: به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟

Ghazal No. 216: That friend, whose presence turned our home into a fairy's abode.

غزل شماره ۲۱۶: آن یار کز او خانه ما جای پری بود

Ghazal No. 217: O Muslims, there was a time I had a heart.

غزل شماره ۲۱۷: مسلمانان مرا وقتی دلی بود

Ghazal No. 218: In eternity, whoever was graced with fortune's blessing.

غزل شماره ۲۱۸: در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود

Ghazal No. 219: Now that in the garden, flowers have come into existence from nonexistence.

غزل شماره ۲۱۹: کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود

Ghazal No. 220: From the heart's blood, all flows down upon my face.

غزل شماره ۲۲۰: از دیده خون دل همه بر روی ما رود

Ghazal No. 221: When I touch her curls, they sway gracefully.

غزل شماره ۲۲۱: چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود

Ghazal No. 222: Whoever leaves your street in discontent.

غزل شماره ۲۲۲: از سر کوی تو هر کو به ملالت برود

Ghazal No. 223: Your image never fades from the tablet of my heart and soul.

غزل شماره ۲۲۳: هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود

Ghazal No. 224: Blessed is the heart that always follows the gaze.

غزل شماره ۲۲۴: خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

Ghazal No. 225: Cupbearer, the tale of the cypress, rose, and tulip continues.

غزل شماره ۲۲۵: ساقی حدیث سرو و گل و لاله می‌رود

Ghazal No. 226: I fear that tears in our sorrow will tear the veil apart.

غزل شماره ۲۲۶: ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود

Ghazal No. 227: Although this speech may not be easy for the preacher of the town.

غزل شماره ۲۲۷: گرچه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود

Ghazal No. 228: What would happen if I pick a fruit from your garden?

غزل شماره ۲۲۸: گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود؟

Ghazal No. 229: Fortune does not show me from the mouth of a friend.

غزل شماره ۲۲۹: بخت از دهان دوست نشانم نمی‌دهد

Ghazal No. 230: If my heart is drawn to the amber wine, perhaps.

غزل شماره ۲۳۰: اگر به باده مشکین دلم کشد، شاید

Ghazal No. 231: I said I have sorrow for you, and he replied, 'Your sorrow will end.'

غزل شماره ۲۳۱: گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید

Ghazal No. 232: I am determined that if it is within my power.

غزل شماره ۲۳۲: بر سر آنم که گر ز دست برآید

Ghazal No. 233: I will not cease to seek until my wish is fulfilled.

غزل شماره ۲۳۳: دست از طلب ندارم تا کام من برآید

Ghazal No. 234: Like the sun rising from the east, the wine pours from the goblet.

غزل شماره ۲۳۴: چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید

Ghazal No. 235: How fortunate is the time when the beloved returns.

غزل شماره ۲۳۵: زهی خجسته زمانی که یار بازآید

Ghazal No. 236: If that holy bird returns through my door.

غزل شماره ۲۳۶: اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید

Ghazal No. 237: My breath rises, but my desire cannot be fulfilled by you.

غزل شماره ۲۳۷: نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آید

Ghazal No. 238: The world drew the festival's crescent on the brow of the holiday.

غزل شماره ۲۳۸: جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید

Ghazal No. 239: The tidings came that spring had arrived, and the greenery bloomed.

غزل شماره ۲۳۹: رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

Ghazal No. 240: The cloud of adornment arose, and the wind of Nowruz blew.

غزل شماره ۲۴۰: ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید

Ghazal No. 241: Remember the companions of the nightly gathering.

غزل شماره ۲۴۱: معاشران ز حریف شبانه یاد آرید

Ghazal No. 242: Come, for the banner of the victorious king has arrived.

غزل شماره ۲۴۲: بیا که رایت منصور پادشاه رسید

Ghazal No. 243: Your sweet scent, whoever hears it from the morning breeze.

غزل شماره ۲۴۳: بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید

Ghazal No. 244: Companions, untangle the locks of the beloved's hair.

غزل شماره ۲۴۴: معاشران، گره از زلف یار باز کنید

Ghazal No. 245: O parrot, speak the secrets.

غزل شماره ۲۴۵: الا ای طوطی گویا‌ی اسرار

Ghazal No. 246: It is the festival, the end of the flower, and the companions await.

غزل شماره ۲۴۶: عید است و آخر گل و یاران در انتظار

Ghazal No. 247: O morning breeze, pass by the beloved's home, do not delay.

غزل شماره ۲۴۷: صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار

Ghazal No. 248: O breeze, bring me a token from the alley of such and such.

غزل شماره ۲۴۸: ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر

Ghazal No. 249: O breeze, bring me a token from the dust of the lover’s path.

غزل شماره ۲۴۹: ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

Ghazal No. 250: Show your face and forget my existence.

غزل شماره ۲۵۰: روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

Ghazal No. 251: It is the night of union, and the letter of separation has been completed.

