If my hand can reach your locks again, Ghazal 334 by Hafez

By hamed @hamed | poet: Hafez Shirazi | 6 1

پروانهٔ راحت بده ای شمع که امشب

از آتشِ دل پیش تو چون شمع گُدازم

***

در مسجد و میخانه خیالت اگر آید

محراب و کمانچه ز دو ابرویِ تو سازم

***

حافظ غمِ دل با که بگویم؟ که در این دور

جز جام نشاید که بُوَد محرمِ رازم

***

گر دست رَسَد در سرِ زُلفینِ تو بازم

چون گوی چه سرها که به چوگانِ تو بازم

***

آن دَم که به یک خنده دَهَم جان چو صُراحی

مستانِ تو خواهم که گُزارَند نمازم

***

گر خلوتِ ما را شبی از رخ بِفُروزی

چون صبح بر آفاقِ جهان سر بِفَرازم

***

زلفِ تو مرا عمر دراز است ولی نیست

در دست، سرِ مویی از آن عمرِ درازم

***

چون نیست نمازِ منِ آلوده نمازی

در میکده زان کم نَشَوَد سوز و گُدازم

***

محمود بُوَد عاقبتِ کار در این راه

گر سر بِرَوَد در سرِ سودایِ اَیازم

***


Description:

This ghazal by Hafez is a passionate love poem that expresses the poet's intense desire for his beloved. The poet uses vivid imagery and poetic devices to convey the intensity of his emotions.

Key Themes:

Devotion to the beloved: The poet is deeply devoted to his beloved and is willing to endure any hardship for their love.
The power of love: The poet acknowledges the power of love to both consume and transform.
The poet's vulnerability: The poet presents himself as vulnerable and dependent on the beloved's love.
The pursuit of pleasure: The poet seeks pleasure and enjoyment in life, particularly through wine and music.


English Translation for Ghazal

If my hand can reach your locks again
Like a ball, I will strike many heads with your locks.

Your locks have given me a long life, but alas
There is no hair from that long life in my hand.

Give me the moth’s ease, O candle, so that tonight
Like a candle, I may melt in the fire of my heart for you.

The moment I give my life like a jug with one smile
I want your intoxicated ones to abandon their prayers.

Since my polluted prayer is no prayer
At the tavern, my burning will not diminish.

If your image comes to my mind in the mosque and tavern
I will make the prayer niche and the bow from your two eyebrows.

If you illuminate our solitude one night
I will rise like the morning sun over the horizons of the world.

Mahmud will be the end of this affair
If my head is lost in the dream of my storm cloud.

Hafez, to whom shall I tell my heart’s sorrow?
In this age, nothing but the cup can be the confidant of my secret.

متن غزل

گر دست رَسَد در سرِ زُلفینِ تو بازم

چون گوی چه سرها که به چوگانِ تو بازم

 

زلفِ تو مرا عمر دراز است ولی نیست

در دست، سرِ مویی از آن عمرِ درازم

 

پروانهٔ راحت بده ای شمع که امشب

از آتشِ دل پیش تو چون شمع گُدازم

 

آن دَم که به یک خنده دَهَم جان چو صُراحی

مستانِ تو خواهم که گُزارَند نمازم

 

چون نیست نمازِ منِ آلوده نمازی

در میکده زان کم نَشَوَد سوز و گُدازم

 

در مسجد و میخانه خیالت اگر آید

محراب و کمانچه ز دو ابرویِ تو سازم

 

گر خلوتِ ما را شبی از رخ بِفُروزی

چون صبح بر آفاقِ جهان سر بِفَرازم

 

محمود بُوَد عاقبتِ کار در این راه

گر سر بِرَوَد در سرِ سودایِ اَیازم

 

حافظ غمِ دل با که بگویم؟ که در این دور

جز جام نشاید که بُوَد محرمِ رازم


hamed
@hamed Oct. 8, 2024, 11:27 a.m.

Key Persian terms and nuances:

زُلف: Locks of hair
چوگان: Polo mallet
صراحی: Jug
محراب: Prayer niche
Some of the nuances that are difficult to fully capture in translation include:

The intricate use of imagery: Hafez often uses multiple layers of symbolism and metaphor to convey his meaning.
The musicality of the Persian language: The sounds and rhythms of the Persian language contribute significantly to the emotional impact of the poem.
Sufi concepts: The poem is rich in Sufi symbolism and concepts, which can be challenging to convey in a different cultural context.