No. 5: My desire for the spring breeze took me to the desert - The wind carried your scent and stole my peace.

شماره ۵: هوس باد بهارم به سوی صحرا برد - باد بوی تو بیاورد و قرار از ما برد

The spring breeze carried my longing to the desert

The breeze brought your scent and took away my peace

هوس باد بهارم به سوی صحرا برد

باد بوی تو بیاورد و قرار از ما برد

Wherever there was a heart, your eyes took it from its path

But my weary, sick heart, you took alone

هرکجا بود دلی چشم تو برد از راهش

نه دل خسته بیمار مرا تنها برد

He came and took away the water of my face, my tears like silver

Someone came and gave gold for gold, and took this treasure

آمد و گرم ببرد آب رخم اشک چو سیم

زر به زر داد کسی کامد و این کالا برد

My tears brought your heavy heart to the path

The flood can carry a stone to the edge of the sea

دل سنگین ترا اشک من آورد به راه

سنگ را سیل تواند به لب دریا برد

Last night, the chain of your longing bound my hand of joy

The army of sorrow uprooted the foot of my caravan of reason

دوش دست طربم سلسلهٔ شوق تو بست

پای خیل خردم لشکر غم از جا برد

The coquetry of that bow-browed Turk marked our path

The Indian of that tall cypress carried our belongings

راه ما غمزهٔ آن ترک‌کمان ابرو زد

رخت ما هندوی آن سرو سهی بالا برد

The wine cup before your lips spoke of soul-reviving

The water of that life-giving lip increased the soul

جام می پیش لبت دم ز روان‌بخشی زد

آب وی آن لب جان‌بخش روان‌افزا برد

Do not argue with Hafez about the nightingale's sweet speech

Before the parrot, one cannot mention the name of a thousand melodies

بحث بلبل بر حافظ مکن از خوش سخنی

پیش طوطی نتوان نام هزارآوا برد