غزل شماره ۲۵۱: شب وصل است و طی شد نامه هجر

Ghazal No. 252: If there were life, I would visit the tavern once more.

غزل شماره ۲۵۲: گر بود عمر، به میخانه رسم بار دگر

Ghazal No. 253: O joyful one, from the radiance of your face, the meadow of life blooms.

غزل شماره ۲۵۳: ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر

Ghazal No. 254: No longer from the branch of the tall cypress does the patient nightingale sing.

غزل شماره ۲۵۴: دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور

Ghazal No. 255: The lost Joseph will return to Canaan, do not grieve.

غزل شماره ۲۵۵: یوسف گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور

Ghazal No. 256: I give you advice, listen to it and do not make excuses.

غزل شماره ۲۵۶: نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر

Ghazal No. 257: Show your face and tell me to take my heart from my soul.

غزل شماره ۲۵۷: روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر

Ghazal No. 258: A thousand thanks that I saw my own desire fulfilled.

غزل شماره ۲۵۸: هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز

Ghazal No. 259: It is I who reopened my eyes to the sight of my friend.

غزل شماره ۲۵۹: منم که دیده به دیدار دوست کردم باز

Ghazal No. 260: O graceful cypress of beauty, how sweetly you walk with elegance.

غزل شماره ۲۶۰: ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز

Ghazal No. 261: Enter, for in a tired heart, you can return.

غزل شماره ۲۶۱: درآ که در دل خسته توان درآید باز

Ghazal No. 262: Who can speak of the state of bleeding hearts?

غزل شماره ۲۶۲: حال خونین دلان که گوید باز؟

Ghazal No. 263: Come, and cast our boat into the river of wine.

غزل شماره ۲۶۳: بیا و کشتی ما در شط شراب انداز

Ghazal No. 264: Rise, and pour the joyful water into the golden bowl.

غزل شماره ۲۶۴: خیز و در کاسه زر آب طربناک انداز

Ghazal No. 265: My desire from the wish of your lips has not yet been fulfilled.

غزل شماره ۲۶۵: برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز

Ghazal No. 266: My heart is restless, like a passionate gypsy.

غزل شماره ۲۶۶: دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز

Ghazal No. 267: O breeze, if you pass by the bank of the Aras river.

غزل شماره ۲۶۷: ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس

Ghazal No. 268: A charming flower from the garden of the world is enough for us.

غزل شماره ۲۶۸: گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

Ghazal No. 269: O heart, a companion of the journey, good fortune is enough for you.

غزل شماره ۲۶۹: دلا، رفیق سفر بخت نیکخواهت بس

Ghazal No. 270: I have endured the pain of love, do not ask about it.

غزل شماره ۲۷۰: درد عشقی کشیده‌ام که مپرس

Ghazal No. 271: I have so many complaints about his black tresses, do not ask.

غزل شماره ۲۷۱: دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس

Ghazal No. 272: Come again and be the solace of my heart and soul.

غزل شماره ۲۷۲: باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش

Ghazal No. 273: If you are a true companion, keep your promises.

غزل شماره ۲۷۳: اگر رفیق شفیقی، درست پیمان باش

Ghazal No. 274: Take the cup of wine around the tulip and be sincere.

غزل شماره ۲۷۴: به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش

Ghazal No. 275: The Sufi picks a flower and offers a robe made of thorns.

غزل شماره ۲۷۵: صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش

Ghazal No. 276: If the gardener wishes to converse with the flower for five days.

غزل شماره ۲۷۶: باغبان گر پنج‌روزی صحبت گل بایدش

Ghazal No. 277: The nightingale's thought is that the flower has become his companion.

غزل شماره ۲۷۷: فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش

Ghazal No. 278: I want bitter wine that has the power to kill.

غزل شماره ۲۷۸: شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش

Ghazal No. 279: How fortunate is Shiraz and its unparalleled condition.

غزل شماره ۲۷۹: خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش

Ghazal No. 280: When the breeze scattered his locks, they spread like vines.

غزل شماره ۲۸۰: چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش

Ghazal No. 281: O Lord, this new smiling flower that you entrusted to my care.

غزل شماره ۲۸۱: یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش

Ghazal No. 282: It took away my peace, patience, and mind.

غزل شماره ۲۸۲: ببرد از من قرار و طاقت و هوش

Ghazal No. 283: In the morning, a message from the unseen reached my ears.

غزل شماره ۲۸۳: سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش

Ghazal No. 284: A voice from the corner of the tavern spoke last night.

غزل شماره ۲۸۴: هاتفی از گوشه میخانه دوش

Ghazal No. 285: In the era of the king, a generous one covers sins.

غزل شماره ۲۸۵: در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش

Ghazal No. 286: Last night, a hidden wise person with sharp intellect spoke to me.

غزل شماره ۲۸۶: دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش

Ghazal No. 287: O, your form is delightful, and every place of yours is pleasant.

