Ghazaliat - List of Ghazals
لیست غزلیات حافظ
Ghazal 1: O Saki, pass around and offer the cup
غزل شماره ۱: الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها
Ghazal 2: Where is righteousness and where am I in my ruined state
غزل شماره ۲: صلاح کار کجا و من خراب کجا
Ghazal 3: If that Shirazi Turk would take my heart in hand
غزل شماره ۳: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
Ghazal 4: O morning breeze, kindly tell that graceful gazelle
غزل شماره ۴: صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
Ghazal 5: My heart is slipping away, O spiritual ones, for God's sake
غزل شماره ۵: دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را
Ghazal 6: Who will deliver this prayer to the Sultan's attendants?
غزل شماره ۶: به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را؟
Ghazal 7: Come, O Sufi, for the cup is a clear mirror
غزل شماره ۷: صوفی بیا که آینه صافیست جام را
Ghazal 8: O Saki, rise and pass the cup
غزل شماره ۸: ساقیا برخیز و درده جام را
Ghazal 9: The garden is once again in the glory of youth
غزل شماره ۹: رونق عهد شباب است دگر بستان را
Ghazal 10: Last night our spiritual guide came from the mosque to the tavern
غزل شماره ۱۰: دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
Ghazal 11: O Saki, illuminate our cup with the light of wine
غزل شماره ۱۱: ساقی به نور باده برافروز جام ما
Ghazal 12: O radiance of the moon of beauty, from your shining face
غزل شماره ۱۲: ای فروغ ماه حسن، از روی رخشان شما
Ghazal 13: Dawn is breaking and the clouds are gathering
غزل شماره ۱۳: میدمد صبح و کله بست سحاب
Ghazal 14: I said, O sultan of the beautiful ones, have mercy on this stranger
غزل شماره ۱۴: گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
Ghazal 15: O holy beloved, who will remove your veil?
غزل شماره ۱۵: ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت؟
Ghazal 16: The curve that your playful eyebrow cast into the bow
غزل شماره ۱۶: خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت
Ghazal 17: The breast burned from the heart's fire in grief for the beloved
غزل شماره ۱۷: سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت
Ghazal 18: O Saki, blessed be the arrival of Eid to you
غزل شماره ۱۸: ساقیا آمدن عید، مبارک بادت
Ghazal 19: O morning breeze, where is the beloved's resting place?
غزل شماره ۱۹: ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست؟
Ghazal 20: The fast has ended, Eid has come, and hearts have risen
غزل شماره ۲۰: روزه یک سو شد و عید آمد و دلها برخاست
Ghazal 21: My heart and faith departed, and the beloved rose in reproach
غزل شماره ۲۱: دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
Ghazal 22: When you hear the words of the spiritual ones, don't say they're wrong
غزل شماره ۲۲: چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست
Ghazal 23: The vision of your face accompanies us on every path
غزل شماره ۲۳: خیال روی تو در هر طریق همره ماست
Ghazal 24: Don't seek devotion, covenant, and righteousness from drunken me
غزل شماره ۲۴: مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
Ghazal 25: The red rose has bloomed and the nightingale became intoxicated
غزل شماره ۲۵: شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست
Ghazal 26: Disheveled locks, sweating, smiling lips, and drunk
غزل شماره ۲۶: زلفآشفته و خویکرده و خندانلب و مست
Ghazal 27: My beloved came to the Magian temple, a cup in hand
غزل شماره ۲۷: در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
Ghazal 28: By the master's soul, ancient truth, and righteous covenant
غزل شماره ۲۸: به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست
Ghazal 29: With thoughts of you, what need have we for wine?
غزل شماره ۲۹: ما را ز خیال تو چه پروای شراب است؟
Ghazal 30: Your tress bound a thousand hearts with a single strand of hair
غزل شماره ۳۰: زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست
Ghazal 31: That Night of Power which the mystics say is tonight
غزل شماره ۳۱: آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است
Ghazal 32: When God drew the form of your heart-opening eyebrow
غزل شماره ۳۲: خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست
Ghazal 33: What need has the recluse for spectacle?
غزل شماره ۳۳: خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است
Ghazal 34: The portico of my eyes is your dwelling place
غزل شماره ۳۴: رواق منظر چشم من آشیانه توست
Ghazal 35: Go about your business, O preacher, what is this outcry? (attributed to multiple authors)
غزل شماره ۳۵: برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست *(منتسب به چند نفر)
Ghazal 36: Since the tip of your tress fell into the hands of the breeze
غزل شماره ۳۶: تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
Ghazal 37: Come, for the palace of hope has very weak foundations
غزل شماره ۳۷: بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
Ghazal 38: Without the love of your face, my day has no light left
غزل شماره ۳۸: بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
Ghazal 39: What need has my garden for cypress and pine?
غزل شماره ۳۹: باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است؟
Ghazal 40: Thanks be to God that the tavern door is open (attributed to multiple authors)
غزل شماره ۴۰: المنة لله که در میکده باز است *(منتسب به چند نفر)
Ghazal 41: Although the wine brings joy and the wind scatters roses
غزل شماره ۴۱: اگر چه باده فرح بخش و باد گلبیز است
Ghazal 42: To tell you the state of my heart is my desire
غزل شماره ۴۲: حال دل با تو گفتنم، هوس است
Ghazal 43: The garden courtyard brings delight and friends' company is pleasant
غزل شماره ۴۳: صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است
Ghazal 44: Now that in the flower's palm the wine cup is pure
غزل شماره ۴۴: کنون که بر کف گل جام باده صاف است
Ghazal 45: In these times, a friend who is free from fault
غزل شماره ۴۵: در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
Ghazal 46: Flowers in arms, wine in hand, and the beloved to our desire
غزل شماره ۴۶: گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
Ghazal 47: To the tavern's lane, every wayfarer who knew the path
غزل شماره ۴۷: به کوی میکده هر سالکی که ره دانست
Ghazal 48: The Sufi learned the hidden secret from wine's radiance
غزل شماره ۴۸: صوفی از پرتو می راز نهانی دانست
Ghazal 49: The highest paradise is the dervishes' solitude
غزل شماره ۴۹: روضه خلد برین خلوت درویشان است
Ghazal 50: In the snare of your tress, the heart is afflicted by itself
غزل شماره ۵۰: به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است
Ghazal 51: The blood-thirsty saturated ruby is my beloved's lip
غزل شماره ۵۱: لعل سیراب بهخونتشنه، لب یار من است
Ghazal 52: It's been a while that love for idols is my religion
غزل شماره ۵۲: روزگاریست که سودای بتان دین من است
Ghazal 53: I am the one whose monastery is the corner of the tavern
غزل شماره ۵۳: منم که گوشه میخانه خانقاه من است
Ghazal 54: From weeping, the people of my eyes sit in blood (attributed to multiple authors)
غزل شماره ۵۴: ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است *(منتسب به چند نفر)
Ghazal 55: The curl of your tress is a trap for both faith and infidelity
غزل شماره ۵۵: خم زلف تو دام کفر و دین است
Ghazal 56: The heart is the pavilion of their love
غزل شماره ۵۶: دل سراپرده محبت اوست
Ghazal 57: That dark-complexioned one who holds the world's sweetness
غزل شماره ۵۷: آن سیهچرده که شیرینی عالم با اوست
Ghazal 58: Our devoted head and the threshold of the beloved
غزل شماره ۵۸: سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
Ghazal 59: I hope for kindness from the presence of the friend
غزل شماره ۵۹: دارم امید عاطفتی از جناب دوست
Ghazal 60: That famous messenger who arrived from the friend's realm
غزل شماره ۶۰: آن پیک نامور که رسید از دیار دوست
Ghazal 61: O morning breeze, if your path takes you to the beloved's land
غزل شماره ۶۱: صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست
Ghazal 62: Welcome, O messenger of the yearning ones, deliver the beloved's message
غزل شماره ۶۲: مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
Ghazal 63: None has seen your face, yet you have a thousand rivals
غزل شماره ۶۳: روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست
Ghazal 64: Though showing off skill before the beloved is impolite
غزل شماره ۶۴: اگر چه عرض هنر پیش یار بیادبیست
Ghazal 65: What is sweeter than pleasure, companionship, garden and spring?
غزل شماره ۶۵: خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟
Ghazal 66: Sing, O nightingale, if you wish to be my friend
غزل شماره ۶۶: بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
Ghazal 67: O Lord, from whose home is this heart-illuminating candle?
