No. 29: The nightingale laments, while the rose smiles beautifully - How can the heart not burn when the beloved sets it aflame?

شماره ۲۹: بلبل اندر ناله و، گل خنده خوش می‌زند - چون نسوزد دل که دلبر در وی آتش می‌زند؟

The nightingale is in lamentation, and the rose is striking a joyful laugh,

How can the heart not burn when the beloved sets fire within it?

بلبل اندر ناله و، گُل خندهٔ خوش می‌زند

چون نسوزد دل که دلبر در وِی آتش می‌زند؟

Ascetic, what is the use of guarding against the arrow of his eyelashes?

My hidden wound strikes at his arching eyebrow.

زاهدا، از تیرِ مژگانش حذر کردن چه سود؟

زخمِ پنهانم به ابروی کَمانکش می‌زند

I have seen unpleasantness from the wool-clad ascetic,

I am the slave of the musician who plays pleasant silk (strings).

ناخوشی‌ها دیده‌ام از زاهدِ پشمینه‌پوش

من غلامِ مطربم کابریشمِ خوش می‌زند

The censor, breaking the cup of the libertines, day and night,

Strikes the red wine from the decorated flask.

محتسب، با ساغرِ رندان شکستن، روز و شب

بادهٔ سرخ از صراحیّ منقّش می‌زند

Hafez the lover, despite the world-worshipping ascetic,

Strikes the sweet wine on the face of the moon-faced beloved.

حافظ عاشق، به رَغمِ زاهدِ دنیاپرست

بادهٔ نوشین به روی یارِ مهوش می‌زند