غزل شماره ۲۸۷: ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش

Ghazal No. 288: By the water, beneath the willow, with the spirit of poetry and a kind companion.

غزل شماره ۲۸۸: کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش

Ghazal No. 289: A gathering of beauty and grace, her face like the moon.

غزل شماره ۲۸۹: مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش

Ghazal No. 290: My heart has wandered, and I, the dervish, am unaware.

غزل شماره ۲۹۰: دلم رمیده شد و غافلم من درویش

Ghazal No. 291: We have tested our fate in this city.

غزل شماره ۲۹۱: ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش

Ghazal No. 292: I swear by the majesty, power, and glory of the brave king.

غزل شماره ۲۹۲: قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع

Ghazal No. 293: At dawn, when from the solitude of the palace of creation.

غزل شماره ۲۹۳: بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع

Ghazal No. 294: In loyalty to your love, I am famous among the good, like a candle.

غزل شماره ۲۹۴: در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

Ghazal No. 295: In the morning, with the fragrance of the garden, I spent a moment in the orchard.

غزل شماره ۲۹۵: سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ

Ghazal No. 296: If fortune assists, I will bring its hem into my hand.

غزل شماره ۲۹۶: طالع اگر مدد دهد، دامنش آورم به کف

Ghazal No. 297: The pen's tongue has no head to express the pain of separation.

غزل شماره ۲۹۷: زبان خامه ندارد سر بیان فراق

Ghazal No. 298: The place of safety, pure wine, and a sincere companion.

غزل شماره ۲۹۸: مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق

Ghazal No. 299: If you drink wine, spill a drop on the earth.

غزل شماره ۲۹۹: اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک

Ghazal No. 300: Even if a thousand enemies plot my destruction.

غزل شماره ۳۰۰: هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک

Ghazal No. 301: O broken heart, my fate is in your hands, with the salt of your lips.

غزل شماره ۳۰۱: ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک

Ghazal No. 302: Be a bearer of good news, O northern breeze.

غزل شماره ۳۰۲: خوش خبر باشی ای نسیم شمال

Ghazal No. 303: You smell the spirit of affection, and you see the lightning of union.

غزل شماره ۳۰۳: شممت روح وداد و شمت برق وصال

Ghazal No. 304: The possessor of the world, the perfect king, supporter of the religion.

غزل شماره ۳۰۴: دارای جهان نصرت دین خسرو کامل

Ghazal No. 305: In the time of the flower, I became ashamed of my repentance from wine.

غزل شماره ۳۰۵: به وقت گل شدم از توبه شراب خجل

Ghazal No. 306: If I have the chance to reach your street.

غزل شماره ۳۰۶: اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول

Ghazal No. 307: Every point I made was in praise of that divine image.

غزل شماره ۳۰۷: هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل

Ghazal No. 308: O, your garment is like paradise, and your ruby is a stream of paradise.

غزل شماره ۳۰۸: ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل

Ghazal No. 309: The play of love, youth, and the wine of ruby hue.

غزل شماره ۳۰۹: عشقبازی و جوانی و شراب لعل‌فام

Ghazal No. 310: Welcome, O bird of fortune, with your auspicious message.

غزل شماره ۳۱۰: مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام

Ghazal No. 311: I am a lover of the fresh, youthful face.

غزل شماره ۳۱۱: عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام

Ghazal No. 312: A human has found safety in the abode of peace.

غزل شماره ۳۱۲: بشری اذ السلامة حلت بذی سلم

Ghazal No. 313: Come again, O cupbearer, for I am devoted to your service.

غزل شماره ۳۱۳: بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم

Ghazal No. 314: Last night, the illness of your eyes took my strength away.

غزل شماره ۳۱۴: دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم

Ghazal No. 315: Except that religion and knowledge have slipped from my grasp.

غزل شماره ۳۱۵: به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم

Ghazal No. 316: Do not let your hair flutter in the wind, or it will blow me away.

غزل شماره ۳۱۶: زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

Ghazal No. 317: I speak openly, and I am content with what I have said.

غزل شماره ۳۱۷: فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم

Ghazal No. 318: You see me, and with each moment, you increase my pain.

غزل شماره ۳۱۸: مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم

Ghazal No. 319: For years, I have followed the path of the carefree.

غزل شماره ۳۱۹: سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم

Ghazal No. 320: Last night, I wandered through a flood of tears on my way to sleep.

غزل شماره ۳۲۰: دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم

Ghazal No. 321: Though I have grown old, weary of heart, and weakened.

غزل شماره ۳۲۱: هر چند پیر و خسته‌دل و ناتوان شدم

Ghazal No. 322: The image of you, I drew in the workshop of my eyes.

غزل شماره ۳۲۲: خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم

Ghazal No. 323: I am burdened by my own short-sightedness.

غزل شماره ۳۲۳: ز دست کوته خود زیر بارم

Ghazal No. 324: Though a knot from her hair has tangled my affairs.