غزل شماره ۶۷: یا رب این شمع دلافروز ز کاشانه کیست؟
Ghazal 68: My moon left this week, and to my eyes it's been a year
غزل شماره ۶۸: ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
Ghazal 69: There is no one who hasn't fallen for those twisting tresses
غزل شماره ۶۹: کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست
Ghazal 70: The pupil of our eye gazes at nothing but your face
غزل شماره ۷۰: مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست
Ghazal 71: The outward-worshipping ascetic knows nothing of our state
غزل شماره ۷۱: زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
Ghazal 72: The path of love is a path that has no end
غزل شماره ۷۲: راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست
Ghazal 73: There is no gaze that isn't brightened by the radiance of your face
غزل شماره ۷۳: روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
Ghazal 74: The product of the workshop of existence is not just this
غزل شماره ۷۴: حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست
Ghazal 75: The slumber of your enchanting narcissus eyes is not without purpose
غزل شماره ۷۵: خواب آن نرگس فتان تو، بی چیزی نیست
Ghazal 76: In this world, I have no refuge except your threshold
غزل شماره ۷۶: جز آستان توام در جهان پناهی نیست
Ghazal 77: A nightingale held a beautiful rose petal in its beak
غزل شماره ۷۷: بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت
Ghazal 78: You saw that the beloved had nothing but thoughts of cruelty and tyranny
غزل شماره ۷۸: دیدی که یار، جز سر جور و ستم نداشت
Ghazal 79: Now that paradise's breeze blows from the garden
غزل شماره ۷۹: کنون که میدمد از بوستان نسیم بهشت
Ghazal 80: Don't fault the libertines, O pure-natured ascetic
غزل شماره ۸۰: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزهسرشت
Ghazal 81: At dawn, the meadow bird said to the newly bloomed flower
غزل شماره ۸۱: صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
Ghazal 82: That fairy-faced Turk who left our presence last night
غزل شماره ۸۲: آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت
Ghazal 83: If your musk-scented tress committed an error, let it be
غزل شماره ۸۳: گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
Ghazal 84: Saki, bring wine for the month of fasting has passed
غزل شماره ۸۴: ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
Ghazal 85: We didn't taste a drop from those ruby lips, and they departed
غزل شماره ۸۵: شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
Ghazal 86: Come, Saki, for the beloved has unveiled their face
غزل شماره ۸۶: ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
Ghazal 87: Your beauty, in alliance with grace, has conquered the world
غزل شماره ۸۷: حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت؛
Ghazal 88: I heard a sweet saying that the elder of Canaan spoke
غزل شماره ۸۸: شنیدهام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
Ghazal 89: O Lord, make it so that my beloved safely
غزل شماره ۸۹: یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
Ghazal 90: O hoopoe of the morning breeze, I send you to Saba
غزل شماره ۹۰: ای هدهد صبا به سبا میفرستمت
Ghazal 91: O one absent from sight, I entrust you to God
غزل شماره ۹۱: ای غایب از نظر به خدا میسپارمت
Ghazal 92: My prince, you walk so gracefully that I die for you head to toe
غزل شماره ۹۲: میر من خوش میروی کاندر سر و پا میرمت
Ghazal 93: What grace it was when suddenly the drop of your pen
غزل شماره ۹۳: چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت
Ghazal 94: From that heart-consoling friend, there's gratitude with complaint
غزل شماره ۹۴: زان یار دلنوازم، شکری است با شکایت
Ghazal 95: The breeze of your curling tresses keeps me constantly intoxicated
غزل شماره ۹۵: مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت
Ghazal 96: Our pain has no cure, help!
غزل شماره ۹۶: درد ما را نیست درمان الغیاث
Ghazal 97: You who sit like a crown upon the beauties of the land
غزل شماره ۹۷: تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
Ghazal 98: If in your faith the lover's blood is permissible
غزل شماره ۹۸: اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح
Ghazal 99: My heart in desire for the blessed face
غزل شماره ۹۹: دل من در هوای روی فرخ
Ghazal 100: Yesterday the wine-seller elder, may he be remembered well
غزل شماره ۱۰۰: دی پیر میفروش که ذکرش به خیر باد
Ghazal 101: What is this hidden wine and pleasure? A baseless affair
غزل شماره ۱۰۱: شراب و عیش نهان چیست؟ کار بیبنیاد
Ghazal 102: Last night the wind brought news of the traveling beloved
غزل شماره ۱۰۲: دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد
Ghazal 103: May the day of lovers' union be remembered
غزل شماره ۱۰۳: روز وصل دوستداران یاد باد
Ghazal 104: May your beauty be the sun of every gaze
غزل شماره ۱۰۴: جمالت آفتاب هر نظر باد
Ghazal 105: If the Sufi drinks wine in moderation, may it be sweet to him
غزل شماره ۱۰۵: صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد
Ghazal No. 106: May your body never need the grace of physicians.
غزل شماره ۱۰۶: تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
Ghazal No. 107: May your beauty ever increase.
غزل شماره ۱۰۷: حسن تو همیشه در فزون باد
Ghazal No. 108: O king, may the ball of the heavens remain under your chogan (mallet).
غزل شماره ۱۰۸: خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد
Ghazal No. 109: It has been a while since the beloved has sent a message.
غزل شماره ۱۰۹: دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
Ghazal No. 110: In my old age, the passion of youth has come over me.
غزل شماره ۱۱۰: پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد
Ghazal No. 111: The reflection of your face appeared in the mirror of the goblet.
غزل شماره ۱۱۱: عکس روی تو چو در آینه جام افتاد
Ghazal No. 112: The one who gave your face the hues of roses and jasmine.
غزل شماره ۱۱۲: آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد
Ghazal No. 113: Last night, the violet spoke to the rose and gave a sweet sign.
غزل شماره ۱۱۳: بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
Ghazal No. 114: The phoenix of lofty fortune will fall into our trap.
غزل شماره ۱۱۴: همای اوج سعادت به دام ما افتد
Ghazal No. 115: Plant the tree of friendship so that it may bear the fruit of your heart's desire.
غزل شماره ۱۱۵: درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
Ghazal No. 116: The one who beholds the beauty and charm of the beloved.
غزل شماره ۱۱۶: کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد
Ghazal No. 117: Our heart, in the presence of your face, feels detached from the meadow.
غزل شماره ۱۱۷: دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد
Ghazal No. 118: The one who holds the goblet in hand.
غزل شماره ۱۱۸: آن کس که به دست، جام دارد
Ghazal No. 119: A heart that reveals the unseen and holds the goblet of Jam.
غزل شماره ۱۱۹: دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
Ghazal No. 120: I have an idol whose hyacinth-like hair casts a shadow over the rose.
غزل شماره ۱۲۰: بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایهبان دارد
Ghazal No. 121: Whoever has a collected mind and a gentle beloved.
غزل شماره ۱۲۱: هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
Ghazal No. 122: Whoever safeguards the side of the people of God.
غزل شماره ۱۲۲: هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
Ghazal No. 123: The minstrel of love has such a wondrous tune and melody.
غزل شماره ۱۲۳: مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
Ghazal No. 124: The one whose hyacinth-like locks carry the fragrance of musk.
غزل شماره ۱۲۴: آن که از سنبل او، غالیه تابی دارد
Ghazal No. 125: That witness is not defined by a lock of hair or a slender waist.
غزل شماره ۱۲۵: شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد
Ghazal No. 126: A soul without the beauty of the beloved has no desire for the world.
غزل شماره ۱۲۶: جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
Ghazal No. 127: The radiance of your countenance is unmatched by the moon.
غزل شماره ۱۲۷: روشنی طلعت تو ماه ندارد
Ghazal No. 128: There is no beauty in the city that can steal my heart.
غزل شماره ۱۲۸: نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
Ghazal No. 129: If not for wine, the sorrow of the heart would not leave our memory.
غزل شماره ۱۲۹: اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد
Ghazal No. 130: At dawn, the nightingale shared its tale with the breeze.
غزل شماره ۱۳۰: سحر بلبل حکایت با صبا کرد
Ghazal No. 131: Come, for the celestial Turk has looted the fasting table.
غزل شماره ۱۳۱: بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد
Ghazal No. 132: A mystic purified himself with the bright water of wine.
غزل شماره ۱۳۲: به آب روشن می عارفی طهارت کرد
Ghazal No. 133: The Sufi set the trap and unveiled the trick.
