Intoxicated by the cup of love, O wine-server, give me wine
Fill the cup, for without wine, the gathering has no life

The description of her moon-like face cannot be contained in a veil
O musician, play a new tune, O wine-server, give me wine

My waist has become so thin that from now on my rival
Will not expel us from this door by any means

In anticipation of your face, we and hope
In the coquetry of your union, we and imagination and dreams

Intoxicated by those two eyes of mine, where is a cup?
Sick from those two corals, finally, there is no reply

Hafez, why do you place your heart in the imagination of beauties?
When will the thirsty one be satisfied from the glimmer of a mirage?

مخمور جام عشقم، ساقی بده شرابی

پُر کن قدح که بی می، مجلس ندارد آبی

وصف رخ چو ماهش، در پرده راست نآید

مطرب بزن نوایی، ساقی بده شرابی

شد حلقهْ قامت من، تا بعد از این رقیبت

زین در دگر نراند، ما را به هیچ بابی

در انتظار رویت، ما و امیدواری

در عشوهٔ وصالت، ما و خیال و خوابی

مخمور آن دو چشمم، آیا کجاست جامی؟

بیمار آن دو لعلم، آخر کم از جوابی

حافظ چه می‌نهی دل، تو در خیال خوبان

کی تشنه سیر گردد، از لمعهٔ سرابی؟