غزل شماره ۳۲۴: گرچه افتاد ز زلفش گرهی در کارم

Ghazal No. 325: If my hand reaches, I will gather the dust at the feet of my beloved.

غزل شماره ۳۲۵: گر دست دهد خاک کف پای نگارم

Ghazal No. 326: In the hidden chamber of pleasure, I have a delightful companion.

غزل شماره ۳۲۶: در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

Ghazal No. 327: I have a promise with my beloved that as long as I have life in my body.

غزل شماره ۳۲۷: مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم

Ghazal No. 328: Who am I to pass by that fragrant memory?

غزل شماره ۳۲۸: من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم؟

Ghazal No. 329: In the morning, the constellation Gemini placed its support before me.

غزل شماره ۳۲۹: جوزا سحر نهاد حمایل برابرم

Ghazal No. 330: You are like the morning, and I am the candle of the dawn's solitude.

غزل شماره ۳۳۰: تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم

Ghazal No. 331: If her hand pulls out a sword, I will not stop her.

غزل شماره ۳۳۱: به تیغم گر کشد دستش نگیرم

Ghazal No. 332: Do not strike my heart with the arrow of your gaze.

غزل شماره ۳۳۲: مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم

Ghazal No. 333: The evening prayer of the strangers begins with my tears.

غزل شماره ۳۳۳: نماز شام غریبان چو گریه آغازم

Ghazal No. 334: If I reach your tangled hair, I will return.

غزل شماره ۳۳۴: گر دست رسد در سر زلفین تو بازم

Ghazal No. 335: If I pass by the tavern of the magi, I will return.

غزل شماره ۳۳۵: در خرابات مغان گر گذر افتد بازم

Ghazal No. 336: Where is the news of your union, from which I shall rise with my soul?

غزل شماره ۳۳۶: مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم

Ghazal No. 337: Why not seek the determination of my homeland?

غزل شماره ۳۳۷: چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

Ghazal No. 338: I am a lover of the beautiful face and the captivating hair.

غزل شماره ۳۳۸: من دوستدار روی خوش و موی دلکشم

Ghazal No. 339: When the thought of your face passes through the garden of my eyes.

غزل شماره ۳۳۹: خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم

Ghazal No. 340: I, who boil like wine from the fire of my heart.

غزل شماره ۳۴۰: من که از آتش دل چون خم می در جوشم

Ghazal No. 341: If I think about the blame of the accusers.

غزل شماره ۳۴۱: گر من از سرزنش مدعیان اندیشم

Ghazal No. 342: The veil of my soul becomes the dust of my body.

غزل شماره ۳۴۲: حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم

Ghazal No. 343: It has been more than forty years that I boast.

غزل شماره ۳۴۳: چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم

Ghazal No. 344: I have spent my life searching, taking a step each day.

غزل شماره ۳۴۴: عمریست تا من در طلب، هر روز گامی می‌زنم

Ghazal No. 345: Without you, O graceful cypress, what can I do with flowers and gardens?

غزل شماره ۳۴۵: بی تو ای سرو روان، با گل و گلشن چه کنم؟

Ghazal No. 346: I am not the rogue who would abandon the cupbearer and the wineglass.

غزل شماره ۳۴۶: من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم

Ghazal No. 347: O my beloved, what should I do with the sorrow of your love?

غزل شماره ۳۴۷: صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم؟

Ghazal No. 348: I will make my sight the sea and cast patience into the desert.

غزل شماره ۳۴۸: دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

Ghazal No. 349: Last night, I told myself to rid my heart of thoughts of my steed.

غزل شماره ۳۴۹: دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

Ghazal No. 350: With the resolve of repentance, I told myself to perform Istikhara in the morning.

غزل شماره ۳۵۰: به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم

Ghazal No. 351: I swear I will not abandon the season of flowers.

غزل شماره ۳۵۱: حاشا که من به موسم گل ترک می کنم

Ghazal No. 352: There came a time when I served in the tavern.

غزل شماره ۳۵۲: روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم

Ghazal No. 353: I will not abandon the love of the cupbearer and the wineglass.

غزل شماره ۳۵۳: من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم

Ghazal No. 354: With your dark lashes, you made thousands of breaches in my faith.

غزل شماره ۳۵۴: به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

Ghazal No. 355: Now, I see the wisdom of the moment in that.

غزل شماره ۳۵۵: حالیا مصلحت وقت در آن می‌بینم

Ghazal No. 356: If I rise from the heat, I will sit with my lover.

غزل شماره ۳۵۶: گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم

Ghazal No. 357: In the tavern of the magi, I see the light of God.

غزل شماره ۳۵۷: در خرابات مغان نور خدا می‌بینم

Ghazal No. 358: The sorrow of the times has no limit, and I cannot see its end.

غزل شماره ۳۵۸: غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم

Ghazal No. 359: I will be joyous the day I leave this ruined place.