غزل شماره ۱۳۳: صوفی نهاد دام و سر حقه، باز کرد
Ghazal No. 134: A nightingale suffered heartbreak and reaped a rose.
غزل شماره ۱۳۴: بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد
Ghazal No. 135: Like the wind, I shall head toward the lane of the beloved.
غزل شماره ۱۳۵: چو باد، عزم سر کوی یار خواهم کرد
Ghazal No. 136: One cannot place a hand in the curls of those locks.
غزل شماره ۱۳۶: دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد
Ghazal No. 137: She stole my heart and hid her face from me.
غزل شماره ۱۳۷: دل از من برد و روی از من نهان کرد
Ghazal No. 138: Remember the one who did not think of us at the time of departure.
غزل شماره ۱۳۸: یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
Ghazal No. 139: I placed my face on her path, yet she did not pass by me.
غزل شماره ۱۳۹: رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
Ghazal No. 140: The beloved left without informing the heartbroken ones.
غزل شماره ۱۴۰: دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
Ghazal No. 141: Did you see, O heart, what the sorrow of love did this time?
غزل شماره ۱۴۱: دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
Ghazal No. 142: Friends, the daughter of the vine renounced modesty.
غزل شماره ۱۴۲: دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد
Ghazal No. 143: For years, the heart sought the goblet of Jam from us.
غزل شماره ۱۴۳: سالها دل طلب جام جم از ما میکرد
Ghazal No. 144: Only then can you gaze into the goblet of Jam.
غزل شماره ۱۴۴: به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد
Ghazal No. 145: What intoxication is this? I do not know who turned toward us.
غزل شماره ۱۴۵: چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد
Ghazal No. 146: At dawn, the morning breeze brings the scent of the beloved's locks.
غزل شماره ۱۴۶: صبا وقت سحر بویی ز زلف یار میآورد
Ghazal No. 147: Last night, the gentle breeze brought me news.
غزل شماره ۱۴۷: نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
Ghazal No. 148: When my beloved holds the goblet in her hand.
غزل شماره ۱۴۸: یارم چو قدح به دست گیرد
Ghazal No. 149: My heart follows no path but the love of moon-faced beauties.
غزل شماره ۱۴۹: دلم جز مهر مهرویان، طریقی بر نمیگیرد
Ghazal No. 150: If the cupbearer pours wine like this into the goblet.
غزل شماره ۱۵۰: ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
Ghazal No. 151: To spend a moment with sorrow is not worth the entire world.
غزل شماره ۱۵۱: دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمیارزد
Ghazal No. 152: In the beginning, the radiance of your beauty shone brightly.
غزل شماره ۱۵۲: در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
Ghazal No. 153: At dawn, the king of the east raised his banner over the mountains.
غزل شماره ۱۵۳: سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد
Ghazal No. 154: Play a tune to which a sigh can harmonize.
غزل شماره ۱۵۴: راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
Ghazal No. 155: If I follow her, it will stir up turmoil.
غزل شماره ۱۵۵: اگر روم ز پیاش فتنهها برانگیزد
Ghazal No. 156: None can match my beloved in beauty, character, and loyalty.
غزل شماره ۱۵۶: به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
Ghazal No. 157: Anyone obsessed with your green script is lost in thought.
غزل شماره ۱۵۷: هر که را با خط سبزت سر سودا باشد
Ghazal No. 158: Me denying wine! What kind of tale is this?
غزل شماره ۱۵۸: من و انکار شراب! این چه حکایت باشد؟
Ghazal No. 159: The mystic's wine is not always pure and untainted.
غزل شماره ۱۵۹: نقد صوفی نه همه صافی بیغش باشد
Ghazal No. 160: Solitude is delightful if my beloved is with me.
غزل شماره ۱۶۰: خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
Ghazal No. 161: How can a sorrowful mind inspire eloquent poetry?
غزل شماره ۱۶۱: کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد
Ghazal No. 162: The flower has arrived, and there is nothing sweeter than that.
غزل شماره ۱۶۲: خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد
Ghazal No. 163: A flower without the beloved's face is not beautiful.
غزل شماره ۱۶۳: گل بیرخ یار خوش نباشد
Ghazal No. 164: The breath of the morning breeze will soon scatter musk.
غزل شماره ۱۶۴: نفس باد صبا مشکفشان خواهد شد
Ghazal No. 165: My love for the dark-eyed ones will never leave my mind.
غزل شماره ۱۶۵: مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
Ghazal No. 166: The day of separation and the night of parting from the beloved finally ended.
غزل شماره ۱۶۶: روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
Ghazal No. 167: A star shone, and the moon graced the gathering.
غزل شماره ۱۶۷: ستارهای بدرخشید و ماه مجلس شد
Ghazal No. 168: My soul melted, hoping to heal the heart, but it did not happen.
غزل شماره ۱۶۸: گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد
Ghazal No. 169: We see no friendship in anyone; what happened to the companions?
غزل شماره ۱۶۹: یاری اندر کس نمیبینیم، یاران را چه شد؟
Ghazal No. 170: The recluse ascetic went to the tavern last night.
غزل شماره ۱۷۰: زاهد خلوتنشین، دوش به میخانه شد
Ghazal No. 171: Last night, a herald of glad tidings came from Asif's domain.
غزل شماره ۱۷۱: دوش از جناب آصف، پیک بشارت آمد
Ghazal No. 172: Your love is a sapling of wonder.
غزل شماره ۱۷۲: عشق تو نهال حیرت آمد
Ghazal No. 173: During my prayers, I remembered the curve of your eyebrow.
غزل شماره ۱۷۳: در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
Ghazal No. 174: Rejoice, O heart, for the morning breeze has returned once more.
غزل شماره ۱۷۴: مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
Ghazal No. 175: The morning breeze came to congratulate the old wine-seller.
غزل شماره ۱۷۵: صبا به تهنیت پیر میفروش آمد
Ghazal No. 176: At dawn, the grace of wakefulness came to my bedside.
غزل شماره ۱۷۶: سحرم دولت بیدار به بالین آمد
Ghazal No. 177: Not everyone who displays beauty knows how to captivate hearts.
غزل شماره ۱۷۷: نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
Ghazal No. 178: Whoever became close to the beloved remained in their sanctuary.
غزل شماره ۱۷۸: هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
Ghazal No. 179: The good news arrived that the days of sorrow will not last.
غزل شماره ۱۷۹: رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
Ghazal No. 180: O pistachio, you smile sweetly at the story of sugar.
غزل شماره ۱۸۰: ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند
Ghazal No. 181: From now on, my hand will seek the hem of that tall cypress.
غزل شماره ۱۸۱: بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند
Ghazal No. 182: You haven’t written to me for several days now.
غزل شماره ۱۸۲: حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند
Ghazal No. 183: At dawn last night, they freed me from sorrow.
غزل شماره ۱۸۳: دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
Ghazal No. 184: Last night, I saw angels striking at the tavern.
غزل شماره ۱۸۴: دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
Ghazal No. 185: Will there ever be a standard to assess the true worth?
غزل شماره ۱۸۵: نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟
Ghazal No. 186: If the wine-seller fulfills the needs of the carefree ones.
غزل شماره ۱۸۶: گر میفروش حاجت رندان روا کند
Ghazal No. 187: O heart, burn, for your burning can accomplish great deeds.
غزل شماره ۱۸۷: دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
Ghazal No. 188: That meddler faults me for my carefree ways and love.
غزل شماره ۱۸۸: مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کند
Ghazal No. 189: If the bird of fortune once again takes flight.
غزل شماره ۱۸۹: طایر دولت اگر باز گذاری بکند
Ghazal No. 190: The day your musk-filled pen remembers us.
غزل شماره ۱۹۰: کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند
Ghazal No. 191: Who is it that, out of kindness, will remain loyal to us?
غزل شماره ۱۹۱: آن کیست کز روی کرم، با ما وفاداری کند
Ghazal No. 192: Why does my swaying cypress not yearn for the garden?
غزل شماره ۱۹۲: سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند؟
Ghazal No. 193: In our game of glances, the unaware remain bewildered.
غزل شماره ۱۹۳: در نظربازی ما بیخبران حیرانند
Ghazal No. 194: When the jasmine-scented ones settle the dust of sorrow, they bring peace.
غزل شماره ۱۹۴: سمنبویان غبار غم چو بنشینند، بنشانند
Ghazal No. 195: The servants of your intoxicated narcissus are crowned ones.
