O tale of paradise, from your abode there is a story
A description of the beauty of houris, from your face there is a narrative

The breaths of Jesus are a delicate jest from your ruby lips
The water of Khidr is a hint from the drink of your lips

Every piece of my heart and of sorrow is a story
Every line of your attributes and of mercy is a verse

When did you become the perfumer of spiritual gatherings?
If it were not for your fragrance, you would not have given any regard to the flower

In longing for the dust of your threshold, we burned
Remember, O gentle breeze, that you did not offer any support

O heart, in vain your knowledge and life have been wasted
You had a hundred resources and did not suffice

The scent of my burning heart has filled the universe
This inner fire will also cause a conflagration

If the imagination of your face gives up in the fire
O wine-server, come, for there is no complaint from hell

Do you know what Hafez desires from this pain and sorrow?
A coquettish glance from you and a favor from Khusrow

ای قصه بهشت ز کویت حکایتی

شرح جمال حور ز رویت روایتی

انفاس عیسی از لب لعلت لطیفه‌ای

آب خضر ز نوش لبانت کنایتی

هر پاره از دل من و از غصه قصه‌ای

هر سطری از خصال تو و از رحمت آیتی

کی عطرسای مجلس روحانیان شدی

گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی

در آرزوی خاک در یار سوختیم

یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی

ای دل به هرزه دانش و عمرت به باد رفت

صد مایه داشتی و نکردی کفایتی

بوی دل کباب من آفاق را گرفت

این آتش درون بکند هم سرایتی

در آتش ار خیال رخش دست می‌دهد

ساقی بیا که نیست ز دوزخ شکایتی

دانی مراد حافظ از این درد و غصه چیست

از تو کرشمه‌ای و ز خسرو عنایتی