غزل شماره ۳۵۹: خرم آن روز کز این منزل ویران بروم

Ghazal No. 360: If I move from this ruined home towards my house.

غزل شماره ۳۶۰: گر از این منزل ویران به سوی خانه روم

Ghazal No. 361: He who trampled me with injustice, like the dust of my path.

غزل شماره ۳۶۱: آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم

Ghazal No. 362: The meeting became possible, with kisses and embraces.

غزل شماره ۳۶۲: دیدار شد میسر و بوس و کنار هم

Ghazal No. 363: My pain is from my lover, and the cure is from her as well.

غزل شماره ۳۶۳: دردم از یار است و درمان نیز هم

Ghazal No. 364: We, without sorrow, are intoxicated and have lost our hearts.

غزل شماره ۳۶۴: ما بی‌غمان مست دل از دست داده‌ایم

Ghazal No. 365: We have spent a lifetime on the path of your sorrow.

غزل شماره ۳۶۵: عمریست تا به راه غمت رو نهاده‌ایم

Ghazal No. 366: We did not come to this door seeking wealth and glory.

غزل شماره ۳۶۶: ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم

Ghazal No. 367: I have the fatwa of the old sage of the magi, and it is an ancient promise.

غزل شماره ۳۶۷: فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم

Ghazal No. 368: Rise, so that we may seek freedom from the door of the tavern.

غزل شماره ۳۶۸: خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم

Ghazal No. 369: We had hoped for support from our companions.

غزل شماره ۳۶۹: ما ز یاران چشم یاری داشتیم

Ghazal No. 370: What are you seeking from us in terms of righteousness? We called to the intoxicated ones.

غزل شماره ۳۷۰: صلاح از ما چه می‌جویی؟ که مستان را صلا گفتیم

Ghazal No. 371: We have placed the lesson of the dawn on the path of the tavern.

غزل شماره ۳۷۱: ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

Ghazal No. 372: Let us pass through the street of the tavern.

غزل شماره ۳۷۲: بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم

Ghazal No. 373: Rise, so that we may go to the tavern in the Sufi's cloak.

غزل شماره ۳۷۳: خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم

Ghazal No. 374: Come, let us scatter flowers and pour wine into the goblet.

غزل شماره ۳۷۴: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

Ghazal No. 375: Sufi, come, so that we may remove the cloak of hypocrisy.

غزل شماره ۳۷۵: صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم

Ghazal No. 376: Friends, at the time of the flower, it is better that we strive for joy.

غزل شماره ۳۷۶: دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم

Ghazal No. 377: One night, we will raise our hands and make a prayer.

غزل شماره ۳۷۷: ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم

Ghazal No. 378: We will not speak ill, nor will we incline to falsehood.

غزل شماره ۳۷۸: ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم

Ghazal No. 379: My head is content, and I speak aloud.

غزل شماره ۳۷۹: سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم

Ghazal No. 380: I have said it many times, and I say it again.

غزل شماره ۳۸۰: بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم

Ghazal No. 381: Although we are the servants of the king.

غزل شماره ۳۸۱: گرچه ما بندگان پادشهیم

Ghazal No. 382: When you come, read a prayer for the weary.

غزل شماره ۳۸۲: فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان

Ghazal No. 383: As much as I told the physicians about my sorrow.

غزل شماره ۳۸۳: چندان که گفتم غم با طبیبان

Ghazal No. 384: I burn from your separation, turn away your face from cruelty.

غزل شماره ۳۸۴: می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

Ghazal No. 385: O Lord, that musk-deer, let it wander in the fields of Khorasan.

غزل شماره ۳۸۵: یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان

Ghazal No. 386: Do not sit much with those wearing the cloak of piety.

غزل شماره ۳۸۶: خدا را کم نشین با خرقه پوشان

Ghazal No. 387: The king of cypress stature, Khosrow of sweet tongue.

غزل شماره ۳۸۷: شاه شمشادقدان خسرو شیرین‌دهنان

Ghazal No. 388: Spring and the enchanting flowers came, and the penitent broke their vows.

غزل شماره ۳۸۸: بهار و گل طرب‌انگیز گشت و توبه‌شکن

Ghazal No. 389: Like the flower, I wear my clothes imbued with your scent.

غزل شماره ۳۸۹: چو گل هر دم به بویت جامه در تن

Ghazal No. 390: The crown of the flower king appeared from the side of the garden.

غزل شماره ۳۹۰: افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن

Ghazal No. 391: What could be better than the thought of wine and the garment it adorns?

غزل شماره ۳۹۱: خوشتر از فکر می و جامه چه خواهد بودن؟

Ghazal No. 392: Do you know what fortune is? It is the sight of the beloved.

غزل شماره ۳۹۲: دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن

Ghazal No. 393: I am the one famous in the city for my love.

غزل شماره ۳۹۳: منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

Ghazal No. 394: O moon-faced one, your beauty is the spring of all charm.