غزل شماره ۱۹۵: غلام نرگس مست تو تاجدارانند
Ghazal No. 196: Those who turn dust into alchemy with their gaze.
غزل شماره ۱۹۶: آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
Ghazal No. 197: If the beloveds captivate hearts in this manner.
غزل شماره ۱۹۷: شاهدان گر دلبری زین سان کنند
Ghazal No. 198: I asked when your lips and mouth will bring me joy?
غزل شماره ۱۹۸: گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند؟
Ghazal No. 199: The preachers who display this grandeur in the pulpit and altar.
غزل شماره ۱۹۹: واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند
Ghazal No. 200: Do you know what the harp and lute convey?
غزل شماره ۲۰۰: دانی که چنگ و عود چه تقریر میکنند؟
Ghazal No. 201: Pure wine and a charming cupbearer are two traps on the path.
غزل شماره ۲۰۱: شراب بیغش و ساقی خوش دو دام رهند
Ghazal No. 202: Will the doors of the taverns ever open?
غزل شماره ۲۰۲: بود آیا که در میکدهها بگشایند
Ghazal No. 203: For years, our ledger was bound to the wine.
غزل شماره ۲۰۳: سالها دفتر ما در گرو صهبا بود
Ghazal No. 204: Remember the time when you secretly glanced at us.
غزل شماره ۲۰۴: یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
Ghazal No. 205: As long as the tavern and wine have a name and sign.
غزل شماره ۲۰۵: تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
Ghazal No. 206: Before this, lovers' thoughts were more about you.
غزل شماره ۲۰۶: پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
Ghazal No. 207: Let us remember when my dwelling was at your street's end.
غزل شماره ۲۰۷: یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود
Ghazal No. 208: When the weary have the desire but lack the strength.
غزل شماره ۲۰۸: خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
Ghazal No. 209: The killing of this weary soul was not destined by your sword.
غزل شماره ۲۰۹: قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود
Ghazal No. 210: Last night in our circle, the story was of your tresses.
غزل شماره ۲۱۰: دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
Ghazal No. 211: Last night, they came with a glowing countenance.
غزل شماره ۲۱۱: دوش میآمد و رخساره برافروخته بود
Ghazal No. 212: Yesterday at dawn, I happened upon one or two goblets.
غزل شماره ۲۱۲: یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود
Ghazal No. 213: The gem of the treasury of secrets is still the same.
غزل شماره ۲۱۳: گوهر مخزن اسرار همان است که بود
Ghazal No. 214: I saw in a pleasant dream that a goblet was in my hand.
غزل شماره ۲۱۴: دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود
Ghazal No. 215: O Lord, what commotion was there in the tavern's alley at dawn?
غزل شماره ۲۱۵: به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟
Ghazal No. 216: That friend, whose presence turned our home into a fairy's abode.
غزل شماره ۲۱۶: آن یار کز او خانه ما جای پری بود
Ghazal No. 217: O Muslims, there was a time I had a heart.
غزل شماره ۲۱۷: مسلمانان مرا وقتی دلی بود
Ghazal No. 218: In eternity, whoever was graced with fortune's blessing.
غزل شماره ۲۱۸: در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود
Ghazal No. 219: Now that in the garden, flowers have come into existence from nonexistence.
غزل شماره ۲۱۹: کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
Ghazal No. 220: From the heart's blood, all flows down upon my face.
غزل شماره ۲۲۰: از دیده خون دل همه بر روی ما رود
Ghazal No. 221: When I touch her curls, they sway gracefully.
غزل شماره ۲۲۱: چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
Ghazal No. 222: Whoever leaves your street in discontent.
غزل شماره ۲۲۲: از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
Ghazal No. 223: Your image never fades from the tablet of my heart and soul.
غزل شماره ۲۲۳: هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
Ghazal No. 224: Blessed is the heart that always follows the gaze.
غزل شماره ۲۲۴: خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود
Ghazal No. 225: Cupbearer, the tale of the cypress, rose, and tulip continues.
غزل شماره ۲۲۵: ساقی حدیث سرو و گل و لاله میرود
Ghazal No. 226: I fear that tears in our sorrow will tear the veil apart.
غزل شماره ۲۲۶: ترسم که اشک در غم ما پردهدر شود
Ghazal No. 227: Although this speech may not be easy for the preacher of the town.
غزل شماره ۲۲۷: گرچه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود
Ghazal No. 228: What would happen if I pick a fruit from your garden?
غزل شماره ۲۲۸: گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود؟
Ghazal No. 229: Fortune does not show me from the mouth of a friend.
غزل شماره ۲۲۹: بخت از دهان دوست نشانم نمیدهد
Ghazal No. 230: If my heart is drawn to the amber wine, perhaps.
غزل شماره ۲۳۰: اگر به باده مشکین دلم کشد، شاید
Ghazal No. 231: I said I have sorrow for you, and he replied, 'Your sorrow will end.'
غزل شماره ۲۳۱: گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید
Ghazal No. 232: I am determined that if it is within my power.
غزل شماره ۲۳۲: بر سر آنم که گر ز دست برآید
Ghazal No. 233: I will not cease to seek until my wish is fulfilled.
غزل شماره ۲۳۳: دست از طلب ندارم تا کام من برآید
Ghazal No. 234: Like the sun rising from the east, the wine pours from the goblet.
غزل شماره ۲۳۴: چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید
Ghazal No. 235: How fortunate is the time when the beloved returns.
غزل شماره ۲۳۵: زهی خجسته زمانی که یار بازآید
Ghazal No. 236: If that holy bird returns through my door.
غزل شماره ۲۳۶: اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید
Ghazal No. 237: My breath rises, but my desire cannot be fulfilled by you.
غزل شماره ۲۳۷: نفس برآمد و کام از تو بر نمیآید
Ghazal No. 238: The world drew the festival's crescent on the brow of the holiday.
غزل شماره ۲۳۸: جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
Ghazal No. 239: The tidings came that spring had arrived, and the greenery bloomed.
غزل شماره ۲۳۹: رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
Ghazal No. 240: The cloud of adornment arose, and the wind of Nowruz blew.
غزل شماره ۲۴۰: ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
Ghazal No. 241: Remember the companions of the nightly gathering.
غزل شماره ۲۴۱: معاشران ز حریف شبانه یاد آرید
Ghazal No. 242: Come, for the banner of the victorious king has arrived.
غزل شماره ۲۴۲: بیا که رایت منصور پادشاه رسید
Ghazal No. 243: Your sweet scent, whoever hears it from the morning breeze.
غزل شماره ۲۴۳: بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
Ghazal No. 244: Companions, untangle the locks of the beloved's hair.
غزل شماره ۲۴۴: معاشران، گره از زلف یار باز کنید
Ghazal No. 245: O parrot, speak the secrets.
غزل شماره ۲۴۵: الا ای طوطی گویای اسرار
Ghazal No. 246: It is the festival, the end of the flower, and the companions await.
غزل شماره ۲۴۶: عید است و آخر گل و یاران در انتظار
Ghazal No. 247: O morning breeze, pass by the beloved's home, do not delay.
غزل شماره ۲۴۷: صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار
Ghazal No. 248: O breeze, bring me a token from the alley of such and such.
غزل شماره ۲۴۸: ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر
Ghazal No. 249: O breeze, bring me a token from the dust of the lover’s path.
غزل شماره ۲۴۹: ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
Ghazal No. 250: Show your face and forget my existence.
غزل شماره ۲۵۰: روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر
Ghazal No. 251: It is the night of union, and the letter of separation has been completed.
غزل شماره ۲۵۱: شب وصل است و طی شد نامه هجر
Ghazal No. 252: If there were life, I would visit the tavern once more.
غزل شماره ۲۵۲: گر بود عمر، به میخانه رسم بار دگر
Ghazal No. 253: O joyful one, from the radiance of your face, the meadow of life blooms.
غزل شماره ۲۵۳: ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
Ghazal No. 254: No longer from the branch of the tall cypress does the patient nightingale sing.
غزل شماره ۲۵۴: دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور
Ghazal No. 255: The lost Joseph will return to Canaan, do not grieve.
غزل شماره ۲۵۵: یوسف گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور
Ghazal No. 256: I give you advice, listen to it and do not make excuses.
غزل شماره ۲۵۶: نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر
Ghazal No. 257: Show your face and tell me to take my heart from my soul.
