Plant the tree of friendship, for it will bear the fruit of heart's desire. Ghazal 115 by Hafez

By @hamed | poet: Hafez Shirazi

درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد

نهالِ دشمنی بَرکَن که رنج بی‌شمار آرد

***

چو مهمانِ خراباتی به عزت باش با رندان

که دردِ سر کشی جانا، گرت مستی خمار آرد

***

شبِ صحبت غنیمت دان که بعد از روزگارِ ما

بسی گردش کُنَد گردون، بسی لیل و نهار آرد

***

عَماری دارِ لیلی را که مَهدِ ماه در حکم است

خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

***

بهارِ عمر خواه ای دل، وگرنه این چمن هر سال

چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هِزار آرد

***

خدا را چون دلِ ریشم قراری بست با زلفت

بفرما لعلِ نوشین را که زودش باقرار آرد

***

در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ

نشیند بر لبِ جویی و سروی در کنار آرد

***

Description:

English Translation:

Plant the tree of friendship, for it will bear the fruit of heart's desire.
Uproot the sapling of enmity, for it will bring countless pains.

Be honorable with the revelers like a guest of the tavern,
For my dear, worrying will only bring you a drunken hangover.

Treasure the night of companionship, for after our time,
The universe will turn many times, bringing many nights and days.

Guide Layla's camel, whose cradle is the moon,
Please God, place it on Majnun's path.

O heart, desire the spring of life, otherwise this meadow every year
Will bear a hundred narcissus and a thousand nightingales.

Oh God, since my heart has formed an attachment with your curl,
Command the sweet ruby to quickly join the rendezvous.

In this garden, God willing, aged Hafez will sit
By the edge of a stream, with a cypress tree beside him.