غزل شماره ۳۹۴: ای روی ماه‌منظر تو نوبهار حسن

Ghazal No. 395: Cover the petal with the veil of the black hyacinth.

غزل شماره ۳۹۵: گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن

Ghazal No. 396: It is morning, cupbearer, fill the cup with wine.

غزل شماره ۳۹۶: صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن

Ghazal No. 397: Come from the door, and light up our bedroom.

غزل شماره ۳۹۷: ز در در آ و شبستان ما منور کن

Ghazal No. 398: O light of my eyes, there is something to listen to.

غزل شماره ۳۹۸: ای نور چشم من سخنی هست گوش کن

Ghazal No. 399: Make a gesture and break the market of magic.

غزل شماره ۳۹۹: کرشمه‌ای کن و بازار ساحری بشکن

Ghazal No. 400: O my flirtatious one, my high-flying enchantress.

غزل شماره ۴۰۰: بالابلند عشوه‌گر نقش‌باز من

Ghazal No. 401: When I become dust upon her path, she will scatter my cloak from me.

غزل شماره ۴۰۱: چون شوم خاک رهش دامن بیفشاند ز من

Ghazal No. 402: I will say a charming point, look at the mole of that moon-faced one.

غزل شماره ۴۰۲: نکته‌ای دلکش بگویم خال آن مه‌رو ببین

Ghazal No. 403: See the ruby-red wine and the face of the moon-like beauties.

غزل شماره ۴۰۳: شراب لعل‌کش و روی مه‌جبینان بین

Ghazal No. 404: Throw your glance on the row of the mischievous ones, better than this.

غزل شماره ۴۰۴: می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از این

Ghazal No. 405: By the soul of the old man of the tavern and the truth of his company.

غزل شماره ۴۰۵: به جان پیر خرابات و حق صحبت او

Ghazal No. 406: He said, you went out to gaze at the new moon.

غزل شماره ۴۰۶: گفتا برون شدی به تماشای ماه نو

Ghazal No. 407: I saw the green field of the sky and the sickle of the new moon.

غزل شماره ۴۰۷: مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو

Ghazal No. 408: O sun, mirror of your beauty.

غزل شماره ۴۰۸: ای آفتاب آینه دار جمال تو

Ghazal No. 409: O precious blood of the musky braid, dust of your path.

غزل شماره ۴۰۹: ای خونبهای نافه چین خاک راه تو

Ghazal No. 410: O robe of kingship, truly worn over your shoulders.

غزل شماره ۴۱۰: ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو

Ghazal No. 411: The curl of your hair gives the violet a radiant glow.

غزل شماره ۴۱۱: تاب بنفشه می‌دهد طره مشک‌سای تو

Ghazal No. 412: I have an eye that sheds blood from the hand of that bow-shaped eyebrow.

غزل شماره ۴۱۲: مرا چشمی‌ست خون‌افشان ز دست آن کمان‌ابرو

Ghazal No. 413: The line of the beloved's cheek, from which the moon took its shape.

غزل شماره ۴۱۳: خط عذار یار که بگرفت ماه از او

Ghazal No. 414: The garden of joy is blooming, where is the cupbearer of the flower-cheeked one?

غزل شماره ۴۱۴: گلبن عیش می‌دمد ساقی گل‌عذار کو؟

Ghazal No. 415: O messenger of the truth, tell us the news of our beloved.

غزل شماره ۴۱۵: ای پیک راستان خبر یار ما بگو

Ghazal No. 416: How pleasant is the breeze, scented with the jasmine of my heart's desire.

غزل شماره ۴۱۶: خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دل‌خواه

Ghazal No. 417: My joy is constant, from the ruby of my heart's desire.

غزل شماره ۴۱۷: عیشم مدام است، از لعل دل‌خواه

Ghazal No. 418: If the sword falls in the alley of that moon-faced one.

غزل شماره ۴۱۸: گر تیغ بارد در کوی آن ماه

Ghazal No. 419: Her union is worth more than an eternal life.

غزل شماره ۴۱۹: وصال او ز عمر جاودان به

Ghazal No. 420: What does it mean that you suddenly reveal the veil?

غزل شماره ۴۲۰: ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه؟

Ghazal No. 421: He had gone to the house of the magi and sprinkled water.

غزل شماره ۴۲۱: در سرای مغان رفته بود و آب زده

Ghazal No. 422: O you who have come with the long chain of your locks.

غزل شماره ۴۲۲: ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای

Ghazal No. 423: Last night, I went to the door of the tavern, sleepy.

غزل شماره ۴۲۳: دوش رفتم به در میکده خواب‌آلوده

Ghazal No. 424: Do not separate from me, for you are the light of my eyes.

غزل شماره ۴۲۴: از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای

Ghazal No. 425: He was dragging his robe as he sipped the golden wine.

غزل شماره ۴۲۵: دامن‌کشان همی شد در شرب زرکشیده

Ghazal No. 426: I wrote a letter to my dear friend with the blood of my heart.