غزل شماره ۲۵۷: روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر
Ghazal No. 258: A thousand thanks that I saw my own desire fulfilled.
غزل شماره ۲۵۸: هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز
Ghazal No. 259: It is I who reopened my eyes to the sight of my friend.
غزل شماره ۲۵۹: منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
Ghazal No. 260: O graceful cypress of beauty, how sweetly you walk with elegance.
غزل شماره ۲۶۰: ای سرو ناز حسن که خوش میروی به ناز
Ghazal No. 261: Enter, for in a tired heart, you can return.
غزل شماره ۲۶۱: درآ که در دل خسته توان درآید باز
Ghazal No. 262: Who can speak of the state of bleeding hearts?
غزل شماره ۲۶۲: حال خونین دلان که گوید باز؟
Ghazal No. 263: Come, and cast our boat into the river of wine.
غزل شماره ۲۶۳: بیا و کشتی ما در شط شراب انداز
Ghazal No. 264: Rise, and pour the joyful water into the golden bowl.
غزل شماره ۲۶۴: خیز و در کاسه زر آب طربناک انداز
Ghazal No. 265: My desire from the wish of your lips has not yet been fulfilled.
غزل شماره ۲۶۵: برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز
Ghazal No. 266: My heart is restless, like a passionate gypsy.
غزل شماره ۲۶۶: دلم رمیده لولیوشیست شورانگیز
Ghazal No. 267: O breeze, if you pass by the bank of the Aras river.
غزل شماره ۲۶۷: ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس
Ghazal No. 268: A charming flower from the garden of the world is enough for us.
غزل شماره ۲۶۸: گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
Ghazal No. 269: O heart, a companion of the journey, good fortune is enough for you.
غزل شماره ۲۶۹: دلا، رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
Ghazal No. 270: I have endured the pain of love, do not ask about it.
غزل شماره ۲۷۰: درد عشقی کشیدهام که مپرس
Ghazal No. 271: I have so many complaints about his black tresses, do not ask.
غزل شماره ۲۷۱: دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
Ghazal No. 272: Come again and be the solace of my heart and soul.
غزل شماره ۲۷۲: باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش
Ghazal No. 273: If you are a true companion, keep your promises.
غزل شماره ۲۷۳: اگر رفیق شفیقی، درست پیمان باش
Ghazal No. 274: Take the cup of wine around the tulip and be sincere.
غزل شماره ۲۷۴: به دور لاله قدح گیر و بیریا میباش
Ghazal No. 275: The Sufi picks a flower and offers a robe made of thorns.
غزل شماره ۲۷۵: صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش
Ghazal No. 276: If the gardener wishes to converse with the flower for five days.
غزل شماره ۲۷۶: باغبان گر پنجروزی صحبت گل بایدش
Ghazal No. 277: The nightingale's thought is that the flower has become his companion.
غزل شماره ۲۷۷: فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
Ghazal No. 278: I want bitter wine that has the power to kill.
غزل شماره ۲۷۸: شراب تلخ میخواهم که مردافکن بود زورش
Ghazal No. 279: How fortunate is Shiraz and its unparalleled condition.
غزل شماره ۲۷۹: خوشا شیراز و وضع بیمثالش
Ghazal No. 280: When the breeze scattered his locks, they spread like vines.
غزل شماره ۲۸۰: چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
Ghazal No. 281: O Lord, this new smiling flower that you entrusted to my care.
غزل شماره ۲۸۱: یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
Ghazal No. 282: It took away my peace, patience, and mind.
غزل شماره ۲۸۲: ببرد از من قرار و طاقت و هوش
Ghazal No. 283: In the morning, a message from the unseen reached my ears.
غزل شماره ۲۸۳: سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش
Ghazal No. 284: A voice from the corner of the tavern spoke last night.
غزل شماره ۲۸۴: هاتفی از گوشه میخانه دوش
Ghazal No. 285: In the era of the king, a generous one covers sins.
غزل شماره ۲۸۵: در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
Ghazal No. 286: Last night, a hidden wise person with sharp intellect spoke to me.
غزل شماره ۲۸۶: دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
Ghazal No. 287: O, your form is delightful, and every place of yours is pleasant.
غزل شماره ۲۸۷: ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
Ghazal No. 288: By the water, beneath the willow, with the spirit of poetry and a kind companion.
غزل شماره ۲۸۸: کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش
Ghazal No. 289: A gathering of beauty and grace, her face like the moon.
غزل شماره ۲۸۹: مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
Ghazal No. 290: My heart has wandered, and I, the dervish, am unaware.
غزل شماره ۲۹۰: دلم رمیده شد و غافلم من درویش
Ghazal No. 291: We have tested our fate in this city.
غزل شماره ۲۹۱: ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش
Ghazal No. 292: I swear by the majesty, power, and glory of the brave king.
غزل شماره ۲۹۲: قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع
Ghazal No. 293: At dawn, when from the solitude of the palace of creation.
غزل شماره ۲۹۳: بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع
Ghazal No. 294: In loyalty to your love, I am famous among the good, like a candle.
غزل شماره ۲۹۴: در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
Ghazal No. 295: In the morning, with the fragrance of the garden, I spent a moment in the orchard.
غزل شماره ۲۹۵: سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ
Ghazal No. 296: If fortune assists, I will bring its hem into my hand.
غزل شماره ۲۹۶: طالع اگر مدد دهد، دامنش آورم به کف
Ghazal No. 297: The pen's tongue has no head to express the pain of separation.
غزل شماره ۲۹۷: زبان خامه ندارد سر بیان فراق
Ghazal No. 298: The place of safety, pure wine, and a sincere companion.
غزل شماره ۲۹۸: مقام امن و می بیغش و رفیق شفیق
Ghazal No. 299: If you drink wine, spill a drop on the earth.
غزل شماره ۲۹۹: اگر شراب خوری جرعهای فشان بر خاک
Ghazal No. 300: Even if a thousand enemies plot my destruction.
غزل شماره ۳۰۰: هزار دشمنم ار میکنند قصد هلاک
Ghazal No. 301: O broken heart, my fate is in your hands, with the salt of your lips.
غزل شماره ۳۰۱: ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک
Ghazal No. 302: Be a bearer of good news, O northern breeze.
غزل شماره ۳۰۲: خوش خبر باشی ای نسیم شمال
Ghazal No. 303: You smell the spirit of affection, and you see the lightning of union.
غزل شماره ۳۰۳: شممت روح وداد و شمت برق وصال
Ghazal No. 304: The possessor of the world, the perfect king, supporter of the religion.
غزل شماره ۳۰۴: دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
Ghazal No. 305: In the time of the flower, I became ashamed of my repentance from wine.
غزل شماره ۳۰۵: به وقت گل شدم از توبه شراب خجل
Ghazal No. 306: If I have the chance to reach your street.
غزل شماره ۳۰۶: اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول
Ghazal No. 307: Every point I made was in praise of that divine image.
غزل شماره ۳۰۷: هر نکتهای که گفتم در وصف آن شمایل
Ghazal No. 308: O, your garment is like paradise, and your ruby is a stream of paradise.
غزل شماره ۳۰۸: ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
Ghazal No. 309: The play of love, youth, and the wine of ruby hue.
غزل شماره ۳۰۹: عشقبازی و جوانی و شراب لعلفام
Ghazal No. 310: Welcome, O bird of fortune, with your auspicious message.
غزل شماره ۳۱۰: مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام
Ghazal No. 311: I am a lover of the fresh, youthful face.
غزل شماره ۳۱۱: عاشق روی جوانی خوش نوخاستهام
Ghazal No. 312: A human has found safety in the abode of peace.
غزل شماره ۳۱۲: بشری اذ السلامة حلت بذی سلم
Ghazal No. 313: Come again, O cupbearer, for I am devoted to your service.
غزل شماره ۳۱۳: بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
Ghazal No. 314: Last night, the illness of your eyes took my strength away.
غزل شماره ۳۱۴: دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم
Ghazal No. 315: Except that religion and knowledge have slipped from my grasp.
غزل شماره ۳۱۵: به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم
Ghazal No. 316: Do not let your hair flutter in the wind, or it will blow me away.
غزل شماره ۳۱۶: زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
Ghazal No. 317: I speak openly, and I am content with what I have said.
غزل شماره ۳۱۷: فاش میگویم و از گفته خود دلشادم
Ghazal No. 318: You see me, and with each moment, you increase my pain.
غزل شماره ۳۱۸: مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
Ghazal No. 319: For years, I have followed the path of the carefree.
