If, dear friend, your wish is for my distress, Ghazal 43 by Saadi

By hamed @hamed | poet: Saadi Shirazi | 10 0

No lines yet


Description:

This ghazal by Saadi expresses profound devotion and unwavering love. The poet surrenders entirely to the will of the beloved, whether it brings acceptance or rejection. Saadi portrays love as transcending flaws, societal judgment, or separation. Using the legendary love story of Layla and Majnun as an analogy, he emphasizes that true love endures all external conflicts and slander. Despite the pain of parting, Saadi remains hopeful, drawing solace from the promise of future reunions and divine grace. This poem celebrates the enduring and redemptive power of love.


English Translation for Ghazal

If, dear friend, your wish is for my distress,
Then I shall no longer desire my own happiness.

Whether you accept me or cast me away,
To oppose your will is not my way.

Between faults and virtues in the eyes of the kind,
There’s no difference when love has intertwined.

Should your affection ever fade from view,
My devotion remains steadfast and true.

No matter what you do, you cannot hurt my heart,
For anything you choose is the beloved's part.

Though enmity and strife may plague the Arab lands,
Between Layla and Majnun, love still firmly stands.

A thousand slanders may arise from jealous tongues,
Yet love between lovers forever belongs.

I am the servant of that elegant one so fair,
Whose beauty adorns the world like a robe beyond compare.

I cannot bear an hour apart from her grace,
For my soul cannot leave the memory of her face.

Her beauty lingers, my longing stays alive,
Even if the beggar is given the world, as a beggar he'll thrive.

I fear no blame for loving you so,
And if they scorn, it is not me alone they overthrow.

Whoever sees a being so heart-captivating,
Will surely compare her to a cypress, unwavering.

To admire beauty is no fault, you’ve claimed it’s wrong,
But it’s no sin—retract that from your song.

Saadi finds joy in the grief of parting from his dear,
For though pain strikes, hope for a cure is near.

Today’s trials weigh heavy on the poor lover’s chest,
Yet they bring comfort, for tomorrow’s mercy brings rest.

متن غزل

اگر مراد تو ای دوست بی‌مرادی ماست

مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست

 

اگر قبول کنی ور برانی از بر خویش

خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست

 

میان عیب و هنر پیش دوستان کریم

تفاوتی نکند چون نظر به عین رضا‌ست

 

عنایتی که تو را بود اگر مبدل شد

خلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست

 

مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن

که هر چه دوست پسندد به جای دوست روا‌ست

 

اگر عداوت و جنگ است در میان عرب

میان لیلی و مجنون محبت است و صفا‌ست

 

هزار دشمنی افتد به قول بدگویان

میان عاشق و معشوق دوستی برجاست

 

غلام قامت آن لعبت قبا‌پوشم

که در محبت رویش هزار جامه قباست

 

نمی‌توانم بی‌ او نشست یک ساعت

چرا که از سر جان بر نمی‌توانم خاست

 

جمال در نظر و شوق همچنان باقی

گدا اگر همه عالم بدو دهند گدا‌ست

 

مرا به عشق تو اندیشه از ملامت نیست

و گر کنند ملامت نه بر من تنها‌ست

 

هر آدمی که چنین شخص دل‌ستان بیند

ضرورت است که گوید به سرو ماند راست

 

به روی خوبان گفتی نظر خطا باشد

خطا نباشد دیگر مگو چنین که خطاست

 

خوش است با غم هجران دوست سعدی را

که گرچه رنج به جان می‌رسد امید دوا‌ست

 

بلا و زحمت امروز بر دل درویش

از آن خوش است که امید رحمت فردا‌ست