غزل شماره ۴۲۶: از خون دل نوشتم، نزدیک دوست نامه

Ghazal No. 427: The moth became the candle that lit your face.

غزل شماره ۴۲۷: چراغ روی تو را شمع گشت پروانه

Ghazal No. 428: At dawn, intoxicated by the night's dreams.

غزل شماره ۴۲۸: سحرگاهان که مخمور شبانه

Ghazal No. 429: Cupbearer, come, for the cup of tulips is filled with wine.

غزل شماره ۴۲۹: ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می

Ghazal No. 430: If you do not drink wine, what would you hear from the nightingale and the dove?

غزل شماره ۴۳۰: به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می

Ghazal No. 431: I kiss her lips and sip the wine.

غزل شماره ۴۳۱: لبش می‌بوسم و در می‌کشم می

Ghazal No. 432: Intoxicated by the cup of my love, cupbearer, give me more wine.

غزل شماره ۴۳۲: مخمور جام عشقم، ساقی بده شرابی

Ghazal No. 433: O you who cast a veil on the moon with your dark hair.

غزل شماره ۴۳۳: ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی

Ghazal No. 434: O heart, do not be empty for a moment of love and intoxication.

غزل شماره ۴۳۴: ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی

Ghazal No. 435: Do not reveal the secrets of love and intoxication to the skeptic.

غزل شماره ۴۳۵: با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی

Ghazal No. 436: If that skilled calligrapher wrote a letter to us.

غزل شماره ۴۳۶: آن غالیه‌خط گر سوی ما نامه نوشتی

Ghazal No. 437: O tale of paradise, tell us of your story from your corner.

غزل شماره ۴۳۷: ای قصه بهشت ز کویت حکایتی

Ghazal No. 438: My heart is devoted to the beloved, to the point of sacrifice.

غزل شماره ۴۳۸: سبت سلمیٰ بصدغیها فؤادی

Ghazal No. 439: Last night, I saw in a dream that the moon rose.

غزل شماره ۴۳۹: دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی

Ghazal No. 440: At dawn, I spoke to the wind of my yearning.

غزل شماره ۴۴۰: سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی

Ghazal No. 441: What would you have been if the heart of that kind moon were yours?

غزل شماره ۴۴۱: چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی؟

Ghazal No. 442: By his life, who was always within reach of the soul.

غزل شماره ۴۴۲: به جان او که گرم دسترس به جان بودی

Ghazal No. 443: Like a cypress, if you sway, do so for a moment in a flower garden.

غزل شماره ۴۴۳: چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری

Ghazal No. 444: It is a city full of fine people, with a beautiful face on every side.

غزل شماره ۴۴۴: شهری‌ست پر ظریفان وز هر طرف نگاری

Ghazal No. 445: You, who have everything your heart desires in this world.

غزل شماره ۴۴۵: تو را که هر چه مراد است در جهان داری

Ghazal No. 446: O morning breeze, you carry the fragrance of that musk-scented hair.

غزل شماره ۴۴۶: صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری

Ghazal No. 447: Come, join us, and abandon this grudge.

غزل شماره ۴۴۷: بیا با ما مورز این کینه‌داری

Ghazal No. 448: O you who have a place in the alley of the tavern.

غزل شماره ۴۴۸: ای که در کوی خرابات مقامی داری

Ghazal No. 449: O you who permit the separation of lovers.

غزل شماره ۴۴۹: ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

Ghazal No. 450: It is an era where you keep us in worry.

غزل شماره ۴۵۰: روزگاری‌ست که ما را نگران می‌داری

Ghazal No. 451: How fortunate you are, your fortune will be judged on the day of reckoning.

غزل شماره ۴۵۱: خوش کرد یاوری فلکت روز داوری

Ghazal No. 452: All creatures of existence, both humans and angels, are in love.

غزل شماره ۴۵۲: طفیل هستی عشقند آدمی و پری

Ghazal No. 453: O you who are always proud of yourself.

غزل شماره ۴۵۳: ای که دایم به خویش مغروری

Ghazal No. 454: From the street of the beloved comes the breeze of the new year's wind.

غزل شماره ۴۵۴: ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

Ghazal No. 455: Life has passed in futility and foolish desires.

غزل شماره ۴۵۵: عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی

Ghazal No. 456: It is springtime; strive to be joyful and light-hearted.

غزل شماره ۴۵۶: نوبهار است در آن کوش که خوش‌دل باشی

Ghazal No. 457: I made countless efforts to have you as my beloved.

غزل شماره ۴۵۷: هزار جهد بکردم که یار من باشی

Ghazal No. 458: O heart, at that moment when you are intoxicated by the ruby wine.

غزل شماره ۴۵۸: ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی

Ghazal No. 459: This sweet line you draw on the rosy face.

غزل شماره ۴۵۹: زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی

Ghazal No. 460: Salima, from the time she arrived in Iraq.