غزل شماره ۳۱۹: سالها پیروی مذهب رندان کردم
Ghazal No. 320: Last night, I wandered through a flood of tears on my way to sleep.
غزل شماره ۳۲۰: دیشب به سیل اشک ره خواب میزدم
Ghazal No. 321: Though I have grown old, weary of heart, and weakened.
غزل شماره ۳۲۱: هر چند پیر و خستهدل و ناتوان شدم
Ghazal No. 322: The image of you, I drew in the workshop of my eyes.
غزل شماره ۳۲۲: خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم
Ghazal No. 323: I am burdened by my own short-sightedness.
غزل شماره ۳۲۳: ز دست کوته خود زیر بارم
Ghazal No. 324: Though a knot from her hair has tangled my affairs.
غزل شماره ۳۲۴: گرچه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
Ghazal No. 325: If my hand reaches, I will gather the dust at the feet of my beloved.
غزل شماره ۳۲۵: گر دست دهد خاک کف پای نگارم
Ghazal No. 326: In the hidden chamber of pleasure, I have a delightful companion.
غزل شماره ۳۲۶: در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
Ghazal No. 327: I have a promise with my beloved that as long as I have life in my body.
غزل شماره ۳۲۷: مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
Ghazal No. 328: Who am I to pass by that fragrant memory?
غزل شماره ۳۲۸: من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم؟
Ghazal No. 329: In the morning, the constellation Gemini placed its support before me.
غزل شماره ۳۲۹: جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
Ghazal No. 330: You are like the morning, and I am the candle of the dawn's solitude.
غزل شماره ۳۳۰: تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
Ghazal No. 331: If her hand pulls out a sword, I will not stop her.
غزل شماره ۳۳۱: به تیغم گر کشد دستش نگیرم
Ghazal No. 332: Do not strike my heart with the arrow of your gaze.
غزل شماره ۳۳۲: مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم
Ghazal No. 333: The evening prayer of the strangers begins with my tears.
غزل شماره ۳۳۳: نماز شام غریبان چو گریه آغازم
Ghazal No. 334: If I reach your tangled hair, I will return.
غزل شماره ۳۳۴: گر دست رسد در سر زلفین تو بازم
Ghazal No. 335: If I pass by the tavern of the magi, I will return.
غزل شماره ۳۳۵: در خرابات مغان گر گذر افتد بازم
Ghazal No. 336: Where is the news of your union, from which I shall rise with my soul?
غزل شماره ۳۳۶: مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم
Ghazal No. 337: Why not seek the determination of my homeland?
غزل شماره ۳۳۷: چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
Ghazal No. 338: I am a lover of the beautiful face and the captivating hair.
غزل شماره ۳۳۸: من دوستدار روی خوش و موی دلکشم
Ghazal No. 339: When the thought of your face passes through the garden of my eyes.
غزل شماره ۳۳۹: خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم
Ghazal No. 340: I, who boil like wine from the fire of my heart.
غزل شماره ۳۴۰: من که از آتش دل چون خم می در جوشم
Ghazal No. 341: If I think about the blame of the accusers.
غزل شماره ۳۴۱: گر من از سرزنش مدعیان اندیشم
Ghazal No. 342: The veil of my soul becomes the dust of my body.
غزل شماره ۳۴۲: حجاب چهره جان میشود غبار تنم
Ghazal No. 343: It has been more than forty years that I boast.
غزل شماره ۳۴۳: چل سال بیش رفت که من لاف میزنم
Ghazal No. 344: I have spent my life searching, taking a step each day.
غزل شماره ۳۴۴: عمریست تا من در طلب، هر روز گامی میزنم
Ghazal No. 345: Without you, O graceful cypress, what can I do with flowers and gardens?
غزل شماره ۳۴۵: بی تو ای سرو روان، با گل و گلشن چه کنم؟
Ghazal No. 346: I am not the rogue who would abandon the cupbearer and the wineglass.
غزل شماره ۳۴۶: من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
Ghazal No. 347: O my beloved, what should I do with the sorrow of your love?
غزل شماره ۳۴۷: صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم؟
Ghazal No. 348: I will make my sight the sea and cast patience into the desert.
غزل شماره ۳۴۸: دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
Ghazal No. 349: Last night, I told myself to rid my heart of thoughts of my steed.
غزل شماره ۳۴۹: دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
Ghazal No. 350: With the resolve of repentance, I told myself to perform Istikhara in the morning.
غزل شماره ۳۵۰: به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم
Ghazal No. 351: I swear I will not abandon the season of flowers.
غزل شماره ۳۵۱: حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
Ghazal No. 352: There came a time when I served in the tavern.
غزل شماره ۳۵۲: روزگاری شد که در میخانه خدمت میکنم
Ghazal No. 353: I will not abandon the love of the cupbearer and the wineglass.
غزل شماره ۳۵۳: من ترک عشق شاهد و ساغر نمیکنم
Ghazal No. 354: With your dark lashes, you made thousands of breaches in my faith.
غزل شماره ۳۵۴: به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
Ghazal No. 355: Now, I see the wisdom of the moment in that.
غزل شماره ۳۵۵: حالیا مصلحت وقت در آن میبینم
Ghazal No. 356: If I rise from the heat, I will sit with my lover.
غزل شماره ۳۵۶: گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم
Ghazal No. 357: In the tavern of the magi, I see the light of God.
غزل شماره ۳۵۷: در خرابات مغان نور خدا میبینم
Ghazal No. 358: The sorrow of the times has no limit, and I cannot see its end.
غزل شماره ۳۵۸: غم زمانه که هیچش کران نمیبینم
Ghazal No. 359: I will be joyous the day I leave this ruined place.
غزل شماره ۳۵۹: خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
Ghazal No. 360: If I move from this ruined home towards my house.
غزل شماره ۳۶۰: گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
Ghazal No. 361: He who trampled me with injustice, like the dust of my path.
غزل شماره ۳۶۱: آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم
Ghazal No. 362: The meeting became possible, with kisses and embraces.
غزل شماره ۳۶۲: دیدار شد میسر و بوس و کنار هم
Ghazal No. 363: My pain is from my lover, and the cure is from her as well.
غزل شماره ۳۶۳: دردم از یار است و درمان نیز هم
Ghazal No. 364: We, without sorrow, are intoxicated and have lost our hearts.
غزل شماره ۳۶۴: ما بیغمان مست دل از دست دادهایم
Ghazal No. 365: We have spent a lifetime on the path of your sorrow.
غزل شماره ۳۶۵: عمریست تا به راه غمت رو نهادهایم
Ghazal No. 366: We did not come to this door seeking wealth and glory.
غزل شماره ۳۶۶: ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمدهایم
Ghazal No. 367: I have the fatwa of the old sage of the magi, and it is an ancient promise.
غزل شماره ۳۶۷: فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم
Ghazal No. 368: Rise, so that we may seek freedom from the door of the tavern.
غزل شماره ۳۶۸: خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم
Ghazal No. 369: We had hoped for support from our companions.
غزل شماره ۳۶۹: ما ز یاران چشم یاری داشتیم
Ghazal No. 370: What are you seeking from us in terms of righteousness? We called to the intoxicated ones.
غزل شماره ۳۷۰: صلاح از ما چه میجویی؟ که مستان را صلا گفتیم
Ghazal No. 371: We have placed the lesson of the dawn on the path of the tavern.
غزل شماره ۳۷۱: ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
Ghazal No. 372: Let us pass through the street of the tavern.
غزل شماره ۳۷۲: بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم
Ghazal No. 373: Rise, so that we may go to the tavern in the Sufi's cloak.
غزل شماره ۳۷۳: خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
Ghazal No. 374: Come, let us scatter flowers and pour wine into the goblet.
غزل شماره ۳۷۴: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
Ghazal No. 375: Sufi, come, so that we may remove the cloak of hypocrisy.
غزل شماره ۳۷۵: صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم
Ghazal No. 376: Friends, at the time of the flower, it is better that we strive for joy.
غزل شماره ۳۷۶: دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
Ghazal No. 377: One night, we will raise our hands and make a prayer.
غزل شماره ۳۷۷: ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم
Ghazal No. 378: We will not speak ill, nor will we incline to falsehood.
غزل شماره ۳۷۸: ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
Ghazal No. 379: My head is content, and I speak aloud.
غزل شماره ۳۷۹: سرم خوش است و به بانگ بلند میگویم
Ghazal No. 380: I have said it many times, and I say it again.
