O wine-server, come, for the goblet is filled with the wine of the tulip
How long shall we fast and how long shall we be superstitious?

Forget pride and haughtiness, for time has shown
The folds of Caesar's robe and the brim of his hat

Be alert, for the bird of the meadow is drunk, behold
Wake up, for the sleep of non-existence is constantly pursuing

How delicately you pluck, O branch of new spring
May you not be disturbed by the storm of the winter wind

Do not trust in the wheel of fortune and its ways
Alas for he who feels secure from its deceit

Tomorrow, the wine of the River of Paradise and houris are for us
And today too, a wine-server with a moon-like face and a cup of wine

The west wind reminds us of the time of youth
A life-giving medicine that takes away the pains of youth

Do not see the majesty and sovereignty of the rose, for it will surrender
Every leaf of it to the dust beneath the foot

Drink a cupful in memory of Hatem Tai
So that we may pass over the black records of the miserly

From that wine which gave beauty and grace to the lilac
A pleasant disposition flowed from its face to its nature

A throne in the garden where, like servants
The cypress stands and the reed is bent

Hafez, the sweet-deceiving tale of the morning has reached you
As far as Egypt, China, and the outskirts of Rome and Ray

ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می

طامات تا به چند و خرافات تا به کی

بگذر ز کبر و ناز که دیده‌ست روزگار

چین قبای قیصر و طرف کلاه کی

هشیار شو که مرغ چمن مست گشت هان

بیدار شو که خواب عدم در پی است هی

خوش نازکانه می‌چمی ای شاخ نوبهار

کآشفتگی مبادت از آشوب باد دی

بر مهر چرخ و شیوه او اعتماد نیست

ای وای بر کسی که شد ایمن ز مکر وی

فردا شراب کوثر و حور از برای ماست

و امروز نیز ساقی مه روی و جام می

باد صبا ز عهد صبی یاد می‌دهد

جان دارویی که غم ببرد درده ای صبی

حشمت مبین و سلطنت گل که بسپرد

فراش باد هر ورقش را به زیر پی

درده به یاد حاتم طی جام یک منی

تا نامه سیاه بخیلان کنیم طی

زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان

بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی

مسند به باغ بر که به خدمت چو بندگان

استاده است سرو و کمر بسته است نی

حافظ حدیث سحرفریب خوشت رسید

تا حد مصر و چین و به اطراف روم و ری