غزل شماره ۴۶۰: سلیمیٰ منذ حلت بالعراق

Ghazal No. 461: I wrote the story of my longing, and my tears did not stop.

غزل شماره ۴۶۱: کتبت قصة شوقی و مدمعی باکی

Ghazal No. 462: Either you smile or speak like a parrot in place.

غزل شماره ۴۶۲: یا مبسما یحاکی درجا من اللالی

Ghazal No. 463: Peace be upon us, those who cherish the nights.

غزل شماره ۴۶۳: سلام الله ما کر اللیالی

Ghazal No. 464: Your beauty captured the world, just as my love captured perfection.

غزل شماره ۴۶۴: بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی

Ghazal No. 465: I went to the garden at dawn to pick a flower.

غزل شماره ۴۶۵: رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی

Ghazal No. 466: This cloak that I wear is pledged for the first wine.

غزل شماره ۴۶۶: این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی

Ghazal No. 467: From that wine of love, every raw soul is perfected.

غزل شماره ۴۶۷: زان می عشق، کز او پخته شود هر خامی

Ghazal No. 468: Who will take my message to the kings, for I am but a beggar?

غزل شماره ۴۶۸: که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی؟

Ghazal No. 469: The scent of the cupbearer came, and my passion increased.

غزل شماره ۴۶۹: أتت روائح رند الحمیٰ و زاد غرامی

Ghazal No. 470: My heart is full of pain, alas, where is the remedy?

غزل شماره ۴۷۰: سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

Ghazal No. 471: Who will bring the caress of my lover’s pen?

غزل شماره ۴۷۱: ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

Ghazal No. 472: Praise be to God for the justice of the sultan.

غزل شماره ۴۷۲: احمد الله علی معدلة السلطان

Ghazal No. 473: Seize the time as much as you can.

غزل شماره ۴۷۳: وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی

Ghazal No. 474: I am your admirer, my dear, and I know that you know.

غزل شماره ۴۷۴: هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

Ghazal No. 475: The people said that you are the second Joseph.

غزل شماره ۴۷۵: گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی

Ghazal No. 476: O breeze of the morning happiness! Know the sign that you know.

غزل شماره ۴۷۶: نسیم صبح سعادت! بدان نشان که تو دانی

Ghazal No. 477: Two clever friends, and two portions of ancient wine.

غزل شماره ۴۷۷: دو یار زیرک و از باده کهن دو منی

Ghazal No. 478: Drink the cup of wine, it is yours.

غزل شماره ۴۷۸: نوش کن جام شراب یک منی

Ghazal No. 479: It is morning, and the dew drips from the cloud of winter.

غزل شماره ۴۷۹: صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی

Ghazal No. 480: O you who show no mercy in killing us.

غزل شماره ۴۸۰: ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

Ghazal No. 481: Listen to this point, that you free yourself from sorrow.

غزل شماره ۴۸۱: بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی

Ghazal No. 482: O heart, why do you not walk in the path of love?

غزل شماره ۴۸۲: ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی

Ghazal No. 483: In the morning, you walk the path in a land of dreams.

غزل شماره ۴۸۳: سحرگه ره ‎روی در سرزمینی

Ghazal No. 484: Unless you sit by a river, lost in desire.

غزل شماره ۴۸۴: تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی

Ghazal No. 485: O cupbearer, there is the shadow of a cloud, spring, and the bank of a stream.

غزل شماره ۴۸۵: ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

Ghazal No. 486: The nightingale sings from the branch of the cypress with the voice of a Persian rose.

غزل شماره ۴۸۶: بلبل، ز شاخ سرو، به گلبانگ پهلوی

Ghazal No. 487: O unaware one, strive to become the one who knows.

غزل شماره ۴۸۷: ای بی‌خبر بکوش که صاحب‌خبر شوی

Ghazal No. 488: In the morning, the voice of the tavern calls for fortune.

غزل شماره ۴۸۸: سحرم هاتف میخانه به دولت‌خواهی

Ghazal No. 489: In your face, the lights of kingship are visible.

غزل شماره ۴۸۹: ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی

Ghazal No. 490: In all the taverns of the magi, there is no one as mad as me.

غزل شماره ۴۹۰: در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

Ghazal No. 491: I have made the moon's brow visible in my eyes.

غزل شماره ۴۹۱: به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی

Ghazal No. 492: A greeting like the fragrance of a familiar acquaintance.

غزل شماره ۴۹۲: سلامی چو بوی خوش آشنایی

Ghazal No. 493: O king of the beautiful ones, how much I suffer from the sorrow of loneliness.

غزل شماره ۴۹۳: ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

Ghazal No. 494: O heart, if you escape from the pit of the mole on her chin.

غزل شماره ۴۹۴: ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی

Ghazal No. 495: Drink wine and scatter flowers, what else do you seek from life?

غزل شماره ۴۹۵: می خواه و گل‌افشان کن، از دهر چه می‌جویی؟