غزل شماره ۳۸۰: بارها گفتهام و بار دگر میگویم
Ghazal No. 381: Although we are the servants of the king.
غزل شماره ۳۸۱: گرچه ما بندگان پادشهیم
Ghazal No. 382: When you come, read a prayer for the weary.
غزل شماره ۳۸۲: فاتحهای چو آمدی بر سر خستهای بخوان
Ghazal No. 383: As much as I told the physicians about my sorrow.
غزل شماره ۳۸۳: چندان که گفتم غم با طبیبان
Ghazal No. 384: I burn from your separation, turn away your face from cruelty.
غزل شماره ۳۸۴: میسوزم از فراقت روی از جفا بگردان
Ghazal No. 385: O Lord, that musk-deer, let it wander in the fields of Khorasan.
غزل شماره ۳۸۵: یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
Ghazal No. 386: Do not sit much with those wearing the cloak of piety.
غزل شماره ۳۸۶: خدا را کم نشین با خرقه پوشان
Ghazal No. 387: The king of cypress stature, Khosrow of sweet tongue.
غزل شماره ۳۸۷: شاه شمشادقدان خسرو شیریندهنان
Ghazal No. 388: Spring and the enchanting flowers came, and the penitent broke their vows.
غزل شماره ۳۸۸: بهار و گل طربانگیز گشت و توبهشکن
Ghazal No. 389: Like the flower, I wear my clothes imbued with your scent.
غزل شماره ۳۸۹: چو گل هر دم به بویت جامه در تن
Ghazal No. 390: The crown of the flower king appeared from the side of the garden.
غزل شماره ۳۹۰: افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن
Ghazal No. 391: What could be better than the thought of wine and the garment it adorns?
غزل شماره ۳۹۱: خوشتر از فکر می و جامه چه خواهد بودن؟
Ghazal No. 392: Do you know what fortune is? It is the sight of the beloved.
غزل شماره ۳۹۲: دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن
Ghazal No. 393: I am the one famous in the city for my love.
غزل شماره ۳۹۳: منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
Ghazal No. 394: O moon-faced one, your beauty is the spring of all charm.
غزل شماره ۳۹۴: ای روی ماهمنظر تو نوبهار حسن
Ghazal No. 395: Cover the petal with the veil of the black hyacinth.
غزل شماره ۳۹۵: گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن
Ghazal No. 396: It is morning, cupbearer, fill the cup with wine.
غزل شماره ۳۹۶: صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
Ghazal No. 397: Come from the door, and light up our bedroom.
غزل شماره ۳۹۷: ز در در آ و شبستان ما منور کن
Ghazal No. 398: O light of my eyes, there is something to listen to.
غزل شماره ۳۹۸: ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
Ghazal No. 399: Make a gesture and break the market of magic.
غزل شماره ۳۹۹: کرشمهای کن و بازار ساحری بشکن
Ghazal No. 400: O my flirtatious one, my high-flying enchantress.
غزل شماره ۴۰۰: بالابلند عشوهگر نقشباز من
Ghazal No. 401: When I become dust upon her path, she will scatter my cloak from me.
غزل شماره ۴۰۱: چون شوم خاک رهش دامن بیفشاند ز من
Ghazal No. 402: I will say a charming point, look at the mole of that moon-faced one.
غزل شماره ۴۰۲: نکتهای دلکش بگویم خال آن مهرو ببین
Ghazal No. 403: See the ruby-red wine and the face of the moon-like beauties.
غزل شماره ۴۰۳: شراب لعلکش و روی مهجبینان بین
Ghazal No. 404: Throw your glance on the row of the mischievous ones, better than this.
غزل شماره ۴۰۴: میفکن بر صف رندان نظری بهتر از این
Ghazal No. 405: By the soul of the old man of the tavern and the truth of his company.
غزل شماره ۴۰۵: به جان پیر خرابات و حق صحبت او
Ghazal No. 406: He said, you went out to gaze at the new moon.
غزل شماره ۴۰۶: گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
Ghazal No. 407: I saw the green field of the sky and the sickle of the new moon.
غزل شماره ۴۰۷: مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
Ghazal No. 408: O sun, mirror of your beauty.
غزل شماره ۴۰۸: ای آفتاب آینه دار جمال تو
Ghazal No. 409: O precious blood of the musky braid, dust of your path.
غزل شماره ۴۰۹: ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
Ghazal No. 410: O robe of kingship, truly worn over your shoulders.
غزل شماره ۴۱۰: ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو
Ghazal No. 411: The curl of your hair gives the violet a radiant glow.
غزل شماره ۴۱۱: تاب بنفشه میدهد طره مشکسای تو
Ghazal No. 412: I have an eye that sheds blood from the hand of that bow-shaped eyebrow.
غزل شماره ۴۱۲: مرا چشمیست خونافشان ز دست آن کمانابرو
Ghazal No. 413: The line of the beloved's cheek, from which the moon took its shape.
غزل شماره ۴۱۳: خط عذار یار که بگرفت ماه از او
Ghazal No. 414: The garden of joy is blooming, where is the cupbearer of the flower-cheeked one?
غزل شماره ۴۱۴: گلبن عیش میدمد ساقی گلعذار کو؟
Ghazal No. 415: O messenger of the truth, tell us the news of our beloved.
غزل شماره ۴۱۵: ای پیک راستان خبر یار ما بگو
Ghazal No. 416: How pleasant is the breeze, scented with the jasmine of my heart's desire.
غزل شماره ۴۱۶: خنک نسیم معنبر شمامهای دلخواه
Ghazal No. 417: My joy is constant, from the ruby of my heart's desire.
غزل شماره ۴۱۷: عیشم مدام است، از لعل دلخواه
Ghazal No. 418: If the sword falls in the alley of that moon-faced one.
غزل شماره ۴۱۸: گر تیغ بارد در کوی آن ماه
Ghazal No. 419: Her union is worth more than an eternal life.
غزل شماره ۴۱۹: وصال او ز عمر جاودان به
Ghazal No. 420: What does it mean that you suddenly reveal the veil?
غزل شماره ۴۲۰: ناگهان پرده برانداختهای یعنی چه؟
Ghazal No. 421: He had gone to the house of the magi and sprinkled water.
غزل شماره ۴۲۱: در سرای مغان رفته بود و آب زده
Ghazal No. 422: O you who have come with the long chain of your locks.
غزل شماره ۴۲۲: ای که با سلسله زلف دراز آمدهای
Ghazal No. 423: Last night, I went to the door of the tavern, sleepy.
غزل شماره ۴۲۳: دوش رفتم به در میکده خوابآلوده
Ghazal No. 424: Do not separate from me, for you are the light of my eyes.
غزل شماره ۴۲۴: از من جدا مشو که توام نور دیدهای
Ghazal No. 425: He was dragging his robe as he sipped the golden wine.
غزل شماره ۴۲۵: دامنکشان همی شد در شرب زرکشیده
Ghazal No. 426: I wrote a letter to my dear friend with the blood of my heart.
غزل شماره ۴۲۶: از خون دل نوشتم، نزدیک دوست نامه
Ghazal No. 427: The moth became the candle that lit your face.
غزل شماره ۴۲۷: چراغ روی تو را شمع گشت پروانه
Ghazal No. 428: At dawn, intoxicated by the night's dreams.
غزل شماره ۴۲۸: سحرگاهان که مخمور شبانه
Ghazal No. 429: Cupbearer, come, for the cup of tulips is filled with wine.
غزل شماره ۴۲۹: ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می
Ghazal No. 430: If you do not drink wine, what would you hear from the nightingale and the dove?
غزل شماره ۴۳۰: به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می
Ghazal No. 431: I kiss her lips and sip the wine.
غزل شماره ۴۳۱: لبش میبوسم و در میکشم می
Ghazal No. 432: Intoxicated by the cup of my love, cupbearer, give me more wine.
غزل شماره ۴۳۲: مخمور جام عشقم، ساقی بده شرابی
Ghazal No. 433: O you who cast a veil on the moon with your dark hair.
غزل شماره ۴۳۳: ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
Ghazal No. 434: O heart, do not be empty for a moment of love and intoxication.
غزل شماره ۴۳۴: ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
Ghazal No. 435: Do not reveal the secrets of love and intoxication to the skeptic.
غزل شماره ۴۳۵: با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
Ghazal No. 436: If that skilled calligrapher wrote a letter to us.
