Come, Sufi, let us cast off the hypocritical robe
And draw a line through this ornate design.

Let us offer the vows and conquests of the monastery for wine
And wash the cloak of hypocrisy in the water of the tavern.

If tomorrow they do not give us the garden of paradise
Let us take the boys and the houris from the garden of paradise.

Let us emerge drunk from the gathering of the Sufis
And plunder the wine and the beloved.

Let us revel, or else regret will consume us
On the day we take our garments to another world.

Let us boldly unveil the face of God hidden in the obscurity of the unseen
Let us strike the ball of the heavens with the crook of a golden mace.

Hafez, it is not our place to boast so much
Why should we stretch our legs beyond our own carpet?

صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم

وین نقش زرق را خط بطلان به سر کشیم

نذر و فتوح صومعه در وجه می نهیم

دلق ریا به آب خرابات برکشیم

فردا اگر نه روضه رضوان به ما دهند

غلمان ز روضه حور ز جنت به درکشیم

بیرون جهیم سرخوش و از بزم صوفیان

غارت کنیم باده و شاهد به بر کشیم

عشرت کنیم ور نه به حسرت کشندمان

روزی که رخت جان به جهانی دگر کشیم

سر خدا که در تتق غیب منزویست

مستانه‌اش نقاب ز رخسار برکشیم

کو جلوه‌ای ز ابروی او تا چو ماه نو

گوی سپهر در خم چوگان زر کشیم

حافظ نه حد ماست چنین لاف‌ها زدن

پای از گلیم خویش چرا بیشتر کشیم