غزل شماره ۴۳۶: آن غالیهخط گر سوی ما نامه نوشتی
Ghazal No. 437: O tale of paradise, tell us of your story from your corner.
غزل شماره ۴۳۷: ای قصه بهشت ز کویت حکایتی
Ghazal No. 438: My heart is devoted to the beloved, to the point of sacrifice.
غزل شماره ۴۳۸: سبت سلمیٰ بصدغیها فؤادی
Ghazal No. 439: Last night, I saw in a dream that the moon rose.
غزل شماره ۴۳۹: دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
Ghazal No. 440: At dawn, I spoke to the wind of my yearning.
غزل شماره ۴۴۰: سحر با باد میگفتم حدیث آرزومندی
Ghazal No. 441: What would you have been if the heart of that kind moon were yours?
غزل شماره ۴۴۱: چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی؟
Ghazal No. 442: By his life, who was always within reach of the soul.
غزل شماره ۴۴۲: به جان او که گرم دسترس به جان بودی
Ghazal No. 443: Like a cypress, if you sway, do so for a moment in a flower garden.
غزل شماره ۴۴۳: چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری
Ghazal No. 444: It is a city full of fine people, with a beautiful face on every side.
غزل شماره ۴۴۴: شهریست پر ظریفان وز هر طرف نگاری
Ghazal No. 445: You, who have everything your heart desires in this world.
غزل شماره ۴۴۵: تو را که هر چه مراد است در جهان داری
Ghazal No. 446: O morning breeze, you carry the fragrance of that musk-scented hair.
غزل شماره ۴۴۶: صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری
Ghazal No. 447: Come, join us, and abandon this grudge.
غزل شماره ۴۴۷: بیا با ما مورز این کینهداری
Ghazal No. 448: O you who have a place in the alley of the tavern.
غزل شماره ۴۴۸: ای که در کوی خرابات مقامی داری
Ghazal No. 449: O you who permit the separation of lovers.
غزل شماره ۴۴۹: ای که مهجوری عشاق روا میداری
Ghazal No. 450: It is an era where you keep us in worry.
غزل شماره ۴۵۰: روزگاریست که ما را نگران میداری
Ghazal No. 451: How fortunate you are, your fortune will be judged on the day of reckoning.
غزل شماره ۴۵۱: خوش کرد یاوری فلکت روز داوری
Ghazal No. 452: All creatures of existence, both humans and angels, are in love.
غزل شماره ۴۵۲: طفیل هستی عشقند آدمی و پری
Ghazal No. 453: O you who are always proud of yourself.
غزل شماره ۴۵۳: ای که دایم به خویش مغروری
Ghazal No. 454: From the street of the beloved comes the breeze of the new year's wind.
غزل شماره ۴۵۴: ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
Ghazal No. 455: Life has passed in futility and foolish desires.
غزل شماره ۴۵۵: عمر بگذشت به بیحاصلی و بوالهوسی
Ghazal No. 456: It is springtime; strive to be joyful and light-hearted.
غزل شماره ۴۵۶: نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
Ghazal No. 457: I made countless efforts to have you as my beloved.
غزل شماره ۴۵۷: هزار جهد بکردم که یار من باشی
Ghazal No. 458: O heart, at that moment when you are intoxicated by the ruby wine.
غزل شماره ۴۵۸: ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی
Ghazal No. 459: This sweet line you draw on the rosy face.
غزل شماره ۴۵۹: زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی
Ghazal No. 460: Salima, from the time she arrived in Iraq.
غزل شماره ۴۶۰: سلیمیٰ منذ حلت بالعراق
Ghazal No. 461: I wrote the story of my longing, and my tears did not stop.
غزل شماره ۴۶۱: کتبت قصة شوقی و مدمعی باکی
Ghazal No. 462: Either you smile or speak like a parrot in place.
غزل شماره ۴۶۲: یا مبسما یحاکی درجا من اللالی
Ghazal No. 463: Peace be upon us, those who cherish the nights.
غزل شماره ۴۶۳: سلام الله ما کر اللیالی
Ghazal No. 464: Your beauty captured the world, just as my love captured perfection.
غزل شماره ۴۶۴: بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی
Ghazal No. 465: I went to the garden at dawn to pick a flower.
غزل شماره ۴۶۵: رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی
Ghazal No. 466: This cloak that I wear is pledged for the first wine.
غزل شماره ۴۶۶: این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی
Ghazal No. 467: From that wine of love, every raw soul is perfected.
غزل شماره ۴۶۷: زان می عشق، کز او پخته شود هر خامی
Ghazal No. 468: Who will take my message to the kings, for I am but a beggar?
غزل شماره ۴۶۸: که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی؟
Ghazal No. 469: The scent of the cupbearer came, and my passion increased.
غزل شماره ۴۶۹: أتت روائح رند الحمیٰ و زاد غرامی
Ghazal No. 470: My heart is full of pain, alas, where is the remedy?
غزل شماره ۴۷۰: سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
Ghazal No. 471: Who will bring the caress of my lover’s pen?
غزل شماره ۴۷۱: ز دلبرم که رساند نوازش قلمی
Ghazal No. 472: Praise be to God for the justice of the sultan.
غزل شماره ۴۷۲: احمد الله علی معدلة السلطان
Ghazal No. 473: Seize the time as much as you can.
غزل شماره ۴۷۳: وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی
Ghazal No. 474: I am your admirer, my dear, and I know that you know.
غزل شماره ۴۷۴: هواخواه توام جانا و میدانم که میدانی
Ghazal No. 475: The people said that you are the second Joseph.
غزل شماره ۴۷۵: گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
Ghazal No. 476: O breeze of the morning happiness! Know the sign that you know.
غزل شماره ۴۷۶: نسیم صبح سعادت! بدان نشان که تو دانی
Ghazal No. 477: Two clever friends, and two portions of ancient wine.
غزل شماره ۴۷۷: دو یار زیرک و از باده کهن دو منی
Ghazal No. 478: Drink the cup of wine, it is yours.
غزل شماره ۴۷۸: نوش کن جام شراب یک منی
Ghazal No. 479: It is morning, and the dew drips from the cloud of winter.
غزل شماره ۴۷۹: صبح است و ژاله میچکد از ابر بهمنی
Ghazal No. 480: O you who show no mercy in killing us.
غزل شماره ۴۸۰: ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
Ghazal No. 481: Listen to this point, that you free yourself from sorrow.
غزل شماره ۴۸۱: بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی
Ghazal No. 482: O heart, why do you not walk in the path of love?
غزل شماره ۴۸۲: ای دل به کوی عشق گذاری نمیکنی
Ghazal No. 483: In the morning, you walk the path in a land of dreams.
غزل شماره ۴۸۳: سحرگه ره روی در سرزمینی
Ghazal No. 484: Unless you sit by a river, lost in desire.
غزل شماره ۴۸۴: تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
Ghazal No. 485: O cupbearer, there is the shadow of a cloud, spring, and the bank of a stream.
غزل شماره ۴۸۵: ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
Ghazal No. 486: The nightingale sings from the branch of the cypress with the voice of a Persian rose.
غزل شماره ۴۸۶: بلبل، ز شاخ سرو، به گلبانگ پهلوی
Ghazal No. 487: O unaware one, strive to become the one who knows.
غزل شماره ۴۸۷: ای بیخبر بکوش که صاحبخبر شوی
Ghazal No. 488: In the morning, the voice of the tavern calls for fortune.
غزل شماره ۴۸۸: سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی
Ghazal No. 489: In your face, the lights of kingship are visible.
غزل شماره ۴۸۹: ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی
Ghazal No. 490: In all the taverns of the magi, there is no one as mad as me.
غزل شماره ۴۹۰: در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
Ghazal No. 491: I have made the moon's brow visible in my eyes.
غزل شماره ۴۹۱: به چشم کردهام ابروی ماه سیمایی
Ghazal No. 492: A greeting like the fragrance of a familiar acquaintance.
غزل شماره ۴۹۲: سلامی چو بوی خوش آشنایی
Ghazal No. 493: O king of the beautiful ones, how much I suffer from the sorrow of loneliness.
غزل شماره ۴۹۳: ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
Ghazal No. 494: O heart, if you escape from the pit of the mole on her chin.
غزل شماره ۴۹۴: ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی
Ghazal No. 495: Drink wine and scatter flowers, what else do you seek from life?
غزل شماره ۴۹۵: می خواه و گلافشان کن، از دهر چه میجویی؟
Ghazaliat - List of Ghazals
Book: Divan of Hafez